Naast het werken voor de tentoonstelling in Luxemburg, sport ik nog trouw in de sportschool. Zo ziet het eruit als ik alleen licht heb van buiten. Het licht in de school is uitgevallen. Mijn bewegingen op de cross-trainer worden niet gezien door de lampen, die dan gewoon uitgaan.
Ja, de eerste teek zat in mijn lijf. Gelukkig kon mijn lief hem uit mijn hals peuteren. En ja, zó stoffig is de salontafel.
De nieuwe eigenaresse weet het al en vindt hem mooi. Helaas is hij iets kleiner (in de breedte) uitgevallen, maar dat is het mooie van handwerk. Ze zijn uniek. Ook hier weer een combinatie van geverfde lapjes, synthetische verf en natuurlijke verf. Avocadoschillen en -pitten met en zonder ijzersulfaat. De voering is van een chintzlapje uit mamma’s erfenis.
Voorlopig is dit de laatste. Eerst maar eens alles op orde maken voor de tentoonstelling in Luxemburg.
Gisteren met mijn vriendin Y. naar het restaurant Nederheide in Milsbeek geweest voor de lunch. Daarna toch maar gaan wandelen, het leek droog te worden. Niets was minder waar; het begon te regenen en thuis kon ik alles uit doen om te laten drogen. Wat een schitterende wandelingen kun je hier maken. Beetje modderig, dat wel. Alleen het mos bloeide, wat lijsterbessen en een verdwaalde meidoorn hadden ook al bloemen, net zoals de eiken. Weinig vogeltjes gezien en gehoord. Soms hield het pad op omdat het water erover liep.
Ben even op dreef met het maken van etuitjes. Dit is de tweede, ook voor een vriendin haar verjaardag. Ze kent mijn blog niet, dus helaas voor jullie lezers. Deze is gemaakt met zelfgeverfde stoffen, zowel met synthetische als met natuurlijke kleurstoffen als avocadopitten en ijzersulfaat. De synthetisch gekleurde stoffen komen uit de collectie van Grenzenlo(o)s, onze textiel-kunstgroep.
. Het werd een bezoek aan de Hortus Botanicus! Was er nog nooit geweest, maar een bezoek dubbel en dwars waard. We hebben wel binnen gezeten. Het weer was zeer wisselend.
. Op de terugweg een loopfiets in de eerste klas van een sprinter getekend. De mevrouw erbij had hele verhalen en bleek een collega-schetser. Lees het verhaal maar.
. In Roermond weer de bus moeten pakken. De NSapp had het fout in mijn voordeel. Was dus eerder thuis.
. Op de bank na 13.000 stappen!
Terwijl ik op twee kleindochters aan het oppassen was, had een windvlaag ervoor gezorgd dat de kersenboom afbrak en over het hek de oprit bij de buren versperde. Oei, de buurman kwam het me vertellen. Weer een boom minder in de tuin, wel weer meer zon.
Dit wordt een nieuw boekje met mijn oma Ger in de hoofdrol. Kijk, haar flesje 4711 als cyanotype op de voorkant. Weet nog niet hoe ik het allemaal vast ga maken, maar ik verzin wel wat. Eerst nog wat strijken en op maat snijden. En dan maar spelen!
Het is waarschijnlijk niet goed te zien. Dit is een schermafdruk van mijn telefoon. Tijdens het sporten heb ik gisteren geluisterd naar kleine stukjes audio over onderdelen van het Human Design. Dit is een systeem om jezelf te leren kennen. De I tjing zit erin, beetje astrologie. Kabbala, chakra’s, quantummechanica en nog meer. Ik ben er helemaal enthousiast over en kan er bijna niet van slapen, haha.
Tja, zo diep had ik nog niet gekeken in mijn eigen huis. Het is de ruimte die je door een gat in de muur van kelder drie kunt binnenkruipen. Voilá, de kruipruimte. Het gat in de verte is het deel waar de meterkast bovenop staat. We krijgen glasvezel. Helaas is er nog geen signaal, dus er komen nog mensen om dit te controleren. Wordt vervolgd. De glasvezeldraadjes zijn aangelegd door een team van donkergekleurde jongens. Ze spraken Hollands. Dus, ik vroeg als geboren Hagenees, waar komen jullie vandaan? Hun antwoord: uit de Dominicaanse republiek. Oeps. Toen ik zei: nee, dat bedoel ik niet, waar wónen jullie? zeiden ze: Rotterdam. Hoe erg is dit? Ik schaam me dood, en weet nu dat ik beter op mijn woorden zal letten.
En dit kwam door de wind.
Doordat mijn jongste broer het gezamenlijke verjaardagsfeest van hem en vrouwlief had afgelast (zijn camper was gestolen) had ik opeens een vrije zondag. Dus kon ik tóch naar de stofjesmarkt in Roermond gaan. Lekker met de fiets en mijn tekenspullen mochten mee. Ik heb op de trap van het stadhuis gestaan. Maar daar bleek een concert gehouden te worden, dus had ik opeens heel veel bekijks. En een lawaai! Om 14:00 gingen de deuren dicht en kon ik de laatste lijntjes in alle rust zetten.
Hoewel ik thuis al een paar te naaien lapjes had, bleef er toch nog wat hangen. Tijd om aan de tekentafel en achter de naaimachine te gaan zitten. Gelukkig heb ik weer garen.
Helemaal vergeten om dit werk hier te posten. Het is klaar, alleen nog een naamkaartje erachter naaien. Als ik het zo zie hangen vind ik het toch wel een beetje ‘wonky’, wat rommelig. Het is zoals het is. Ik ga er niets meer aan doen.
Terwijl mijn laatste cyanotypequiltje bijna voltooid is, kon ik na het boodschappen doen nog een rondje fietsen. Zag velden vol paardenbloemen en mijn eerste zwaluwen. Kijk maar, in de oranje cirkels op de foto’s heb ik geprobeerd ze te fotograferen.
Eindelijk is hij af. Deze etui is voor mijn oudste en beste vriendin haar verjaardag. De etui is waterdicht en is gemaakt van batik (echte én gedrukte), die komt uit mijn familie. Er zitten stofjes bij uit de collectie van mijn moeder, er zijn stofjes hergebruikt uit een door mam gemaakt jasje voor mijn vader. Er zit ook een stofje van mijn oma Nonnon in. De batik zakdoek is de basis van de etui en loopt door aan beide kanten. Ik vond het zonde om de zakdoek te verknippen. Daardoor werd meteen de grootte van het werk bepaald. Misschien is hij wat kleiner dan het exemplaar dat ze al 35 jaar gebruikt, ook door mij gemaakt en echt versleten.
Wat een heerlijk bezoek gisteren bij een (ex)tante in Zuid-Scharwoude. Ze is haar hele leven al een kunstenaar. Toen ik een klein meisje was hing er al een pentekening van haar in mijn kamer, vol met mysterieuze mannetjes en trappen. Meer weet ik er niet meer van. Door verhuizingen is het verdwenen. Gelukkig heb ik nog werk van haar, ook geërfd via mijn moeder. Haar huis is een klein museum vol met haar werk en dat van haar man. Ze maakt olieschilderijen, verhaalkastjes, geborduurde portretten en landschappen. We waren er met haar (ex) schoonzussen en nichten. We hebben gesproken over oma Ger (moeder van mijn moeder), onze levens met haar en er was ruimte voor persoonlijke gesprekken. Met een lach en een traan natuurlijk. Wat een schitterende zondag was het…
Vandaag maar aan het zagen geslagen met o.a. gereedschap van mijn schoonvader en vroeg gestrorven achternicht. (Foto’s onder midden en onder rechts)
Heerlijk weer vandaag, om 22:00 u was het nog 19 graden. Nog even de tijd genomen om mijn witte was te tekenen. Een unicum, na een paar uren was het al droog! Kwam ook door het windje.
Het is officieel! Dit is een wip geworden, work-in-progress. De gaten moeten nog opgevuld worden, maar eerst maar de onderdelen vastnaaien op de ondergrond van katoenen poetslappen.
De foto is een beetje ‘hard’ van kleur uitgevallen. Hoop er bij zonlicht een betere van te maken.
Wel of niet doen? Van de allerlaatste lapjes een quiltje maken? De zomer moet maar weer komen om nieuwe motieven af te drukken. Deze liggen al een tijdje te wachten tot ik er iets mee doe. Helaas heb ik te weinig bedrukte stof om een hele grote doek te maken. Aan de andere kant ben ik dan ook sneller klaar. En het gekke is: van de restjes afgeknipte stukken ga ik zéker iets van maken.
Hoe kan dit? Griezel-griezel. Er zit een tijgernaaktslak in het bovenkantje van een waterfles van een van de kleinkinderen. Ik heb door de vakantie in Berlijn er niet meer op kunnen letten. Als de dametjes weg zijn gooi ik de flesjes leeg in de plantjes. Als de dop eropzit kan er echt niets meer in of uit. De vraag is dus, zat het beest er al in toen we vanuit de tuin naar binnen gingen? Een week eerder?! Eigenlijk wil ik het niet weten. Ik heb het beest weggegooid en het flesje heel goed schoongemaakt.
