1161-natuurschoon

Het zand op het bospad kraakte toen ik erover liep. Vlakbij een van de oude romeinse grafheuvels in de buurt van de Bosheide stonden moeder en dochter ree mij aan te kijken. Waarschijnlijk waren ze net zo verbaasd als ik. Heel voorzichtig haalde ik mijn camera tevoorschijn en maakte haast ongezien deze foto. Ik had geen tijd meer om in te zoomen. Het kalfje was al naar de moeder gelopen. Hierna sprongen ze verder het bos in.

 Net van tevoren kwam deze bui over de hei. Ik heb geschuild onder de blaadjes van een eik en vond er nog een mooie veer van een roofvogel.

 Begin deze week had ik dit mini heideplantje al gezien, dat dapper als eerste bloeide. Het duurt nog wel even voordat de hele hei paars kleurt.

 Op mijn wandeltocht maak ik graag foto's van bloemen en hun bezoekers. Het licht is niet echt goed meer, en het waaide nogal deze avond, dus echt scherp is de foto niet.

En dit is dan een van mijn laatste foto's van gisteren.

1160-cirkels

Toen manlief de quilt met de cirkels omhoog hield, had ik meteen een antwoord op mijn vraag wat ik met de rand moest doen. Nog quilten of niet? Het antwoord is JA.
De rand is gemaakt van oude spijkerbroeken, die ik nog op zolder had liggen en die zodanig door de muizen waren aangevreten dat ik ze niet meer kon weggeven.
 

 Hier een voorbeeld van de tweede serie cirkels die wat ovaler zijn geworden.

 

Hier een voorbeeld van mijn eerste serie haast perfecte cirkels. Er zijn maar een paar blokken die nog extra borduursels hebben.

En dit is de achterkant, minimaal gequilt en geborduurd.. Van resten witte katoen en linnen. De oude lakens waren moeilijk te naaien.
Als het kleed klaar is, dan komt het op de tuintafel te liggen.

1159-creabea-dag

Van twee papieren zakken hebben we voor de gelegenheid maskers gemaakt. De jongste kleindochter weet dat je niet zomaar een zak op je hoofd mag doen, maar met oma erbij mag het wel. We hebben er allebei een gezichtje op getekend. Heerlijk om weer eens met een kwast aan de gang te gaan. Kleindochter heeft het mondje en de rest eronder met haar vinger aangebracht. De kwast heeft ze gebruikt om met rode waterverf, en later met rode plakkaatverf haar linkerarm vol te schilderen. Later had ze dan weer lol om het met water in de tuin eraf te halen.

Ondertussen waren de oudste twee aan het tekenen geslagen.

Hieronder het resultaat van die van tien. Geweldig! Ben supertrots op haar!

We hebben de prinses meteen ingelijst...

1158-beestjes

Twee kleindochters (7 en 4) bleven gisteren even bij me. Ze mochten op stof een beestje of poppetje tekenen met een van mijn watervaste pennen. De stof had ik van tevoren dubbel gelegd, ter bescherming van de tafel, maar ook om dan gemakkelijker een 2D-beest te kunnen naaien. Het gemak waarmee de kinderen tekenen is jaloersmakend.
Het was nog wel een hele klus om de beestjes te vullen, en de watervaste pen gaf af op onze vingers, waarschijnlijk omdat de pen supernieuw was en nog geen tijd had gehad om in de stof te trekken? Misschien had ik de lapjes na het tekenen eerst moeten strijken. De wat oudere pen, gebruikt voor de kleine figuurtjes linksonderhad er geen last van. De dames hadden reuze lol om restjes fiberfill met behulp van een haaknaald in de figuurtjes te proppen. Het kleinste is 7 cm hoog.

1157-oppassen

 

 Het lijkt al weer zo lang geleden dat ik op mijn kleindochters heb gepast. Ik probeer nog een filmpje te maken van het boekje dat ik gevuld heb met tekeningen en teksten.

Bij dit kind sliep ik op de kamer. Het was een warme avond..

 

 Ook hebben ze in mijn huis geslapen. De jongste van vier wordt al zó groot! Hier ligt ze omringd door haar eigen en door mijn knuffelbeesten.

 

Soms mogen de kinderen ook in mijn eigen journal tekenen. De jongste heeft een cupcake getekened en gekleurd en de rechterfiguur ben ik. Compleet met jurk,borsten en navel; maar waar mijn armen zijn? Het lijkt wel alsof ik hier luidkeels zing.

1156-probeersel

 

Op vakantie in Zeeland was er genoeg tijd om te werken aan mijn blokken met cirkels. Ik heb ze alle 16 gequilt met borduurgaren van mijn oma Ger. Thuis heb ik de blokken afgesneden tot 21 cm in het vierkant en kon het ontwerpen beginnen.

Omdat ik maar vier blokken heb die met een ander sjabloon gemaakt zijn, heb ik besloten die toch regelmatiger te laten terugkomen dan hierboven te zien zijn.

Wordt vervolgd! 

1155-strandleven

 Het heeft even geduurd voordat ik achter de computer zat om deze blog te maken.
Gisteravond heb ik buiten gezeten om mijn tekeningen van het strand in Westkapelle af te maken. Er hoefde alleen nog wat kleur en wat tekst bij. Het meisje kwam toevallig in beeld en het hondje bleef niet lang genoeg voor een betere tekening.

Eigenlijk zou ik de hele dag willen tekenen, maar daar is niet altijd tijd of de gelegenheid voor. Even stilstaan doet een mens goed. Het is lang geleden dat ik in de Noordzee zwom, en het blijft heerlijk. Een jongetje van 8 spreekt me aan, misschien weet hij onbewust dat ik mijn kleindochters hier mis? Als ik weer op het warme zand ben opgedroogd, ga ik op een paaltje zitten om te tekenen. Ik vroeg me af waar de mensen waren van de twee zonnestoelen. Toen ik er net een had getekend, kwamen ze uit de zee en namen de stoelen mee. Dan maar vertrouwen op mijn geheugen. De meeuw had op dit tijdstip van de dag, rond 18:00 niet veel te doen, er waren te weinig mensen. Het werd de derde dag op rij dat mijn vriendin en ik de zon NIET in de zee hebben zien zakken...
Omdat ik gebruik maak van mijn reissetje Winsor & Newton had ik niet de Napels geel om het zand een realistische kleur te geven. Het blijft een uitdaging om met beperkte kleuren te werken.

1154-voorstudie

Met de stofjes van mijn moeder heb ik meegedaan aan een oefening met het maken van cirkels van Kadinsky. Nou ja, ze zijn er op geïnspireerd. Samen met de dames waarmee ik volgend jaar op de textieltentoonstelling in Wilwerwitz en omgeving sta, ben ik aan de slag gegaan met het ontwerpen en knippen van 5 blokken met cirkels. De anderen hadden mooie zelfgeverfde effen stoffen gebruikt, en ik had mijn bloemetjes. Een hele uitdaging, bleek later. Bovendien had ik de volgende blokken thuis gemaakt en was alweer vergeten hoe het moest. Kon mijn aantekeningen niet vinden, en daardoor heb ik wel wat verkeerd geknipt. De blokken zoals ze hier op het gras liggen moeten nog geborduurd en bewerkt worden, voordat ze in kleinere blokken aan elkaar gezet worden. Dan wordt het totaal nog wat rustiger. Het duurt nog wel even voordat ze klaar zijn. Maar wie weet wanneer ik nog tijd kan vinden?

1153-oppassen

Heb al een tijdje niets meer van me laten horen, had nog niet de rust en tijd om iets te uploaden naar mijn blog. Ben aan het oppassen, inclusief slapen, en vanochtend werd ik te vroeg wakker. Ik lag op de haren van de jongste, die bij me in bed gekropen was, en ze protesteerde. In een schriftje met Seawhite Brighton papier (140 grams) ben ik de belevenissen aan het opschrijven. Gisteravond heb ik met de oudste getekend. De middelste heb ik net voor middernacht in haar bed getekend. En omdat ik toch een half uurtje had heb ik de jongste van bovenaf getekend. Ze ligt er onder mijn voetjesdeken, die ik voor de koudere nachten had meegenomen. Ik heb haar daarin gewikkeld en naast me op de grond gelegd. Het matrasje waar ik op lig is bestemd voor kinderlogeerpartijen, en het hoofdeinde zat los en is vannacht een ander leven gaan leiden. Vrijdagavond lig ik gelukkig weer in mijn eigen bed.

1152-nogmeerspelen

Het is veel te warm om binnen, in het donker waar het koel is, te gaan tekenen.

Toch wil ik wat doen. Ben dus maar verder gegaan met de portretjes van geknipt glad papier en het natekenen van tijdschriftmensen. Als ik ze af heb, dan komt de verf weer aan de beurt. Gewoon verstand op nul en doen. En af en toe een slokje water. Meer heeft een mens niet nodig met deze warme dagen.

1151-onweer

Donderdagavond: Eerst op een balkon in Nijmegen naar het onweer gekeken. Het lukte me niet om met mijn camera een lange-sluitertijdfoto te maken. Toch deed hij het vanzelf, en daardoor is de rest bewogen bij de tweede foto. We zijn toch maar in de auto gestapt om naar huis te gaan. We hoorden een harde knal door een inslag, 30 meter van ons vandaan? Je kon geen hand voor ogen zien op de snelweg. Best eng. Flitsen en donder om ons heen en een paar kilometer verder was het droog. Pfff. De temperatuur was gedaald naar 19 graden! Maar bij thuiskomst stond het alweer op 25,5. Die ochtend was het hier trouwens 38 graden.

1150-spelen

Tijd om te spelen! Gewoon met papier uit een oud kunstboek, correspondentiekaarten van 10 bij 15 cm (dus geen A6 en wat moeilijker te vinden), lijm en wat verf.
De tijd had ik omdat ik aan het oppassen was en ik samen met de jongste kleindochter aan het knippen en plakken was geslagen. Lekker in de tuin.

Hierboven zijn twee werkjes die J. gemaakt had. Heerlijk jaloersmakend zoals ze bezig kan zijn zonder erbij na te denken. Hoewel... Ze zag meteen dat ze een huis kon maken (rechterwerkje).

 Ik heb eerst lijven en koppen geknipt en geplakt, spelend met de teksten op de knipsels.
Toen ik er een stuk of 15 had ben ik er portretjes op gaan tekenen. Eerst van foto's op mijn telefoon en later van foto's uit tijdschriften. Gewoon snel, direct met de brushpen van Pitt, dus details waren moeilijk aan te brengen. Daarna heb ik wat verf uit mijn kleine Schminke-verfdoos toegevoegd. Daar zit een soort huidskleur in (lekker makkelijk).

Enige gelijkenis met bekende personen is puur toevallig!

1149-veertjes-specht

Had het nog beloofd, een kunstwerk te maken van de veertjes van de specht, die laatst uitelkaar gevallen in mijn tuin lag. Ik begon met het beschrijven van deze dag in mijn journal. Daarna gesso erover en meteen de veertjes getekend met aquarelverf. De buitenste veertjes zijn van een ekster (l) en een duif (r), denk ik.
Met een acrylviltstift heb ik wat tekst en bolletjes toegevoegd.

1148-Jager

Sinds we in dit huis wonen (met een grote tuin) hebben we een windbuks klaarliggen. Niet alleen omdat manlief ooit in zijn jeugd veel geschoten heeft met zijn vriendje Michel Maas (nu correspondent in Azië), maar ook om boeven van ons terrein te houden, ha-ha.
En opeens zat hij in de tuin met een blikje op de pergola twintig meter verder te schieten. Het blikje had niet eens in de gaten dat hij beschoten werd, want het bleef gewoon staan met gat en al. Ik had weinig tijd om de schietpose te tekenen. Helaas was hij al klaar voordat de tekening van hem af was. Elk kogeltje moest opnieuw erin gelegd worden.