2100-update

Met zulk mooi weer ben ik veel op de fiets. Hier een zwarte zwaan in de Maas. Had een gesprek met een voorbijgangster en er moet er nóg een zijn.

In Venlo is een tentoonstelling over Evert Thielen. Ik had nog nooit van hem gehoord. Maar ik werd helemaal verliefd op zijn tekeningen. Hij maakt reuzedoeken vol met taferelen. Soms zijn het veelluiken, die ingenieus opengeklapt worden.

Dit is een schets van een werk dat in het midden zit van een veelluiken. In het Limburgs museum kun je op vaste tijden het openen en sluiten van de schilderijen meemaken. Een hele happening! 

Evert Thielen maakt zijn verf helemaal zelf op de ‘oude’ manier. Schitterend!

Dit werk heeft hij nooit kunnen afmaken omdat het betreffende Belgische kasteel uiteindelijk toch een andere functie kreeg. Hij doet er soms vijf jaar over om een veelluik af te maken.

Na een (gratis) kopje thee tussen alle grijze koppen (daar hoor ik toch niet bij? Ik was komen fietsen!) ben ik weer langs de Maas naar huis gefietst.

Vandaag ben ik eerst voor een boodschapje naar Duitsland gefietst. Dan via de oudste dochter weer langs de Maas terug.

Dit schaap had ik eerst niet in de gaten. Ze hijgde, verloor wat vocht en ging weer staan. Volgens mij gaat zij zo wat lammetjes baren. Helaas kon ik niet blijven. Ik heb haar sterkte gewenst en ging weer verder naar een vriendin. In de verte had een collegaschaap al een klein zwart lammetje onder haar hoede. Binnenkort maar eens die kant op fietsen!

2099-Schiedam

Een supergezellige zaterdag in Schiedam gehad. Veel nieuwe gezichten en ook mijn vertrouwde tekenvriendinnen waren vanmiddag aanwezig bij het Stedelijk Museum in Schiedam. Het was veel te mooi weer om binnen te zitten. 

Lithokrijt op aquarelpapier bleek niet zo’n goede keuze. Dit is de Walvismolen.

Toen ik bezig was met dit schip aan de Lange Haven kwam er een mevrouw belangstellend vragen of ik ook de huizen erachter ging tekenen? Haar dochter woonde op 102. In 1800 nog wat brak er brand uit in een jeneverstokerij op dit nummer. Er zijn twee panden voor teruggekomen. Beide met een ‘knijpvoeg’ afgewerkt. Moest het opzoeken om te zien wat ze bedoelde. Een paar huizen verder zou Mussert (NSB) gewoond hebben?  

Door treinvertragingen kwam ik later thuis dan verwacht. Moe, maar voldaan. 

2098-beestenboel

Dit is Nikki (1998-2011), mijn laatste hondenmaatje. Ze was al eerder klaar, maar de ogen waren niet goed; ze staan nu beter. Nog niet perfect, maar het is geen foto hè?

Soms stoot je je tóch twee keer aan dezelfde steen. In mijn geval was dat het opplakken van gestreepte stof. Dat is haast niet te doen. Mijn kat stond snel op dit doek. Ik had eerst een voorbeeld getekend van de omtrek. De rest was improvisatie. De neusharen zijn getekend.

Vanmiddag gaan we nog meer portretten maken.

2097-figurenparade

Deze vrouw heb ik gemaakt ter ere van mijn oma Ger. Zij heeft altijd heel veel gerookt totdat ze een hersenbloeding kreeg. Ik heb veel gemeen met haar; schoenmaat, handig met textiel, verzamelen van stofjes en naaibenodigdheden, liefde voor tuinieren en altijd gelijk (willen?) hebben (hihi).

Hoewel dat laatste ook van mijn vaderskant gekomen kan zijn.

In de familie kwamen dit weekend allemaal historische foto’s voorbij van 54 jaar geleden. Hartverwarmende jonge mensen waren we toen!

In de workshop van Carla Sonheim leren we hoe we met transparante tape structuren kunnen scheuren uit tijdschriften. Je tekent eerst een figuur en gaat dan plakken..

Sommige zijn nog niet af, maar dat komt nog wel.

2096-aap36

Deze grijs met rood-roze aap is voor mijn kleinzoon. Hij is gék op apen en herkende zelf het lege ‘geraamte’. Tot zondag blijft de aap nog even bij ons. Voor de vulling heb ik ongepaarde schapenwol gebruikt. Er zitten nog wat stofjes en grasjes in, en ook een beetje vet.

Eindelijk heb ik ook het ‘ziekenhuis’ leeggeruimd. Deze apen waren plaatselijk erg dun en slap geworden. Door een klein gaatje heb ik nieuwe wol toegevoegd. Sommige handjes en pootjes hadden gaatjes omdat een muis op zoek was gegaan naar de rijst. Maar nu kunnen ze weer naar de rechtmatige eigenaren (de kleindochters), behalve de roze want dat was mijn eerste aap (1 april 2013).

2095-lopendExperiment

Ondertussen staan op de vensterbank in de keuken de drie jampotten met wisselende samenstelling.

De vloeistof wordt steeds bruiner met een vleugje rood. Hoe dit gaat verven weet ik niet. Nog even geduld. De inhoud bestaat uit mos (die je op gevallen takken vindt). Ammonia en water. Ik heb geëxperimenteerd met het aantal schepjes mos. Er zit evenveel water als ammonia in. Maar de drie maanden zijn nog niet om. Braaf schud ik de potjes elke morgen.

2094-versie1.0

Tussen het fietsen door (ja, het is lente) ben ik ook bezig met Nikki, mijn hondenvriendinnetje, die in 2011 ging hemelen.  Omdat haar ogen nog niet goed zijn komt er een volgende versie. Duimen dat de lijm er netjes af gaat!

2093-MuseumZons

Gisteren hadden we een groepsuitje met Grenzenlo(o)s in het museum in Zons (D).

De 7e quilt-triënnale tentoonstelling vol met werk van bekende en onbekende kunstenaars. 

Ik dacht er te laat aan om foto’s te maken, daarom in de laatste zaal wat foto’s gemaakt. Boven en linksonder het bekroonde werk van Judith Mondwiler. Rechtsonder werk van Rosie James. Ik blijf haar figuratieve werk erg mooi vinden. Misschien toch maar eens haar boek aanschaffen?

2092-scheursels

Mijn eettafel is het toneel van gescheurd papier. Ik experimenteer met verschillende tijdschriften en papier. Met een reep plakband probeer ik texturen of -in dit geval ogen- eraf te scheuren.

Sommige papieren zijn zó glad dat er niets op mijn plakband komt. Ik geloof dat ik nu wel een idee heb hoe ik het beste te werk kan gaan. 

De ogen heb ik nodig voor collages met mensfiguren. Wordt vervolgd dus.

Het groen is een siliconen matje. Het bewerkte plakband heb ik op een stuk plastic geplakt. Eigenlijk moet ik er mee ophouden. Ik heb genoeg verzameld.

2091-lente

Het was even een beetje lente vandaag. Vanochtend vertrokken met mist; in Den Haag scheen de zon.

Mocht nog op de laatst mogelijke dag mijn treinkaartje ‘opmaken’. Even naar een reisboekwinkel, daarna met een yoghurtje in de Paleistuin gezeten. Kort bezoek aan de kunstenaarswinkel Artistore, waarbij ik in gedachten nieuwe kleurpotloden en stapels papier heb meegenomen. Daarna bleef ik wel plakken in een schoenenwinkel. Na tien jaar vervanging gevonden voor mijn zwarte sneakers!

Flitsbezoek aan het Mauritshuis. Naar werken van Rembrandt gekeken, vooral zijn zelfportret. Zó knap hoe hij met een enkele strook een kraagje kan neerzetten. In zijn vroegere werk zijn juist de fijne details van bijvoorbeeld kantwerk schitterend neergezet. Het zijn echt kleine puntjes lichtgekleurde verf.

Uiteraard ging ik ook even kijken naar mijn lievelingswerk het Puttertje van Fabricius. En het meisje met de parel van Vermeer, omringd door Spaans sprekende toeristen, die allemaal een foto maakten.

Ook heb ik de stier van Potter gegroet.

Deze jongens wachten thuis geduldig op donderdag. Ze gaan dan naar hun nieuwe baasjes!

2090-aap35

Mijn laatste aap heeft een wat steviger lijf. Er zit andere wol in.

Helaas had dit bolletje Noro Silk Garden Lite col. 2094 een abrupte overgang van bruin naar roze. Gewoon de twee kleuren aan elkaar geknoopt. En dat precies waar zijn ‘edele delen’ zitten. Oeps.

Voor de rest is het een vriendelijk aapje hoor. Er zit minder vulling in handjes en voetjes en daardoor is hij minder zwaar. Nu nog even doorstomen naar aap 36! 

2089-butler

Dit is een klein portret geworden, maar wél snel gemaakt.

Mijn echtgenoot vindt deze heer prima passen in het hotel in Berlijn waar hij net een paar nachtjes heeft gelogeerd. Voor mij lijkt hij op een ober of een butler uit het begin van de vorige eeuw.

2088-make-up

Voor en na.

Beetje ‘make-up’ toegevoegd, waardoor deze jongedame er beter uit ziet. Toch?

Zoek de vier verschillen.

Het zet me wel aan het denken, waarom ga ik zo realistisch aan het werk? Waarom kan ik niet gewoon snel een portretje ‘plakken’? Waarschijnlijk ben ik te braaf, hou ik teveel van details en weet ik niet wanneer ik moet stoppen. Zucht.

Hihi.

2087-jongedame

Deze jongedame heeft een week bij mij gelogeerd. Zonder haar en zonder jurk. Af en toe pastte ik een lapje als jurk. Vandaag kwam ze ‘af’. Met lange haren en een hoed vol bloemen. Zo gek, dat ze al vaak van gedaante is veranderd en dat ze nu zo is geworden. 

2086-sterfdagherinnering

Het boeketje op tafel begint al bijna aan haar laatste dagen. 

Snel eerst een vulpen schets gemaakt en daarna ingekleurd met de verkeerde kwast. Was te lui om op te staan. Het is alweer zeven jaar geleden dat mijn moeder overleed, en haar neef alweer twee jaar. 

Zucht. De tijd gaat zo snel. Ik heb wel iets lekkers gemaakt, iets wat ze beslist lekker gevonden zou hebben.

2085-aap34

Eindelijk klaar! Drie weken geleden begonnen en net de oogjes vastgenaaid. Dit aapje heeft siersteentjes in plaats van rijst in handjes en voeten en is daardoor een tikje zwaarder.

De 35e aap staat al op de pennen, hoor!

2084-feest

Wat een volle dag met emoties, verhalen en belevenissen!

Het eindigde met een bordje Indisch eten, gemaakt door de zus en schoonzus van mijn jarige nicht.

Met een volle buik zit ik in de trein naar huis. 

In de middag had ik afgesproken met twee van mijn broers, hun vrouwen en twee van hun dochters om naar de theatervoorstelling ‘Senang’ te gaan.

Het onderwerp? Wat betekent het voor jou om Indo te zijn? Wat is dat: Indisch? Vragen die voor bijna alle aanwezigen speelden. Het was een herkenning voor velen, gezien de reacties uit het publiek. Er was muziek op piano en trommels. De acteurs konden ook heel goed zingen. En er was stilte, soms mooi en herkenbaar, maar ook pijnlijk en emotioneel. Het stond symbool voor het Grote Stilzwijgen gebezigd door de Eerste generaties, onze ouders en grootouders. Weinigen spraken over de verschrikkingen in de oorlog met de Japanners en de Bersiaptijd daarna. Het stuk werd afgesloten met een vragenkwartiertje met het publiek. Heel bijzonder. Nog even gezellig met mijn familie kunnen napraten in café de Balie. 

2083-nat

Nog even terugkijken op het werk van vorige week, gemaakt met bewerkt transparant plastic.

Behalve veel tijdschriften verknippen voor interessante motieven, gezichten en kleuren heb ik niet veel geplakt. 

En op het moment dat ik dit schrijf zit ik droog in de trein. Hmmm, de rits van mijn tas is niet waterdicht.. en de wieltjes maken eigenlijk ook veel herrie.