Dit was van gisteren. De bloemetjes zijn van de kerspruim, de Prunus cerasifera, ook wel kroos of myrobalaan genoemd. Niet inheems, maar heeft zich uitgezaaid in de tuin. Vrolijk wit met een roze hartje.
Rechtsonder zie je een door bevers aangevreten boom langs de Schwalm (want op Duits grondgebied). Overal zie je bomen over en naast de Swalm liggen; door bevers aangevreten of door de stormen geveld. Het fietsritje was een uitdaging met al die modder op de bospaden.
Met een oude schoolvriendin van de HBS-B gewandeld op landgoed Broekhuizen in Leersum. Wat een leuke omgeving daar bij de Utrechtse Heuvelrug. Mooi fietsgebied ook. Wél een beetje modderig, en een iets te fris windje. We hebben van alles besproken, onze levens, onze families, onze plannen, ons chronisch gebrek aan tijd na ons pensioen, haha. De tijd vloog om! Wordt zeker vervolgd.
Was gisteren heel dapper. Ben bij de plaatselijke pianohandel geweest. Piano’s uitproberen door een stukje te spelen. Mensen die mij kennen weten dat ik nooit met publiek speel; maar nu moest ik wel. Deze tweedehands piano’s zijn op leeftijd maar spelen nog mooi. Rechts is hetzelfde merk als die van mijn ouders, August Förster, links een Rössler uit dezelfde fabriek. De laatste wordt nog gestemd, net zoals een nog oudere Förster, . zodat ik een betere keuze kan maken. Wordt vervolgd dus. De piano van mijn ouders gaat naar zoonlief. Dat had mijn pa gewild. Omdat het pedaal kraakte dook de eigenaar de piano in.
Heb weer eens een helm gekocht van het merk Nolan, hetzelfde merk van mijn eerste helm in 1976. Dit keer is het een systeemhelm, de kin kan daarbij omhoog zodat ik mijn bril gewoon op kan laten. Helaas heb ik bij het vele passen op de Motorbeurs in Utrecht mijn bril ‘gekneusd’. Zaterdag maar eens naar de opticien voor een servicebeurt.
Klaar! Alleen nog een sleuf naaien en een naamkaartje op de achterkant. Dan kan dit kleed hangen op de tentoonstelling in Luxemburg. In Lellingen met Hemelvaartsdag tot en met die zondag!
De cyanotype-doek nummer twee.
De laatste loodjes zoals gaatjes opvullen met stof en een ophangband aan de achterkant naaien, maar dan is het klaar! Ik wil van sommige stofjes nog een mooie foto maken. Deze is een van een half vergaan blad van de Sum and Substance Hosta. De kleur is minder blauw dan op de foto.
Gisteren was ik bij het afscheid van de tweede vrouw van mijn oom. Ze was even oud als ik. Ziek, toen corona, longontsteking en dat was het. Ze was goed in het schilderen, hier een voorbeeld van een van haar katten. Gisteravond was ik als laatste in de fitnessruimte. Hoewel ik aan het cross-trainen was, ging het licht tóch uit. Hilarisch!
Vandaag twee kleindochters waarvan de jongste niets liever doet dan zichzelf met viltstiften te beschilderen. En ik snap hoe waardevol dit is.
Eindelijk weer eens naar Venlo gefietst. Helaas niet op mijn favoriete weg langs de Maas. Het water stond te hoog en er waren carnavalsoptochten. Daar wilde ik niet tussen fietsen. In Venlo zelf waren er natuurlijk de Boerenbruiloftvierders. Na een boodschapje ben ik via Belfeld aan de oostkant van de A73 weer naar huis gefietst. Wind tegen helaas, en best koud. Ook daar was de weg opgebroken, naar later bleek vanwege vervuilde grond. En daar ben ik dan doorheen gefietst! Brrr.
Kijk eens, wat een leuke gordijntjes rechtsonder!
Groot en lomp, vol spelden, onhandig vast te houden.
Ben begonnen om mijn cyanotypelapjes op een ondergrond vast te naaien. Met wit katoenen garen, dat ik in de Elzas gekocht had op een rommelmarkt. We zullen dóórgaan!
Laatst was ik in het Cuypershuis in Roermond, waar een tentoonstelling was, Onder de Wol van Christien Meindertsma. Zij onderzoekt toepassingen voor het teveel aan wol van o.a. de Kempische schapen die in de Meinweg lopen. Ze is nu bezig om met wol 3D te printen. Helaas deed het apparaat het niet. Wat ik zelf ook interessant vond waren de bakstenen van wol. Wol wordt gebruikt in een piano, (als vilt), het wordt gebruikt als isolatiemateriaal; we maken er kleding van, maar je kunt er ook mest van maken voor in de tuin. Zelf vond ik de vilten matten interessant. Misschien ga ik nog een zakje daarvan kopen in het winkeltje.
Kleindochter4 vierde gisteren haar vierde verjaardag. Eén dag vol kinderen, familie en vlaai. Haar moeder had een heel smaakvol ingerichte feesttafel neergezet vol kinderlekkers en versieringen. Tja, ze mag nu naar school, alleen is er nu een voorjaarsvakantie. Thuis kon ik weer verder met mijn cyanotype bedrukte lapjes. De tijd gaat dringen voor de tentoonstelling in Luxemburg met Hemelvaart. Blijven ademen…
Met mijn vriendin en haar zus heb ik ‘Gordel van papier’ bezocht in het Huis van het Boek. Het ging over de Javaanse drukkerijen en uitgaven rondom de bevrijding van Indonesië. Omdat ik door vertragingen met de trein er vier uur over heb gedaan om in mijn geboortestad te komen, bleef er niet veel tijd over voor de stad zelf. De zus kende wat mooie plekjes en kon enthousiast vertellen over gebouwen en andere wetenswaardigheden.
Terwijl ik op de trein naar Nijmegen wacht nog even dit berichtje. Van al dat sporten is mijn rust hartslag (niet tijdens slaap) omlaag gegaan. Nu nog aan de kilo’s werken…
Wat gek dat zo’n lach een heel gezicht kan vervormen. Met een (veel te beperkt) setje kleurpotloden heb ik geprobeerd een foto na te tekenen. Ik begon heel licht en ook met potlood. Zelfs een gum kwam eraan te pas en tóch meer kleurpotloden met andere kleuren. Tja, het perfectionisme won weer eens van het spontane en snelle…
Wat er ook gebeurt thuis of in de wereld, 5 februari is de dag dat mijn moeder, onze moeder, onze schoonmoeder, onze oma en overgrootmoeder is overleden. Heel vaak betrek ik haar nog in mijn gedachten bij mijn belevenissen als oma. Ja, zij zou er ook van genieten. Tijdens mijn wandeling met oppashond Yuki heb ik wat sneeuwklokjes geplukt voor in het vaasje bij haar portret. De foto rechtsboven komt dan nicht M. Die herdenkt haar ooms en tantes heel trouw.
Gisteren de verjaardag van een nichtje gevierd, uiteraard met lekker eten en taart. Veel te laat naar bed. We hebben nú nichtenweekend. Met vier nichten Coors in een huis. Praten en praten, snoepen en drinken. We vermaken ons wel.
Nee, er komt niet veel uit mijn handen. Oppassen, spullen voor oudste kleindochter in orde maken, reisje voorbereiden, grote reis voorbereiden. Een mens kan het maar druk hebben. Voordat je het weet is de dag weer voorbij. Dit hierboven heb ik vandaag ‘gegeten’. Dan zit je wel vol, hihi. Het is heerlijk om piano te kunnen spelen terwijl die dametjes van bijna vier en anderhalf gewoon doorspelen. Voor de rest houden ze me wel bezig. Hoe vaak ik al niet samen met hen heb opgeruimd. Zucht. Zo nu verder met inpakken.
