119-uitlaten

De enige kunst die ik nog bedrijf is schetsjes maken tijdens het uitlaten van de honden. Gisteravond heb ik op het terras aan de Maas nog een wolk getekend. Deze leek op een snuit van een hond, inclusief de pupil van het oog. Een paar minuten later was de figuur weer verdwenen. Misschien kan ik het ooit nog eens gebruiken als een stripfiguurtje.
Verder vul ik mijn tijd met sporten, honden uitlaten, boodschappen doen, oppassen, oppassen, lezen, grasmaaien en opruimen. In de kelder begint er al iets te groeien. Ik heb nu al een afdeling voor het papierscheppen, voor het zijdeschilderen, voor het batikken en voor het boekbinden. Nu nog mijn spullen voor de sieradenhobby, en het tekenen en schilderen wat ik er nog van kwijt wil, omdat ik de meeste spullen liever beganegrond en boven heb.
Volgende week wordt het koeler, vandaag was het echt heel warm en vochtig.

118-overload

Vorige week dinsdag vertrokken en vanochtend weer teruggekomen. Een korte trip naar Birmingham voor het Quilters Festival is genoeg voor jaren inspiratie. Op quiltgebied maar ook voor mijn tekenkunsten zijn er prachtige onderwerpen te vinden. Eigenlijk is elke vakantie een bron van inspiratie als je je ogen maar openhoudt. Gelukkig heb ik mijn aantekenboekje en fototoestel om e.e.a. vast te leggen voor latere tijden. Ik heb gemerkt dat een tekenaar veel meer rust nodig heeft, zij moet de tijd krijgen om haar onderwerp goed te bestuderen. Een textiele vormgever heeft ook tijd nodig om de materialen en de techniek te kunnen bestuderen van de kunstwerken die zij ziet. Bij mij spoken er dan diverse ideeën door mijn hoofd, toepassingen flitsen langs. Tja, het zijn bijna eindproducten, productgeöriënteerd in plaats van onderzoeken wat er nog meer mogelijk is. Ik heb werk van studenten bekeken die in een verslag uitleg gaven over hun zoektocht en werkwijze. Verliefd op stoffen en kleuren heb ik rondgelopen op de tentoonstellingen. Het was een onderdompeling. Eigenlijk teveel van het goede. Ben benieuwd of de foto's gelukt zijn ;-)

117-bloem

Het tuinschilderij in acryl was een ramp om te maken. Het blijft een strijd om kleur en techniek te combineren tot iets leuks. In drie uur tijd heb ik een 50x60 cm schilderij gemaakt, een paarse bloem met een geel hart en hibiscusachtige gele stampertjes. Als achtergrond een grijsgroen, gemaakt van geel met zwart en phataloblauw. De achtergrond vind ik nog het leukste. Maar het roodpaars en blauwpaars combineren tot een bloemachtige vond ik helemaal niet leuk.
Bovendien was het open dag en had ik ook bekijks. Volgens mij ben ik ook op de digitale cameraplaat gezet!

Met kleindochter N. ben ik 's middags naar het museum Het domein geweest in Sittard. Daar was ik nog nooit geweest. Ik ging voor Clare Rojas, soort amerikaanse folkart met ook patchworkmotieven. N. vond sommige figuren maar "eng" uit de ogen kijken. De fallus-mannetjes deden haar niets. Bij de Chinese tentoonstelling heb ik iets persoonlijks ingeleverd (een van mijn potloden) en mocht daarvoor een piep-oor meenemen. N. heeft het oor meteen op haar hoofd gelegd, als een soort hoedje. Grapjas!

Nu net, net voor het invallende duister, heb ik nog een hosta getekend voor een concoleancekaart. Dit keer zonder kleur.

116-feesten

Eindelijk is het weer mooi weer. Heb aan de tuintafel twee dezelfde "naakte rug" getekend. Een daarvan ga ik met lijntjes tekenen en dan inkleuren. De andere moet het maar eens doen zónder lijntjes, alleen maar in kleurvlakken. Het is op briefkaartformaat, dus wel een kleintje.
De afgelopen dagen heb ik de doeken voor de tuinschilderijen voorbewerkt. Eerst in de grondlak en daarna een acryllaagje erover. Al mijn restjes kan ik gebruiken. Dat ruimt lekker op.
Nu nog even mijn tas met verf en kwasten vullen en ik kan morgenochtend gaan.
Vandaag ben ik op de verjaardag van mijn broer en zijn zoontje geweest. Heb maar meteen mijn kleindochter meegenomen. Er zijn daar altijd veel kinderen om mee te spelen, hoewel ze nog niet de leeftijd heeft om samen te spelen. Mijn moeder had haar tekeningen meegenomen, veel bloemen. Zij heeft veel inspiratie uit haar eigen tuin. In mijn bostuin bloeit er niets.
Heel jammer dat ik mijn fototoestellen vergeten ben.

W. belde uit Schotland. Het regent daar pijpestelen! Dat belooft wat als ik naar Birmingham ga volgende week.

115-tuinschilderij

In een opwelling heb ik me zondagochtend opgegeven voor een workshop, tuinschilderij maken. Lekker met acryl aan de slag en wat reliëf aanbrengen. Het motief is een fantasiebloem. Vandaag heb ik mijn ogen goed de kost gegeven, want welke bloem ga ik dan schilderen? De regen komt met bakken uit de hemel, en vandaag is mijn eerste vakantiedag... Heb dus alleen maar naar bloemen in winkels gekeken. Ik twijfel tussen een roos en een hortensia.
Omdat het schilderij buiten gaat hangen, moet ik het eerst gronden met grondverf, ook de achterkant en het houten frame. Gelukkig heb ik in de kelder nog genoeg resten in potten staan.

Van mijn moeder kreeg ik een kaartje met zelfgetekende geaquarelleerde rozen (zonder envelop!). Dat is ook een hint. Waarom niet? Dan kan het schilderij (50x60 cm) in mijn secret garden hangen, want daar groeit nu alleen de braam en wat sedum. Laat ik maar eerst het schilderij maken.

114-lego

Samen met kleindochter Legohuizen bouwen. Geldt dat ook als creatieve uiting? Ik voelde me net de aannemer die fouten van de architect mocht verbeteren, zodat het bouwsel niet zou instorten. Na een week zonder kleinkind heb ik de hele dag mogen oppassen. Ze wil nu niet slapen, maar oma is onverbiddelijk. Ze kan heel lief: bonjour oma zeggen. Ik smelt.

113-parijs

Parijs zit nog in mijn lijf. Het verkeer, de metro, het frans, de lekkere en dure alcoholvrije cocktails, hangen in parken en op banken, shoppen en shoppen. Hoe snel kun je vergeten? Ik moet er nog steeds aan denken. Mijn verhalen zijn nog niet af, mijn tekeningen moeten nog ingekleurd worden en de foto's zijn nog niet bekeken. Reizen is vermoeiend merk ik nu pas. In de energie van de grote stad kan ik alles aan. Van 's ochtends half 11 tot 's avonds half 12 zijn L. en ik in de weer geweest. Het is warm geweest. Op donderdag was er tijdens ons bezoek aan het Musée d'Orsay een buitje gevallen. De stoeltjes in de Jardin de Tuileries waren ook een beetje nat, maar we hebben voor de tweede keer daar de zon zien ondergaan.
Parijs is echt een wereldstad, zoveel verschillende nationaliteiten zijn er, als toerist en als inwoner. Ik vond het er vredig. Hoopvol voor de toekomst. Ik zie mezelf nog zitten als zestienjarige op de trappen van de Sacre Coeur, met een gitaar, liedjes van Dylan en mijn klasgenoten zingen mee. Vijfendertig jaar later gebeurt weer hetzelfde.
Toch ben ik ook blij om met de honden te wandelen, de vogels te horen fluiten, en naar de sterren te kunnen kijken. Ik ben weer thuis.