788-batik-op-stof3

(detail)

Als laatste voorbeeld in deze sserie een langwerpig lapje waarvan de achterkant een stuk rustiger en daardoor mooier is dan de voorkant. Door de stof te 'kraken' en te vouwen nadat er was overheen is gegaan, krijg je kleine haarscheurtjes. Met de tjanting heb ik de stof verder versiert met kleine stipjes. Het was heel verslavend om dit te doen, ook lekker rustgevend. En nu hoop ik op veel inspiratie (en tijd) om al deze stofjes te verwerken.

787-batik-op-stof2

Ook deze lappen mochten een paar jaar meelopen, niet alleen met batik maar ook bij verf-, zeefdruk- en stempelexperimenten. Het was nu tijd om met was en donkere verf er een laatste 'laag' op aan te brengen. Nadat ik de lappen heb gestreken tussen kranten en tissuepapier kwamen deze onderdelen tevoorschijn. Soms is de onderkant mooier dan de bovenkant.

786-batik-op-stof

Als je gaat batikken, heb je altijd een extra knoeilap nodig om je kwast of tjanting te vervoeren naar je lap. Zo voorkom je dat er per ongeluk wasvlekken komen waar die niet bedoeld zijn. Deze twee lapjes hebben de vorige keer mee mogen lopen. Omdat ik ze ook gebruikt heb om af en toe verf weg te vegen zijn ze uiteindelijk heel mooi geworden.

785-Sorry

De mensen die mij kennen weten dat ik NOOIT een muis vang in een muizenvalletje-oude-stijl. Mijn muizen worden gevangen in een blijf-leven-valletje. Daarmee heb ik al meerdere jaren tientallen muizen gevangen en weer uitgezet.
Afgelopen weken, net toen het weer eens ging vriezen, hadden we weer last van een knagende muis. Waar hij precies zat konden we niet zien, wél horen, ik werd er zelfs wakker van. Waarschijnlijk zat hij in het plafond in onze slaapkamer. Op zolder en in de dakkast achter ons bed zat hij niet. Ik heb toch maar mijn valletje gezet, met een verse boterham met pindakaas. Hoewel ik trouw ging kijken ben ik dat de laatste dagen vergeten te doen. En toen ik toevallig op zolder moest zijn (mijn winterjassen mochten weer naar beneden), zag ik de bosmuis zitten. Ik sprak nog tegen hem, maar hij bewoog niet. Oeps... Sorry... Na een tekening heb ik hem begraven...

784-Opdracht-voor-opa

Naar een idee van de Xenos hebben mijn oudste dochter en ik een grapje bedacht voor de 84ste verjaardag van mijn vader. We hebben aan alle kleinkinderen en achterkleinkinderen (22 in totaal) gevraagd of ze met een bepaalde letter op de foto wilden gaan. De letters vormen de zin:
jouw spekkoek is de beste!
Mijn pa moest dan alle foto's van 'oud' naar jong leggen en zou dan de zin moeten kunnen oplossen.

Ik heb alle foto's op tijd ontvangen, tegenwoordig gaat dat lekker snel per e-mail en social media. Daarna heb ik ze ongeveer dezelfde hoogte gegeven en heb ze afgedrukt. Omdat niet alle foto's even breed waren heb ik ze op een correspondentiekaart geplakt.
Een leuk hoesje erbij genaaid ,de goede oplossing erbij geprint, en Opa kon aan de slag. Het was nog een hele kluif, én ik had een foutje gemaakt met twee neefjes. Dus klopte het niet.
Maar het was een leuk cadeau en iedereen wil alle foto's hebben, maar eerst de fout goedmaken. Hoop dat dat lukt met Paint Shop Pro of Adobe Photoshop..

783-experimenteren

Vandaag was het dan zover. Met onze duitse vriendinnen van het patchwork gaan we experimenteren met batik op papier en stof. Het is voor hen de eerste keer dat ze kennis maken met was, tjantings en verven.
We mochten de kantine gebruiken van een bevriende directeur en konden er de hele dag terecht. 

 Mijn werkjes zijn bescheiden, ik heb meer gezorgd voor de thee en dat iedereen het naar zijn zin had.

Er kwamen verrassende resultaten tevoorschijn, we hebben weer veel van elkaar geleerd.
 

Gelukkig hadden we niet veel geknoeid met verf. De schade was beperkt. Bedankt iedereen!

782-boekjes-deel3

  

Als laatste voorbeeldboekje (5x6 cm) heb ik restjes mooi papier in een harmonica gevouwen en en aan elkaar geplakt. De laatste blaadjes van deze harmonica zitten aan de buitenkant vastgeplakt. Dat is een restje van een batikexperiment met was, papier en verf.

Het is afgewerkt met een draadje inpakdraad en een knoopje uit moeders knopendoos.
 

 Voor de binnenkant heb ik mooie postzegels gezocht in de juiste kleur en op de rechterbladzijde geplakt.

Uit een oude Larousse Encyclopedie heb ik vrouwelijke figuurtjes geknipt en op de linkerbladzijde geplakt. Het heeft me erg veel moeite gekost om vrouwelijke figuren te vinden. Ook in zo'n boek hebben mannen het voor het zeggen (zo rond 1950).

781-boekjes-deel2

 Dit schrift is genaaid en bevat een katern van mooi papier. De buitenkant is van een restpapiertje, gevouwen en geverfd met Procionverf. Het is ook bewerkt met batikwas (de witte vlekken).

Dit kleine boekje is gemaakt met een andere binding, genaaid met een restje breigaren.
De 'blaadjes' zijn restjes van batik-op-papier-experimenten.

780-boekjes-deel1

Ook voor de knutseldag heb ik wat voorbeeldboekjes gemaakt. Deze is geplakt, elke zijde op elkaar, en alleen de voor en achterkanten op de buitenkant.
De 'blaadjes' zijn van een eerder experiment met was, papier, verf en krijt. 

Dit schrift heeft een binnenkant (katern) van een paar mooie vellen wit papier. Het is genaaid in een vel aquarelpapier van een eerder experiment met was, papier, verf en krijt. Het is afgewerkt met een mooi breigaren en twee knopen uit mijn moeders knopenverzameling.

779-BatikPapier

Voor een knutseldag heb ik bovenstaand voorbeeld gemaakt. Ik laat hierbij zien hoe batik werkt. In dit geval heb ik aquarelpapier gebruikt (300 grams), en aquarelverf van Windsor & Newton, omdat ik geen stofverf in huis heb.
Door steeds een donkerder kleur verf te gebruiken, krijg je een mooie overlapping.
Uiteindelijk strijk je de was eruit en krijg je een resultaat zoals rechtsonder.
ik hoop dat de dames net zo enthousiast zijn als ik.

778-Foutje

 Tja, in al mijn enthousiasme had ik in de vorige weblog de verkeerde brug genoemd. Bovenstaande foto hoort bij de Passerelle Léopold-Sédar-Senghor, gebouwd in 1997-1999 en hernoemd in 2006. Vroeger heette deze brug Passerelle Solférino (of pont de Solférino).

 Je kunt hier goed zien dat zelfs mijn camera regendruppels op de lens had.
Onderstaande foto wil ik jullie ook niet onthouden, Parijse chic, ook met de jaren...

777-Pluie-a-Paris

Met vriendin C. ben ik afgelopen zaterdag naar Parijs geweest. Gewoon met de bus een dagje op en neer. Helaas hebben ze slecht weer voorspeld. De reis verloopt voorspoedig en we arriveren rond één uur op de Place d'Opéra waar zoonlief op me wacht.
 

We lopen richting de Tuilerieën en het begint helaas te regenen.

 Bij Musée de l'Orangerie staat een wachtrij van twee (!) uur. In de regen. Ik wil heel graag de tentoonstelling van Frida Kahlo en haar man zien, maar als je maar een paar uurtjes hebt, is twee uur wachten geen optie.
Op de Pont des Arts zijn nieuwe relingen gemaakt waar de hangsloten van geliefden hangen. De originele Love-padlocks zijn 'gestolen' door een kunstenaar op 11 mei 2010. 
Zoonlief komt een Roemeens (?) meisje tegen die hem een gouden ring in de handen duwt. Hij mocht die hebben, begrijp ik. Maar dan vraagt ze geld.. Hij weet niet hoe snel hij de ring weer terug moet geven. Op diezelfde brug loopt er ook een jongen die dezelfde truc uithaalt met andere toeristen. Zonder succes, geloof ik.

Ook bij het Musée d'Orsay is het te druk. We duiken daarom maar een restaurantje in, waar het lekker droog is en warm. Op de menukaart staat zelfs 'hamburger van paardenvlees', maar ik kies een lichte salade en warme thee.

Via het Louvre (ook een heel lange rij) lopen we naar de Notre Dame (inderdaad, ook een lange rij). Inmiddels is het wel droog geworden. Alle overheidsgebouwen zijn versierd met vlaggen en er hangen bloemen bij herdenkingsborden. Maandag herdenken ze hier de Eerste wereldoorlog. Als we de Metro pakken, terug naar de Opéra, kunnen we gratis naar binnen. Ik heb dus nog steeds twee metro-ritjes te besteden. Wij nemen lijn 7 en zoonlief neemt afscheid. Als we weer boven de aarde komen is het al donker. We lopen nog wat en eten vegetarische lasagna (de rest was al allemaal op).

Daarna gaan we nog de etalages bekijken bij Lafayette, op elke hoek van de straat ruik je de gepofte kastanjes.
 

Uiteraard gaan we ook even naar de koepel kijken, met een grote kerstboom en rijdend speelgoed erom heen. Het blijft mooi, dit gebouw. Het is er warm en druk. En dan te bedenken dat de kersttijd nog moet komen. Om 19:00 u precies vertrekt de bus vanaf de Opéra. Alleen is er geen vaste standplaats. Ik sta op de trappen van het gebouw te kijken naar het verkeer. Het is er erg druk; er is éénrichtingsverkeer, daardoor MOET de bus hier langs. Het duurt even, maar dan zitten we weer warm op weg naar huis. Onderweg moet de bus nog even stoppen voor een technisch probleempje ...? Het is daarna wel opgelost. Om 01:00 zijn we weer bij onze opstapplaats en worden we opgehaald door onze mannen.
Gelukkig is de zondag rustig verlopen.

776-herinnering

Terwijl het buiten pijpenstelen regende heb ik dit stilleven in aquarel getekend en geschilderd (20x20 cm). Ik was op bezoek bij mijn schildermaatje en had vriendin C. meegenomen. De roos is niet zo mooi als in het echt. Op dit tafereeltje zie je de foto van mijn opa, een geweven doek en een batikdoek uit voormalig Nederlands-Indië, de twee fotoboeken van mijn oma, en de bruine Rattan thee-cosy, waarin mijn oma in de voering van alles had meegesmokkeld.

775-verjaardagskaart

In een verloren momentje heb ik snel een collage moeten maken, een verjaardagskaart met Parijs in de hoofdrol. Op een stukje aquarelpapier heb ik tijdschriftplaatjes met eigen tekeningetjes gecombineerd. Ik durf het nog niet aan om álles te tekenen.

774-zwemles

 

Natuurlijk zeg ik geen 'nee' als ik een kleindochter naar de zwemles kan brengen. Ze voelt zich heel groot als ze mag uitleggen hoe het allemaal werkt bij dit zwembad. Het is te ver weg voor goede foto's. We mogen er als (groot)ouders niet bij zijn. Ze zit nu in het tweede badje: Blub 2. Ik vind het al heel knap hoe lang ze onder water kan zwemmen. Dat heb ik nooit geleerd, en ik krijg het al benauwd als ik ernaar kijk. Met een gele kunststof slang leert ze op haar buik en op haar rug zwemmen. Aan het einde van de les worden de kinderen door de juf in de lucht gegooid, zodat ze onder water terecht komen. Gelukkig hebben ze alleen maar plezier.

Na de les duiken ze onder de douche en als iedereen al weg is, gedroogd en aangekleed, komt deze kleindochter eindelijk schoon onder de douche vandaan. Die middag zit ze met een jas aan in de woonkamer. Nog steeds niet op temperatuur.