Ook vandaag had ik geen tijd om verder te gaan met mijn potjes. Eerst weer genieten van de jongste kleindochters; niet tegelijkertijd hoor. Heb weer tekenvoorbeelden genoeg!
Toen ik vanuit de tuin weer naar binnen ging, zag ik deze teek lopen op mijn arm. Brrr. Hij heeft het niet overleefd zullen we maar zeggen.
Nog even nagenieten van de natuur in Luxemburg. Links zie je een probeersel van uitgebloeide paardenbloemen op ijzeren draad. De pluisjes zijn gefixeerd door haarlak! Rechtsboven en rechtsonder zie je handgemaakte exemplaren van onze wolcreaties.
Verder probeer ik ruimte te maken in hoofd en huis. Nog even oefenen vrees ik.
Oeps, bijna vergeten om de tekst erbij te schrijven. De laatste dag was de koudste. Ja, er was zon, maar ook helaas een goede bui waardoor het nog meer kon afkoelen. Er waren iets meer dan honderd bezoekers geweest. Ik heb twee tekeningen kunnen maken. Onze eigen keukenprinses had wraps gemaakt. En het plaatselijke café had heerlijke warme chocolade. Omdat hun zoontje veel bij ons was hadden ze er cake bij gedaan. Lekker! Waarschijnlijk hadden ze ook teveel gebakken. Opruimen was even hectisch, maar een uur later zat alles in de auto’s. Ook de terugreis verliep voorspoedig. Nu eerst opruimen hier in huis.
Vandaag kwamen er 280 mensen langs. Vooral ‘s middags was het heel rustig. Ik kon een tekening maken van mijn hoekje. Hoewel ik er tegenop zag om al die houtblokken te tekenen, is het me toch gelukt. Er kwam tegen het middaguur een hele bus Belgische dames op bezoek. Oei, ze verdeelden zich wel over de vijf tentoonstellingsplekken in Lellingen, maar het werd tóch even heel druk. Een voordeel was dat ik gewoon Nederlands kon spreken. Gisteravond heb ik nog gewerkt aan een handleiding in vier talen. Vooral het Frans was handig. Ik twijfelde of ik het voor iedereen leesbaar neer zou leggen. Geef ik daarmee niet al mijn werk weg zodat anderen ermee kunnen pronken? Ik ben er nu wel van overtuigd dat ik toch een beetje gek ben om dit verfexperiment te doen. Ik kon ook nog even naar de winkeltjes, en kwam niet zonder lege handen terug. Bij Frau Berends-Kohl koop ik al jaren haar zelfgeverfde lappen. Ik heb er niet veel mee gedaan, maar ik heb nu mooie lappen linnen gekocht. Helemaal blij mee! De mensen van de winkels mochten na sluitingstijd in Lellingen de tentoonstellingen bezoeken. Daarvoor moesten we langer blijven, maar twee van ons gingen alvast koken. Ik voelde me vereerd toen ook Frau Berends-Kohl enthousiast werd bij mijn stofjes en wolletjes. Superblij mee!
De dag begon met wat regen. We konden de quilts nog niet buiten ophangen. Heb wat getekend totdat het te hard ging regenen. Binnen waren sommige dames heel enthousiast over mijn werk en wilden overal foto’s van. Mijn voorraad visitekaartjes wordt langzaam kleiner. Ik merk nu dat de visitekaartjes niet meer passen bij dít werk. Tijd voor nieuwe!
Ik wilde het kerkje van Lellingen nog tekenen, zelfs in de miezerregen. In het kerkje zit een groep die altijd jaarlijks bij Els van Baarle een weekje doorbracht. Inderdaad zie je dat hun werk beïnvloed is door Els.
Rondom het middaguur kon ik nog een uurtje zélf bij een paar tentoonstellingen kijken. Mooi, mooi en inspirerend. Heb wel een idee opgedaan voor de verwerking van mijn linnen lapjes, én mijn geverfde lapjes.
En omdat ik zo worstel met alle talen en de uitleg van mijn methode ben ik begonnen aan een viertalige handleiding. Nederlands en Frans is klaar. Morgen werken aan Engels en Duits. Het zal me zeker helpen.
Hemelvaartsdag. De tentoonstelling begint rustig, maar dan komen alle mensen, soms met groepen van zes. We spreken Frans, Duits, Nederlands en Engels door elkaar. Ik heb er moeite mee; weet opeens de simpelste woorden in het Frans niet meer, en schakel steeds over in het Duits. Vandaag waren er 500 en nog wat mensen gekomen. Ik heb gelukkig ook mensen enthousiast gemaakt met mijn ververijen. Er was een Nederlandse kunstenaar die wel mogelijkheden zag voor zijn leerlingen op de middelbare school. Hij neemt nog contact op. Er was een jonge vrouw die het werk met mijn kleindochter erop wilde kopen. Helaas. Er was een vrouw die een bundeltje geverfde stoffen wilde kopen. Helaas.
Hier zit ik nog voor openingstijd achter mijn tafel. De stoel heb ik buiten gezet om in de zon te zitten. Heb de hele dag gestaan. Ben het niet meer gewend. Toch wel last van de (meniscus)knie. Linksonder zie je een mandje die A. gevuld had met ‘wundertüte’, een verrassingspakketje voor €0,50. Ze had er bijna 180 gevuld met haar eigen resten. Ik geloof dat er nog maar 20 over zijn. Van de door ons zelfgeverfde stoffen is ook bijna alles verkocht! En er komen nog drie dagen. De dag eindigde weer met een mooie lucht. Het is zó genieten hier van de rust en de tientallen zwaluwen. Het schijnt dat mussen de nesten overnemen van de zwaluwen. Ze kiepen de jonge zwaluwen er gewoon uit. Volgens mij zag ik een mus zo’n nestje invliegen. Oei. De groepsleden gaan allemaal vroeg slapen, 22:00 in bed. Voor mij is 23:00 vroeg.
Naaiwerk: een geïmproviseerd boekje met Japanse binding, mijn werkschoen waar de teennagel doorheen piepte, en bijna honderd kaartjes gewikkeld met zelfgeverfd garen. Mét hulp van mijn collega’s!
‘s Middags waren we nog in de schuur voor de laatste werkzaamheden voor de tentoonstelling en na het eten zijn we bijna allemaal gaan wandelen. Via een ongeplande omweg over koeienweien en een tijdelijk afgesloten spoorbaan. Je maakt wat mee hier! Is iets voor een bucketlist: over een spoorbaan lopen, toch?
‘s Ochtends waren we in Clervaux, we hebben wat rondgelopen, een terrasje gedaan en ik heb wat getekend. Moet nog eens terug om naar de foto- tentoonstelling te gaan.
Niet al mijn quilts hangen op de tentoonstelling, maar deze oudjes doen het nog goed. Het wordt tijd voor nieuwe textiele kunstwerken!! Als de tentoonstelling voorbij is ga ik meteen aan de slag. Denk ik. Wil ik. Heb nog zoveel ideeën. Vandaag had ik iets bedacht en moest daarvoor op een hoge ladder klimmen. Helaas werkte het niet zoals ik wou. Plan B was wel gelukt. Heb er nog geen foto van. Omdat ik mijn eigen hoekje mag inrichten heb ik zelf nog niet alles kunnen gelegen. Morgen de laatste puntjes op de i. Misschien ook tijd voor wat toeristische bestemmingen?
Na een korte reis met een heel volle auto, konden we in Lellingen (Luxemburg) beginnen met het inrichten van de tentoonstelling. Ik krijg het voorportaal met mijn spulletjes vol geverfde stoffen. We komen al een heel eind met elkaar. ‘s Avonds waren er door mij gekookte Indische hapjes. Vrees dat we er morgen ook nog van eten.
Gisteren weer eens met de urban Sketchers op pad geweest. Dit keer in Eindhoven. Poeh, ben al die drukte in de stad niet meer gewend, maar heb me er redelijk voor kunnen afsluiten. Veel oude bekenden en vrienden gezien. Zelfs uit Bonn!
Ondertussen. Mijn wasmachine ging kapot, zie rechtsboven met een afgebroken trommelophanging. De nieuwe moest er snel zijn, waardoor ik nul keuze had en een te dure maar waarschijnlijk wel goede machine moest kopen. Rechtsonder: eerst een zandstorm en daarna onweer en regen!
Links is mijn bijdrage om een groepsquilt te maken. De oorspronkelijke 12 vierkanten heb ik aangevuld met gekleurde en zwart-wit lapjes. De achtergrond is een door motten aangevreten wollen lap. Hij komt in Lellingen, Luxemburg te hangen.
Ja, linksboven is een primeur, die is eigenlijk voor morgen, de 95ste dag. Het valt me zwaar om nog die paar laatste tekeningen te maken. Ben ook een beetje aan het voorwerken zodat ik de tekenspullen niet hoef mee te nemen op mijn tripjes. Er gebeurt nu van alles tegelijk. Er moet nog veel gebeuren voor de tentoonstelling en er staan nog afspraken waar ik niet onderuit kan. Ik verveel me niet. Ondertussen ruikt het hier naar Babi ketjap, ayam smoor met een vleugje eco-printgeur. Die laatste is niet fijn. Het Indische eten is voor de eerste dag als we de tentoonstelling gaan opbouwen. Zondag nog de puntjes op de i! En ik heb er vrede mee dat ik niet alle plannen kan uitvoeren. Zie haiku hieronder.
Ga ik het redden?
Wil nog even dit en dat
Alles tegelijk!
Verder met cyanotype oefeningen. Mijn oorspronkelijk stuk (mislukt) papier had de kleur blauw links. Het rechterstuk (ongeveer de helft) heb ik in de soda-oplossing gedoopt. Toen de kleur bijna verdwenen was heb ik het laten drogen. Het stukje uiterst rechts heb ik in de zwarte thee gezet. Om te voorkomen dat het papier ging bewegen heb ik er een glas opgezet. Nu heb ik een kringetje. Happy little accident.
In mijn laatste boek over Cyanotype stond een recept om je afdruk te bleken met soda, 1 theelepel op 1 liter water. Met een kwast heb ik geprobeerd om de blauw geworden blaadjes ‘wit’ te verven met de soda-oplossing. Het lukt niet echt goed. Ik heb toen het (boek)papier in zijn geheel in de oplossing gelegd. Na het drogen ging het in de afgekoelde zwarte thee! Zes zakjes op 1 liter (kokend) water had ik gebruikt. Nu is het blauw wat grijziger geworden en gloort er een sepia randje bij de bladeren. In het echt is het mooier.
Bij deze ‘soldaatjes’, gemaakt met speelgoed van de kleinzonen, is het wit wél lichter geworden. Ook had ik drie rondjes met de soda geschilderd. Je moet goed kijken, je ziet wél verschil, maar erg subtiel. Heb het papier toch maar in de thee gegooid. Mooi hoe het felle blauw groeniger is geworden.
Tja, dan heb ik wel een nieuwe camera, maar die gaat nog niet altijd mee. Het is nog even wennen. Daarom maar twee foto’s gemaakt met mijn iPhone 11. Die doet het ook nog!
Ja, het is alweer bijna zo ver. Na twee jaar Corona kan het eindelijk doorgaan. Onze groep Grenzenlo(o)s heeft een tentoonstelling in een antieke schuur dit keer. We logeren in Enscherange, maar de Hencksescheier (scheier betekent schuur) staat in Lellingen. Er rijden weer busjes rond die de vier stadjes en dorpen met elkaar verbinden. Naar goed gebruik ben ik uiteraard nog bezig om een en ander te maken. We zullen wel zien! Hopen op mooi weer.
De bovenkant van de illustratie is gemaakt door Brigitte Wittes.
Meer op https://grenzen-loos.blogspot.com/p/wilwerwitz2020-nl.html
Misschien dat de zon nog kan helpen. Omdat ik op Instagram zag hoe Rebecca Desnos met meidoorn een schitterende warmrode kleur kreeg, ging ik aan de slag. Eerst op rooftocht in het buitengebied en daarna koken. Helaas werd mijn versie meer geel. Waarschijnlijk komt dat door haar gebruik van de aluminium pan, die ik niet heb. Gelukkig gaf de baking soda (nummer drie van links) wat warmte, werd het met ijzer (4) donkergrijs en gaf aluin (5) een helderder geel. De tijd zal het leren.
Laatst had ik nog wat cyanotype spul over. Ik heb een steen ermee beschilderd. Een blaadje erop en in de zon ermee. Bij het spoelen gebeurde er nog niets. Later kwam er wel wat kleur. Jammer dat het blaadje eigenlijk te groot was.
Zag op internet een filmpje van verven met de meidoorn, die nu bloeit. Helaas, ik krijg geen oranje-achtige kleur. Het is meer vaalgroen geworden? We wachten het af. Weet niet of het op tijd af komt voor de tentoonstelling in Lellingen in Luxemburg.
Gisteravond ging de kilometerteller naar de 250.000. Still going strong. Kreeg de auto met 17.000 op de teller. Manlief heeft er ook twee jaar mee gereden. De rest is door mij afgelegd.
Vandaag met Roger Klaassen en vrienden getekend in Culemborg. Dat had ik hem al heel lang beloofd, nu komt het er ook eens van! Wel veel lijnen hoor, zo’n stadsgezicht!
Gisteren was het bevrijdingsfestival in Roermond. Heb eerst gekeken naar kleindochter3 (rechtsonder), die met twee groepen een hiphop-dansje deed. Daarna heb ik wat getekend, ver van de harde muziek hoor. Op de fietsterugweg wat miezerregen gehad. Met kleindochter1 (linksonder) had ik op vier mei een tripje gemaakt naar Nijmegen. Voordat ik haar terug bracht, zijn we op een doodlopende weg wat gaan oefenen met ‘parkeren en draaien op de weg’. Inderdaad, illegaal, in mijn auto, maar ze deed het gewoon!!
De zon was er weer, net niet lang genoeg om ál mijn stofjes te kunnen gebruiken. Er was nog tijd om te experimenteren. Hier de bladeren van het fluitenkruid.
Linksonder: bij het aftrekken van het afplakband ging er een beetje papier los. Bij het spoelen is dat stukje verdwenen in de gootsteen. Hmmm. Ik heb nu vijftien minuten spoelen aangehouden, omdat er nog veel plekken zachtblauw aanwezig was in het wit. Dat helpt!
Rechtsonder: aan de rechterkant is wat blauw ‘gelekt’. Het lijkt wel alsof het tijdens het spoelen is gebeurd?
Na een oppasdag kan ik nog heerlijk genieten van de gemaakte foto’s. Wat kan dit kind al veel! Ik verbaas me altijd over de ontwikkeling van haar fijne motoriek. Zelfs de kleinste anijskorrels (broodbeleg) krijgt ze vastgepakt. Inderdaad, zónder boterham! Terwijl kleindochter bezig is geweest heb ik mijn op Koningsdag gescoorde postzegels gesorteerd op land.
