441-newyork4

Goodbye New York!

440-newyork3

Deze tekening heb ik gemaakt in mijn reisboekje. Ik zit op een
parkstoeltje in de zon, en kijk naar Union Square. Daar bleek later
een kerstmarkt te zijn. My kind of thing! Ben ook nog op de One of a
kindshow geweest. Kunstenaars laten daar hun werk zien. Prachtig
viltwerk gezien, maar niet te betalen. Uiteraard liep ik zelf met mijn
rode viltsjaal rond. De mevrouw van Etsy.com vond dat ik hem moest
verkopen.

439-newyork2

Het is me toch gelukt om naar de houtsnedetentoonstelling te gaan in
het Chinese Institute. Modern werk van 1900-2008. Deze vond ik wel
leuk. Meestal maken ze voor elke kleur 1 houtsnede. Dat ga ik ook
proberen. Is wel meer werk. De wat oudere houtsneden waren meestal
alleen zwart-wit. Ook ben ik in een art-supplies winkel geweest.
Smullen. Je merkt wel dat we in Nederland toch ook goed gesorteerd
zijn. Heb geen verf gekocht.

438-newyork1

Na een lange vlucht meteen aan de wandel met zoonlief in Central Park.
Hij kan nog Nederlands spreken!

437-Test 2

Nu zet ik tekst erboven. Komt het wel door?

437-test

Deze foto heb ik met mijn mobieltje gemaakt en rechtstreeks opgestuurd naar de weblog. De foto versturen lukt wel, een beetje donker, van een mistige morgen op de hei. Maar de tekst is verdwenen. Ook kan ik geen labels toevoegen en het lettertype kiezen. Maar het kan wel! Eens kijken of me dat in New York ook lukt.

436-herinnering

Vanochtend hebben we hem begraven, mijn schoonvader van 86. De tekening heb ik in 2004 van een foto nagetekend. Hij was daar wat voller, dan op de foto van deze zomer.

Mijn laatste woorden, hieronder, heb ik in de kerk uitgesproken...

Gisteren, tijdens het wandelen met de hond ging het plotseling hard waaien. Zou de wind mijn volle hoofd leeg kunnen maken? Terwijl de zon scheen, probeerde ik te denken aan wat ik vandaag hier zou zeggen.



Zou ik het hebben over zijn leven? Over de verdrietige tijd waarin ik hem leerde kennen? Over zijn nieuwe start bij Océ in Venlo? Of over zijn vele verhuizingen? Hoe belangrijk zijn zelfstandigheid was?


Of zou ik het hebben over zijn hobbies? Dat hij zijn houtbewerkingsgereedschap aan mij heeft gegeven? Dat hij van lezen hield, van dikke crimi’s. En van puzzelen, hoewel dat steeds moeilijker werd. Of zal ik vertellen dat zijn televisie kapot dreigde te gaan net voor het WK voetballen en dat hij meteen een nieuwe ging halen? Of dat hij van muziek hield maar het niet meer kon horen?


Zou ik het hebben over zijn gezondheid? Dat ze in het ziekenhuis niet konden geloven dat hij geen pillen slikte? Dat hij afhankelijk werd van stok, rollator en scootmobiel? Of dat hij steeds meer in een isolement kwam omdat hij doof werd? En dat hij niet mee wilde doen met alle activiteiten in Baptist omdat dat voor bejaarden was?

Of zou ik het hebben over de bezoekjes van zijn achterkleinkinderen? Dat hij ze graag plaagde. Of een balletje met ze gooide. Of dat ze zich lieten trekken, zittend op een kleedje, terwijl ze zijn stok vasthielden? En dat hij dan doodmoe was daarna?


Of zal ik het toch maar hebben over de mens Jeu van Keeken? Over zijn gulle lach, zijn grapjes en al zijn verhalen van vroeger en van nu? Over zijn mooie grijze haren, zijn 86 bewogen levensjaren?

Ja, dat is het.


Hij wist hoe je oud moet worden.
Hij wist hoe je oud moet zijn.
Hij weet wat loslaten is.
Hij heeft het leven losgelaten.

Een diepe buiging.