1953-cadeau

Wat is een beter cadeau voor jezelf, dan je ingeving volgen en een boekje maken van katoen, gebruikte theezakjes en kleurvangers van de wasmachine? 

Ja, ben jarig (63, dank je) en toen ik op Selfiedag in FaceBook dit prinsesje kon laten maken, heb ik het bewaard. Hilarisch, wat een paar filters al niet kunnen doen! Misschien toch maar make-up gaan gebruiken?

1952-boekenparade

Als je aan het opruimen bent kom je van alles tegen. Bijvoorbeeld een stukje behang (Vincent van Gogh-bloesem). Dan kan ik de verleiding niet weerstaan om tussen de bedrijven door van (ook weer gevonden) papier wat boekjes en schriften te maken. 

Een nachtje onder de vier woordenboeken en ze zijn bruikbaar. Hmm, welke zal ik zaterdag meenemen?

1951-dierbare-knuffel-in-wording

Voor een van mijn nichten mag ik een tekening maken van de dierbare knuffel van haar oudste kleinzoon. Ooit heeft ze deze aap zelf gemaakt en hij is al vele malen gerepareerd.

Er bestaat al een versie 2.0, maar kleinzoon houdt nog steeds ‘vast’ aan deze knuffel. Daarom heb ik alleen wat foto’s van het beest. Dit zijn al de voorzichtige lagen met kleurpotlood.

1950-appel-oefening

Gisteren was ik begonnen aan een tekening van een in Ravenstein gevonden appel (in een soort gemeente-tuin, waar iedereen mocht rapen).
Om de rest te kunnen maken moest ik steeds een hap nemen, en dan als een idioot gaan tekenen, omdat ik best wel zin had in de volgende hap. Eerlijk gezegd heb ik meer happen genomen om de laatste te kunnen tekenen. De eerste was met daglicht; de andere met kunstlicht van boven. Het is een oefening geworden met kleur en met licht en donker. 
De volgende uitdaging ligt al te wachten, maar daar heb ik wel daglicht bij nodig.
Papier: Hahnemühle, Skizze Quattro 170 gr
Kleurpotloden: Vincent van Gogh-aquarel (Royal Talens)

1949-opwarmoefening

1948-bezoek

Voordat ik het wist, in een opwelling, terwijl ik eigenlijk aan het opruimen ben, zit ik achter de naaimachine. Even een roze slabbetje aanpassen aan ons (plotselinge) bezoek... 

Rechts is het geworden! Linker slab heb ik aan de achterkant ‘versierd’.

Donderdag zijn we met een klein deel van de groep Grenzenlo(o)s naar een tentoonstelling van Anni Albers geweest. Haar weefsels zijn tijdloos en van een technisch hoog niveau. 

Omdat ik in een ver verleden ook geweefd heb (meer de gobelin-techniek), was ik wel geïntrigeerd door de techniek waarbij er een extra draad bij de inslag gebruikt wordt.

J. had ons rondgeleid en ons voorzien van een hoop achtergrondinformatie. Ze had zelfs wat weefsels gemaakt om ons te kunnen laten voelen en te laten zien wat Albers had ontworpen. Tot op hoge leeftijd heeft Anni ‘gewerkt’. Wat ik ook heel mooi vond waren de weefsels uit Peru en andere Midden-Amerikaanse landen. Zó oud en zó teer...

Buiten was het (weer) warm en we hebben genoten van de drukbevaren, laagstaande Rijn en de boulevard.

Nu ligt mijn kleinzoon te slapen en is mijn huis ontploft.. 

1947-anti-mug

Het werd weer eens tijd voor nieuw horrengaas voor de ramen.

Het verbleekt en gaat scheuren als het te oud wordt en veel zon te verduren krijgt.

En die gaten willen we niet hebben, toch?

Ook dit keer is het me gelukt met wat knip- en naaiwerk van één pakket horrengaas (inderdaad voor één raam) er twee ‘gordijnen’ van te maken. 

Tegenwoordig gebruik ik ook haarclips om de delen bij elkaar te houden.
Dit gordijn durf ik nog niet op te hangen, een hoornaar (of twee) probeert naar binnen te komen.

1946-nichtenweekend3

Niet veel kunnen tekenen, maar als je een recept opschrijft, kun je hem ook tekenen, toch?

Het resultaat van onze lunch zie je hierboven. Zaterdagmiddag zijn we nog naar de gevangenis in Macharen geweest, waar een stel ooievaars op het nest zat.

En met vier vrouwen, die elkaar graag onderbreken, is een steen als communicatiemiddel onvermijdelijk. Het idee is: degene die de steen heeft mag ongestoord haar verhaal doen!

1945-nichtenweekend2

Hierbij de tekeningen van gisteren, van het avondeten en de avondfilm bij ‘het raadhuis’ in Lithoijen. The Zookeeper’s wife bleek toch een mooi oorlogsverhaal te zijn, waargebeurd, over de dierentuin in Warschau in Polen. Bij de scenes van geweld heb ik gewoon mijn ogen gesloten. Ik wil en kan daar niet naar kijken.

En dit was vanochtend.. hond Wessel en kat Lucky krijgen apart eten.

Voor de gezelligheid heb ik gewoon mee ontbeten, met een smoothie en krentenbollen 😳

1944-nichtenweekend

We zijn meegelokt door onze oudste nicht.. naar een buitenbios.

Tijd om even wat te tekenen.

Eerder deze dag liet ik haar hond uit, en de poes liep mee

1943-deTekeningen

Vandaag nog even wat kleur toegevoegd bij de tekeningen van gisteren.

Dit was bij de Indië-herdenking.

En deze heb ik gemaakt op de Amsteldijk, kijkend naar de Weesperdijk. Heb er eerst eerder een collage op gemaakt. 

1942-drukdagje

Soms heb je van die dagen..

Eerst naar de Indië herdenking in Den Haag waar ik mijn oudste broer en vrouw tegenkwam. Wat een bijzondere gebeurtenis, en al die verhalen van mensen die ik tegenkwam. Want nieuwsgierig was ik wel, en vroeg dan: waarom bent ú hier?

Mooie muziek van Wudstik (schrijf je dat zo?) en Wieteke van Dort.

Na een lekkere lunch ging ik naar Amsterdam.

Ik kwam terecht bij nieuwe Noord-zuidlijn. Diep dat hij gaat! Ongelooflijk...

Moest er bij de Pijp uit. Toen een wandeling over de Albert Cuypstraat (dat is zeker vijfenveertig  jaar geleden!). Heb aan de Amstel nog wat getekend, en om 19:00 had ik afgesproken met de organisatie van het 100dayproject-Meetup. Helaas waren we met ons tweeen, maar het was wel gezellig. En ze heeft een leuke hond.

Toen naar nicht M. Helaas gaat de tram nooit meer rechtstreeks naar het Centraal Station, en moest ik eerst de trein pakken. Wat een gedoe, jammer.

We moesten onszelf dwingen om naar bed te gaan (kletsen, kletsen).

1941-herfsttaferelen

Zomaar, op een los gekleurd velletje, heb ik dit blaadje van het krentenboompje (Amelanchier) nagetekend. Ik had ‘zin’ in kleurpotlood.

1940-oorlogsdagboek

#ikherdenk 

Deze foto komt uit een dagboek van een oom van mijn moeder. Hij is gestorven in een Japans werkkamp bij de Birma-spoorlijn in 1944. Van het bestaan van dit dagboek weet ik pas een paar dagen. Hij verhaalt erin van de verschrikkingen van het kamp, zijn ziekteperiodes, zijn verlangen naar zijn vrouw en naar vrede en dat het allemaal voorbij is. Helaas heeft hij het niet overleefd. Hij was de broer van mijn opa aan moederskant en was getrouwd met de zus van mijn oma aan moederskant. Kun je het nog volgen? Twee broers Burer zijn getrouwd met twee zussen Soute. Mijn moeder is het babietje op de foto, dit zal in 1935 zijn). Mijn opa Piet rookt een sigaretje en mijn oma Ger zit rechts.

Vrouw op de voorgrond is mijn oma Ger. Haar zus, tante El, zit op de achtergrond, die heb ik ook nog gekend. Weet niet of de man daarnaast haar man, de betreffende oom is.

Omdat ik bezig ben met het digitaal maken van een dagboek uit Nederlands-Indië en daarin lees over de verschrikkingen in de vrouwenkampen, vind ik het juist heel bijzonder dat ook wij zo'n dagboek in de familie hebben. Ik ben bijna klaar met het overtikken van de namen van de 175 gestorven kampbewoners! Voordat de herdenking van 15 augustus plaatsvindt in Den Haag, wil ik dat gedaan hebben. Dan kan ik zeggen dat ik deze overledenen herdenk en mijn achteroom ook.

#ikherdenk https://www.indieherdenking.nl/

1939-naaietui

Met restjes stof heb ik een etuitje gemaakt. Het moet mijn oude naaietuitje vervangen. Het wordt nu wel groter, maar ziet er veel gezelliger uit. Nu alleen nog mijn naalden en spelden veilig verpakken!

1938-boterhamzakje

Voor- en

Achterkant van een waterdicht gevoerd boterhamzakje voor een schoonzus!

Die had ik nog beloofd, en omdat het gisteren toch regende, ben ik achter de naaimachine gekropen.

De stofjes komen van een vriendin; de rode stof is een vlisco uit Afrika.

1937-hoesje

Voorkant

Achterkant.

Het werd weer eens tijd voor een nieuw telefoonhoesje. Door het warme weer is mijn laatste vilten hoesje 

In mijn restjeskist vond ik dit stukje vilt met zelfgeverfde stof, samen gevilt

De hoogte was eigenlijk niet genoeg, maar ik kijk wel hoe het hoesje zich in het gebruik ‘gedraagt’.

Misschien krimpt het toch nog en is verdere aanpassing nodig.

1936-opwelling

Afgelopen zaterdag had ik voor weinig geld een stukje stof gekocht.

Vanochtend kreeg ik opeens de behoefte om daar een broek/tregging van te maken. 

Aldus geschiedde, het duurde toch nog even voordat hij af was, omdat ik wat stof te kort kwam en moest improviseren. Ik moest me haasten, omdat de hete zon al door het raam naar binnen kwam.

Het is toch zó grappig dat ik in de wintertijd dit heerlijk vind en dat ik er nu als de dood voor ben.

Ik kan goed tegen de warmte, maar als het met straaltjes langs je gezicht stroomt en gaat kriebelen, dan vind ik het minder.

Ondertussen heb ik voor mezelf geanalyseerd waarom ik het motief interessant vond.

Er komen lijnen in voor. En paars. Het blauw heeft op verschillende plekken een andere tint. Het is speels en grafisch. Het zijn bloemen en veertjes. Leuk idee om deze elementen in een eigen ontwerp te verwerken. Wordt vervolgd; ik had ook nog een piepklein lapje wit linnen gekocht om te bewerken met Inktense potloden.

1935-avontuur

Het was weer zo’n dag! Zonovergoten landschappen, dor en verdroogd, met alleen bij beken en rivieren nog wat kleur en groen. Ik ging weer eens op de fiets naar:

Wind in de rug, vroeg vertrokken zodat het nog koel (zeg maar koud) was.

Onderweg zag ik nog een rietgors, moest het thuis opzoeken. Ben geen vogelaar, maar als ik een ‘nieuwe’ soort zie, ben ik heel blij. En als ik de ooievaar van Gennep in het weiland zie, dan maakt mijn hart een sprongetje. Toen ik na mijn bezoek weer in de trein zat en een klein dutje deed, werd er omgeroepen dat de trein niet verder ging dan Venlo, vanwege uitgezette rails (spoorspatting). We konden met de bus verder, helaas gaat dat niet met een grote fiets. Moest dus in Venlo weer gaan fietsen, totaal 114 km!

In Tegelen kwam ik deze engeltjes tegen:

Ik kreeg koud water en een paar rode bessen. Misschien was ik wel hun eerste ‘klant’.

1934-DenBosch

Gisteren had ik een dagje vrij genomen. Eerst met de trein naar Utrecht. Naar de lapjesmarkt..

En dan weer terug via het Noord-Brabants Museum, waar een tentoonstelling was van de Indiase  Manish Nai. Hij hergebruikt overgebleven lappen van de textielindustrie voor zijn kunstinstallaties. Bijvoorbeeld: de blauwe cirkel is gemaakt van geperste en geplakte indigostof. Zo heeft hij ook 400 hardhouten stokken omwonden met lappen stof. Het ruikt er echt niet fris. Waar hij bekend door is geworden zijn z’n foto’s van lege billboards, reclameplekken, waar de tijd is vastgehouden door flarden van vorige reclame-uitingen. 

Op de foto rechtsonder zie je kleine kubussen gemaakt van karton en papier; afval, geperst tot grote kunstwerken.

Er was in het museum ook een tentoonstelling van Kamagurka. Daar word ik helemaal vrolijk van. Niet dat ik alle strips heb gelezen, maar zijn cartoons zijn steengoed. Wat een humor heeft deze man. 

Ook was het gelukt om met deze warmte twee Bossche Bollen mee te nemen! Manlief blij...

1933-projectje

Het hoeft pas af voor Hemelvaart 2020, groep Grenzenlo(o)s gaat naar Wilwerwitz. Dat klinkt ver weg, maar dat is anderhalf jaar van onderzoek, tekenen en publiceren. Normaal laat ik zelden een idee hier zien; maar ja, het is komkommertijd. 

Veel tijd voor andere dingen dan creatief bezig zijn.

De bedoeling van dit projectje is dat ik eindelijk mijn woordenschat uitbreid op het gebied van handwerk en wat ik zoal doe in mijn vrije tijd. Viertalig wordt het, Nederlands, Duits, Engels en Frans. Er komen werkwoorden in en objecten. Gisteren heb ik 56 woorden opgeschreven.. ze gaan het niet allemaal halen in het eindproduct! Het wordt nog lastig om een keuze te maken. 

1932-tegenstelling

De ochtend begon rustig met wat boodschappen doen, vogels en potplanten water geven om vervolgens toch maar de fiets te pakken.

Hier fiets ik tussen Belfeld en Steijl tussen het riet.

Zó grappig hoe de temperatuur hier snel wisselt tussen warm en koeler, als er vlagen van wind vanaf de Maas het fietspad op komt.

Het liefst had ik alleen maar koelere wind natuurlijk.

De avond heb ik afgesloten met het transcriberen van ‘mijn’ dagboek van het NIOD (vrijwillig overtikken van een handgeschreven dagboek uit 1943 van Nederlands-Indië).

Heb net twee blaadjes overgetikt met een lijst van overledenen in Banjoe Biroe (Ambarawa). Het zijn er al 43 en er moeten nog een paar pagina’s. Wat een verdriet moet er niet zitten achter die simpele regels van dit lijstje. Jonge kinderen nog, ook een broertje en een zusje; maar ook mensen van mijn leeftijd. Je wordt er stil van. 

1931-improvisatie

Al drie dagen ben ik op een klus bij dochterlief. Muren en houtwerk verven.

Omdat we te weinig wit hadden, dachten we slim te zijn en wat diepzeeblauwe verf bij het overgebleven wit te mengen. Het bleek niet genoeg te zijn. Dan maar een witte band bovenaan de muur. Het alternatief? Gewoon met een andere kleur overschilderen!

Het is zó warm dat het zweet met straaltjes van mijn hoofd af loopt!