1930-afleiding

Soms heb ik tijd over en kan ik een paar minuten experimenteren.

Op een restje (Ikea?) stof heb ik met de Inktense potloden van Derwent wat getekend.

Daarna nog wat water toegevoegd en nu maar wachten tot het droog wordt.

Strijken kan ook, maar ik ben benieuwd wat het water en het pigment nog gaan doen. Of ze nog meer uitlopen of zo.

Dit zijn de kleuren Chinese Ink 2030 en Dark Indigo 1100. 

1929-vervolg-creativiteit

Nog even een vervolg op een vorige week gemaakte blogpost, zie hier ...

dit zijn onze lekkere creaties, gemaakt van witte mousse, cupcakes, aardbeien, pure hagelslag en een versiering.

Een keer raden welke die van het jongste kleinkind is?

Helaas bleek een dag later dat beide ruitenwissers verwijderd waren door kwajongens, waarschijnlijk op de parkeerplaats van het zwembad?

Toen ik de wissers aandeed om de ramen schoon te maken, kwam er een piepend krasgeluid van ijzer op glas en had ik de tegenwoordigheid van geest om de wissers uit te zetten. Ik kon nog net voor sluitingstijd nieuwe kopen (ja, kassa). 

Ik heb nog nooit zulke goede gehad.. Dat is dan wel weer een geluk bij een ongeluk.

1928-Rotterdam

Vandaag was er een bijeenkomst van de Rotterdamse Urban Sketchersgroep. Half twee verzamelen bij de Kunsthal. Ik wilde eerder komen, dan kon ik nog wat meer tekenen. Helaas deden de treinen niet mee, uitgelopen werkzaamheden en vertragingen.

In de trein had ik de tijd om een plattegrondje te tekenen van hoe ik moest lopen.

Heerlijk in de wind getekend! De temperatuur is perfect; had iets warmer gemogen. Ik had van een paar pagina’s een schriftje genaakt om in te tekenen.

Het papier was ideaal om met pen te tekenen, maar met verf was het wat minder.

Voor de kaft heb ik een tekening van kleindochter J. hergebruikt.

Omdat het nog eventjes ging regenen ben ik naar Het Historisch geweest, een museum vol opgezette dieren.

Na afloop hebben we elkaars schetsboeken bekeken.

Ook de terugreis was niet zonder problemen en vertragingen...

Veel treinplezier van mijn seizoensretour in ieder geval.

1927-KidsArtWeek

Zomaar wat resultaten van de Kids Art Week 2018 van Carla Sonheim.

Helaas kon maar een kleindochter mee doen. Het weerhield mij er niet van gewoon door te gaan. Spelen met je creatieve vermogens is heerlijk ontspannend. Zeker in deze warme tijden is een momentje rust een mooie afsluiting van de dag. En ik heb weer wat geleerd!

1926-tropischFietsen

Natuurlijk is tegenwind een excuus om niet te gaan fietsen, of een temperatuur van meer dan dertig graden. Gisteren heb ik het toch aangedurfd. Helaas was het al half 8 voordat ik vertrok.

Inderdaad naar Nijmegen (oeps, foto van Nijmegen en Gennep moeten omgekeerd natuurlijk)

Na zestig kilometer hoefde het voor mijn billen niet meer; het werden er in totaal 96 kilometer.

En in de trein terug kon ik het niet laten om een klein oogje dicht te doen.

Gek genoeg had ik nog voldoende energie om het stoepje te vegen, mijn fiets te wassen en de was te vouwen!

1925-brillenparade

Omdat ik korting krijg op mijn nieuwe bril als ik een oude inlever, heb ik eens door mijn collectie gerommeld.

Als je vanaf je vijfde jaar een bril draagt heb je al vele modellen gehad. De eerste heb ik nog; weet alleen niet waar. De modellen aan de linkerkant gaan zeker retour. De rest ‘bewaar’ ik nog. Eerst tekenen en dan wegdoen is een prachtige manier om afscheid te nemen.

1924-zwembadpret

Sorry voor het slechte beeld van deze tekening.

Als er veel zon is, is er ook veel schaduw. Het was goed toeven in de schaduw op het zwembad, met de twee jongste kleindochters. Omdat ze nu kunnen zwemmen brengen we veel tijd door in het diepe.

Omdat er ook veel vriendjes en vriendinnetjes rondlopen heb ik het even rustig.. dan maar wat tekenen. Wil nog met een kwastje water de bomen van meer kleur voorzien. De potloden zijn aquarelpotloden..

1923-creativiteit

Ze wilden zó graag komen, die van tien en die van zeven!

Eerst verven, waarbij die van zeven ging voor ‘het proces’ en die van tien voor het resultaat.

En ik? Ik heb met de restjes verf stukjes gevonden papier beschilderd om een collage mee te maken.

Later die dag hebben we een chocolade mousse gemaakt (oeps, met een rauw ei; zo stond het in het kinderkookboek?) en hebben we een mislukt cakeje gemaakt. De marsepeinen en fondant-versieringen gaan er morgen op. Wordt vervolgd...

1922-theezakjes-vervolg

Af en toe ben ik bezig met volgende projecten. Vanavond had ik nog wat theezakjes opgeplakt. Ik krijg er zéker nog 100 bij elkaar. Maar daarvoor moet eerst mijn administratie in orde zijn; een lijstje met alle reeds getekende theezakjes. Ik wil geen dubbele hè?

1921-klaar!

Vanochtend zag ik nog een fout in mijn tekening van het logo! 

Gelukkig kon ik het eenvoudig wijzigen. Kun je het zien? Boven is de versie van vanochtend en de onderste is van vanavond. Hint: het cijfer een zat anders in elkaar dan het moest..

Misschien kun je ook zien hoe ik minutieus alle randen heb bijgewerkt. Het perfectionistische beest in mij mocht los en genoot!

En het waren veel lijntjes die ik na moest lopen. Ondertussen ging de zon heel hard schijnen en moest ik stoppen.

Om 21:00 was ik klaar! Mijn naam eronder, sleutel terug en een ervaring rijker. 

Heb er 33 uur aan gewerkt, exclusief het ontwerp.

1920-Inspiratie

Gisteravond had ik te weinig tijd om deze tekening af te maken. Kleinzoon was aan het spoken en toen hij sliep was het al donker. Vanochtend had ik nog even de tijd genomen om van mijn slaapplek-uitzicht te genieten. Het Urban Sketchers Symposium vindt nu plaats in Porto, Portugal. Op Instagram komen schitterende getekende uitzichten langs. Daarom maar mijn versie in de stad waar je onderstaande bloemstukken kunt tegenkomen!

Inderdaad, in Nijmegen; op de laatste dag van de Vierdaagse..

1919-oppassen

Oeps, kleinzoon ging heerlijk slapen, maar een half uur later huilde hij, zijn haartjes waren nat en hij was niet tot bedaren te brengen.

Ik heb hem maar naast me op het bed gelegd; ik was net het uitzicht aan het tekenen. Hij bleef maar huilen en werd stil toen ik ging opnoemen wat ik allemaal aan het tekenen was. Daarna staarde hij nog een tijdje en ging rustig slapen. Maar wat nu? Terugleggen? Of gewoon ernaast gaan liggen? 

De ouders zijn uit... ik geloof dat ik toch voor het ernaast liggen ga! 

Maar eerst het uitzicht afmaken!

1918-bijnaKlaar

Nog even de puntjes op de i, zwart voor de tweede keer en met wit de fouten bewerken..

Onder het toeziend oog van het bestuur heb ik de op- en aanmerkingen verwerkt. Het waren er niet zo veel hoor. Er is nog even discussie over de hand van de verdediger, wel of niet? Ik moet er nog even over nadenken. Dit weekend wil ik het af hebben! Ik zal het missen, al die praatjes van de voorbijgangers. Heb ook alleen maar complimenten gehad! 

1917-NeeNietLezen

Zomaar een grapje hoor, de blog vandaag!

Omdat mijn brillenglazen beschadigd zijn en het kijken wat moeilijker wordt is het helaas na vier jaar tijd voor een nieuwe! Was vandaag even een opticien binnengelopen. Erg warm, zeker na het fietsen! Zomaar wat brillen opgezet en mijn familie opgezadeld met deze foto en de vraag welke het moest worden.

Rond is in, maar ik lijk op een Japanse soldaat uit de Tweede Wereldoorlog! En een rond gezicht met een ronde bril? Dacht het niet! En de vierkante is weer te vierkant.. en de kleur groen is te groen. Wordt vervolgd hoor... zucht, vond mijn rode bril toch nog heel leuk; hij zat ook prettig...

1916-details

Vanwege de warmte en een wat langer dagprogramma met bezoeken en autoritten werd het vandaag maar een korte avond bij ‘mijn’ muur.

Een paar details toegevoegd, een streepje dat ik vergeten was, tóch maar wat meer details op de handen... het werk vordert, maar nu komen er nieuwe vragen op, zoals:

Toch maar zwarte schoenen? Linkervoetballer een zwarte broek geven? Gelukkig heb ik nog even de tijd.

1915-gestureDrawing

Op Instagram kwam de tekentechniek ‘gesture drawing’ zó vaak langs, dat ik dacht: dat ga ik ook eens proberen. De tekenbeweging komt daarbij uit je schouder en niet vanuit je pols. Als oefening kun je bijvoorbeeld lijnen tekenen in een schriftje. 

Ik moet zeggen: de deur is redelijk recht geworden. Over de rest zullen we het maar niet hebben, Ha- Ha. Een mooie manier om de dag mee te beginnen, toch?

1914-vervolgVoetballers

Het blijft altijd een verrassing om schilderstape te verwijderen. Helaas zijn er in mijn perfectionistische ogen wel wat ‘foutjes’ ontstaan. Ik zal ze maar beschouwen als de puntjes op de i.

Het logo wacht op deze verbeteringen. De aanvallende voetballer heeft al zijn eerste laagje rood. Gewoon uit de hand, zonder tape!

Heerlijk om al die opmerkingen van de dorpsbewoners te horen; allemaal positief hoor. Ze moesten eens weten dat dit mijn eerste keer is. Hoewel, twintig jaar geleden heb ik een cirkel op een muur geverfd, eerst getekend met een spijker en een potlood aan een touwtje. Telt dat mee?

1913-voetballers

Tussen alle bezigheden door (nee, geen naaiwerk en geen tekenen) heb ik met hulp van een beamer mijn tekening op de muur van de voetbalclub gezet.

Het logo heb ik voor de tweede keer geschilderd, behalve de letters! Het werd te donker, morgen maar weer verder.

1912-No-more-teabags

De laatste theezakjes. Dit is nummer 99. Zachtjes getekend en met veel geduld gemaakt.

Nummer 100, de laatste! Ongelooflijk dat ik het 100 dagen project op Instagram heb afgesloten! Bij deze laatste heb ik - uit nieuwsgierigheid- wodka gebruikt. Nee, niet een glaasje gedronken, maar het zwarte kleurpotlooddeel met een penseel egaler gemaakt. Helaas ging het papier bobbelen. 

Nu is het afgelopen. Nooit meer ‘s avonds nog stressen omdat er nog theezakjes getekend ‘moeten’ worden. Ik zal het missen: zoeken naar de juiste kleurencombinaties, zoeken naar het juiste theezakje voor die dag. 

Wat ik ervan geleerd heb? 

Elk kleurpotlood is anders van samenstelling. Hoeveelheid was en pigment; sommige brokkelen zelfs af.

Doorzetten is een goede eigenschap.

Het hebben van een doel is fijn.

Jezelf beperken in materiaal is helend. 

Kleuren is ontspannend.

Andermans ontwerp natekenen is saai.

Ik wil ook een theezakje ontwerpen.
Wist niet dat ik zoveel verschillende soorten thee heb gedronken.
Wat doe ik met de neiging om meer theezakjes te bewaren?

Ik wil het kleurpotlood nog verder verkennen in gebruik en toepassing. Bijvoorbeeld combineren met water of wodka. En wat als ik eerst aquarelverf gebruik en dán pas kleur? 

Ik sta pas aan het begin van een kleurpotloodcarrière, ahum.

Wat nog te doen staat is een bestandje maken met de juiste theenamen. Ik wil geen dubbele, en ik hou van verzamelen, ook digitaal. Dan wil ik ze nog allemaal scannen...
Verder ben ik ook nog nieuwsgierig naar mijn overgebleven theezakjes. Hoeveel zijn het er? Zit er nog een project in?

Van de organisatoren van #the100dayproject hoor ik dat er in totaal 1 MILJOEN posts op Instagram zijn geplaatst met de hashtag #the100dayproject!
Instagram @patriciacoors #100sketchedteabags #the100dayproject

1911-logo

(Bij de muur van de kantine van de voetbalclub in Boukoul)

De kop is eraf. Dat wil zeggen, vandaag heb ik met groene tape de lijnen afgeplakt. Dat was nog een heel karwei want ik moest steeds goed kijken wat rood werd en wat wit bleef.

Uit nieuwsgierigheid heb ik met de rode verf de cijfers 19 ‘uitgespaard’. Een paar uur later, inclusief een regenbui, een windhoos, kou en vele gesprekken met dorpsgenoten en Pieterpadlopers, is dit het eerste laagje. Over een paar dagen verder met een echte tamponneerkwast. Schilderen op een gestuukte muur is veel eenvoudiger. 

Nu een paar dagen rust... mijn rechterarm bedoel ik..

1910-inktense-experiment

Experiment met Derwent Inktense potlood. Hier zit inkt in!

Eerst had ik de stof nat gemaakt en getekend. Dat ging heerlijk soepel, het potlood glijdt over de stof

Tijdens het opdrogen ‘lekt’ de lijn naar de omgeving.

Volgende experiment was tekenen op een droge (schone) stof.

Dat was minder gemakkelijk tekenen. Ik moest de stof echt vasthouden.

Het beertje heb ik ingekleurd met het potlood. Met een nat penseel heb ik de inkt verspreid. Fijn dat het niet gaat ‘bloeden’.

Bij het paarse vierkant zie je nog een beetje het verschil van de inktense zonder en met water.

In de groene tekst heb ik een druppel laten ‘vallen’ en laten opdrogen.

Ook nog even de watervastheid getest. Binnen 24 uur is het ondanks het strijken nog niet watervast. Een test met een kwastje laat dat in het bovenste plaatje zien.

Verder nog geprobeerd om met een sjabloon te werken. De ‘P’ staat er luid en duidelijk.

Het blauwe vogeltje is met een eigen stempel gemaakt. De stempel gekleurd met natte potlood gaf een half resultaat. Ik heb de stof toen nat gemaakt en er vervolgens de gekleurde stempel erop gedrukt.

De kop werd veel te donker, maar met wat extra water toegevoegd kwamen de lijnen als bij toverslag tevoorschijn. Een test met als resultaat het roodbruine winterkoninkje is gemaakt met droog potlood op de stempel op een natte ondergrond. Het werd één grote vlek. Heb er maar een lijntje langs geteken.

Ook het blauwe vogeltje is het resultaat van een mislukte -nog natte - afdruk met roodbruin.

Heb er met blauw overgetekend.

Mengen is me niet gelukt. Een ander keertje proberen?

Het goede nieuws is dat na 24 uur drogen (en strijken) de inkt watervast is. 

Ik heb een beetje ruwe katoen gebruikt. Als daar water op viel, dan werd het niet direct opgezogen. Ook daar ruik ik nog een experiment met verschillende stoffen!

1909-tijdverdrijf

Van een tekening van de jongste kleindochter (zonder datum, dus ‘mag’ ik hem gebruiken) heb ik een tekenschrift gemaakt. Eerst nog met een vernislijm van een glad beschermend laagje voorzien! 

Naast de pauw van gisteren staan hier ook de volgende tekeningen in

Zitje in de slaapkamer..

Uitzicht vanaf de patio, met allerlei weerspiegelingen en doorkijkjes. Wil hiermee nog experimenteren, lijn of niet, dieptewerking beter, andere kwast, want mijn waterbrush ‘lekte’ te veel water en nam te weinig pigment op.

Op het dak kwam af en toe vader pauw om het hoekje kijken, heel komisch.

1908-pauwengeluk

Op bezoek bij mijn schildermaat had ik de gelegenheid om mamma pauw met drie jongen te tekenen. Nooit geweten dat ze zóveel kunnen bewegen. Ze zitten echt niet stil!

En dit is al de tweede generatie in deze tuin. Er liggen overal prachtige veren op het gras!

1907-nachtwerk

Zo wordt hij dus, de muurtekening!

Met een beamer, een potlood en -gelukkig was er ook een laptop- een USBstick hebben we de eerste lijntjes gezet.

Vriend P. deed de hogere lijnen en ik de lage. Eerst nog verf kopen, volgende week aan de slag!

1906-dilemma

Er wordt ondanks het mooie weer nog hard gewerkt. Hierboven een illustratie die ik bedacht voor op de muur van een plaatselijke voetbalclub. De muur is 3,30 bij 10,40 meter en is recentelijk wit geschilderd. Aan mij de taak om er een illustratie op te zetten.

Opmerking van manlief: er voetballen daar toch geen zwartgekleurde mensen?

In de vroege ochtend heb ik toch maar andere mogelijkheden op papier gezet.

Wie zegt dat werken onder stress slecht is?

Een duel leek me wel wat.. 

Deze is misschien iets te ‘verdedigend’

Het shirt van de voetbalclub is hier ingekleurd. Ik weet nog niet of ik de sponsor nog in het witte vlak  moet zetten. Misschien kunnen ze er nog geld voor betalen?

Als het ontwerp goedgekeurd is door de club van wijze mannen begint het pas echt.

Het moet voor 4 augustus op de muur staan. Ik heb nog geen flauw idee hoe ik dat op de muur moet krijgen. Eerst maar eens op mijn eigen witte muur (onder de trap) experimenteren met materialen.

1905-kinderkopje

Is dit niet énig? Tweede kleindochter van 10 maakt even snel een tekening van ons jongste kleinzoon van één. Daar kan ik toch niet tegenop?

Verder dan dit kwam ik niet dit weekend.. Hij lag naast me in bed en had niet in de gaten dat ik hem aan het tekenen was. Sterker nog... hij moest steeds lachen als ik hem weer even aandachtig aan keek om het juiste streepje te kunnen zetten. Zijn oor is niet geheel zoals de werkelijkheid, maar dit ene oogje vind ik zó lief. Hij is vandaag weer thuis, en ik mis hem nu al. Nu nog alle spullen op hun plek zetten en het speelgoed opruimen.

1904-kindertjes

Mijn dagen sinds vrijdag zijn gevuld met het zorgen voor onze kleinzoon. 

Omdat ik hem niet wekelijks ‘heb’, is het elke keer weer een hernieuwde kennismaking.

Maar ik ga hem steeds beter leren kennen. Hij kan nu blazen omdat ik drie mobielen (of mobiels?) aan het plafond heb hangen; hij kan geluid maken met een kazoo; hij oefent met een dekseltje en een potje, losdraaien en er weer op doen; hij kan de gasontsteker van het fornuis indrukken; heeft zijn eerste dansvoorstelling bijgewoond; hij kan de trap op kruipen; en kan miraculeus manoeuvreren langs oma’s spulletjes; geholpen met vegen in de tuin; heeft meegeholpen met de was; en met het opnieuw inrichten van de keukenkastjes 😳. Hij is net één jaar geworden, en loopt al heel goed.

Inderdaad, druk, druk. Helaas was de voorband lek van mijn oma-fiets en konden we niet lekker fietsen.

Vandaag waren we bij de andere kleindochters, en de jongsten hebben reuzeplezier gehad. Als oma heb je dat dan ook automatisch.