Bij de overburen...
... en bij een van de groepsleden van Grenzenlo(o)s zijn er kleindochters geboren. Tijd voor een zelfgemaakt kaartje!
Zelf kan ik ook genieten van de jongste kleindochter. Het is nog een uitdaging het kind goed weer te geven in potlood.
Weet niet wie dit is geworden. Ik was zó precies bezig dacht ik, dat ik de verhoudingen niet in de gaten had gehouden. Haar koppie is in werkelijkheid wat ronder en breder. Gek, hoe een paar millimeter zo’n verschil kunnen maken. Bovendien vertrouw ik mijn telefooncamera niet helemaal. Denk dat er toch wat vervormingen optreden. Kon ze toch maar eens model zitten en stil blijven.. gisteren had ik alle kinderen en kleinkinderen op bezoek. Wat leuk om ze bij elkaar te zien. Goud waard!
Grappig!
Woensdagavond heb ik met tekenvrienden ge’zoom’d. Helaas kan dat alleen op de telefoon. Het is nog een wonder dat ik mijn collega’s heb kunnen tekenen! Er staan ook dinosaurussen, draken en ander groot wild op.
Ben me aan het voorbereiden voor een saté-maaltijd met mijn familie. Ik kan het niet laten om een net gaar gekookte bloemkool in de saus te dopen en op te eten. Ik weet wat ik voor de lunch ga eten!
Voordat ik weer de tuin in ga, nog even wat mondkapjes genaaid. Ik heb nu vier varianten, waarvan de rechthoekige de gemakkelijkste is.
Alle kapjes hebben een ijzerdraadje bij de neus. Alleen nog wat elastiek rijgen! Nu snap ik kleindochter 3, de kapjes lijken inderdaad op bh’s, hihi.
De vijfde dag na het oppotten van witte lapjes in het weekwater van zwarte bonen mochten de lapjes eruit! De lichtste kleur is na het weer wassen van de bonen. De donkerste is met ijzerwater, de wat groenige is met Baking Soda. De andere is ‘normaal’ weekwater. Binnenkort moeten we maar weer zwarte bonen eten, want ik heb nog meer zin in blauw! De lapjes worden nog wel lichter na het drogen en wassen.
De potten zijn weer gevuld, maar ik denk niet dat er nog kleurstof in zit. Maar dan heb ik ook ‘tintje’ wit in voorraad. Met Pinksteren haal ik ze er uit. Ook de derde lichting van mijn eerste verfronde mag eruit. In sommige potjes ligt al een laagje schimmel!
Er gebeurt niet zoveel op het textielvlak. Mijn laatste witte oude kussenslopen zitten in een sojabadje. Nog twee keer dopen en dan zijn ze klaar voor de volgende verf-ronde met zuring, fluitenkruid en Robertskruid. Maar het regende af en toe en dan droogt het niet zo goed. De weersverwachting is echter veelbelovend.
Ondertussen zit ik al bijna op de helft met het 100-dagenproject. Ik mis de grote kleindochters en de jongste kleinzoon. Hoop dat ik die deze week wel kan zien.
Misschien kun je de foto vergroten? In ieder geval beloven de in koud weekwater van zwarte bonen mooie blauwe lapjes te worden. Ben zó benieuwd naar het resultaat!
Het is een brugdag. Werkende mensen hebben soms vrij na Hemelvaart. Mijn kans om manlief weer eens te tekenen.
En omdat we zwarte bonen gaan eten, kon ik het weekwater gebruiken om blauw te verven. Het was wel erg vroeg om zo precies te moeten werken, maar het is gelukt, vóórdat ik op jongste kleindochter ging oppassen.
Heb weer eens met mijn op het USKsymposium gekregen spullen getekend. Het blauwe potlood is van Derwent. De verf met heftige kleuren is van Viviva. Hier even mijn wasje getekend.
Na een fietstochtje van 35 kilometer door Herkenbosch en Melick was ik even bij een nichtje van mijn eega op haar moestuin. Heb het uitzicht getekend.
En na het eten heb ik mijn geplukte zuring eindelijk gesplitst in ‘wortels’ en restafval.
Ondertussen staan de zwarte bonen te weken. Met het weekwater kun je een blauwe kleur krijgen. Ben benieuwd of het deze keer ook gaat lukken. Het moet wel ‘koud’ geverfd worden, in potten.
Voor het bezoek van vriendin A. heb ik wat lekkers gemaakt. Links chocolaatjes van Choqola, kokossmaak. De aardbeien zijn ook in dezelfde chocolade gedoopt. Rechts wat havermoutkoekjes met banaan, cranberry’s en wat pure chocolade. Helaas hebben de chocolaatjes het in de zon niet goed uitgehouden. Ze waren gesmolten, voordat we dat in de gaten hadden. Oeps.
‘s Avonds heb ik nog een piepklein rondje gefietst. Vond het toch nog koud.
Daar stond ik dan! In de middag heb ik nog snel wat kilometers gemaakt door naar Venlo en een kerkje te fietsen. Lekker in de zon, helaas ook wind en eigenlijk af en toe een beetje te koud. Ik moest wachten op een goederentrein die stil stond op de spoorwegovergang. Bijna 40 wagons weer in beweging brengen duurde wel even.
Het leek zo’n gemakkelijke foto. Ik zou het wel even ‘tackelen’! Helaas, er ging van alles mis. Net even teveel ruimte tussen neus en mond. De ogen een tikkeltje te groot. Zucht. Nog maar nog meer oefenen.
Vandaag, morgen en misschien wel overmorgen ben ik bezig met het afknippen van de wortels van de zuring uit eigen voortuin. Want ik heb gelezen dat je met de wortels kunt verven. Ik ben benieuwd!
Op mijn fietstocht van meer dan 50 km kwam ik bij Thorn door het bos waar de populieren hun zaadpluisjes massaal loslieten. Het leek net sneeuw.
Pas op: hierna wordt het griezelig!!
Toen ik thuiskwam zat deze rat op me te wachten om vrijgelaten te worden. Het is al de zevende!
De dag verliep anders dan ik gepland had. Mocht even op de jongste kleindochter passen. Helaas heeft ze een half uur liggen huilen. Daarna heeft ze een half uur op mijn buik geslapen. Ik durfde me niet te bewegen en was verplicht om naar BabyTV te kijken.
Omdat het te laat was voor een rondje fietsen, heb ik een wandeling gemaakt. Een klein rondje hoor, maar mijn schetsboek ging mee. Heerlijk in de zon kijken naar de lammetjes.
Als oma moet ik nog even oefenen met tekenen. Deze kleinzoon heb ik al twee maanden niet vastgehouden. Ik vraag me nog steeds af, waarom niet? Omdat het niet mag? Om niet ziek te worden? Of dat hij ziek wordt?
Ook mijn vader verlangt naar het vasthouden van zijn nageslacht. Het blijven rare tijden.
Ondertussen ben ik een experiment begonnen. Ik vond oude kussenslopen, die ik al tien jaar niet meer gebruikt heb. Ik heb ze al gewassen. Nu nog wat soyamelk kopen om ze voor te bereiden op natuurlijk verven. Een ander laken heb ik al vier keer in amandelmelk gedoopt. Die kan nog even wachten. Waarschijnlijk ben ik met veel te veel dingen tegelijk bezig. Volgende week maar weer even focus houden!
Is het een katje of is het een rog? Mee, het is weer een knuffel! Nu met kleinzoon2 zijn naam erop. Hij is niet geboerd. Alleen de kop met oren is gevuld met schapenwol. Alles is wasbaar, maar ik weet niet of die wol daar tegen kan. Maar we zien wel.
Omdat ik wat gekregen batik had gestreken is mijn strijkplankovertrek vies geworden. Blijkt er nog was in te zitten! Ook de verf heeft afgegeven! Moest dus nog even laat naar het winkelcentrum. Foto gemaakt van deze eksterfamilie.
Ze zaten zo gezellig te keuvelen. Helaas moet ik nog eens terug. Heb de verkeerde overtrek gekozen, die niet geschikt is voor mijn stoomstrijkijzer. Lastig, maar nodig...
Gisterochtend heb ik wat dekentjes genaaid voor het jongste kleinkind. In een opwelling heb ik een zacht soort knuffel gemaakt voor de kleinzoon van een half jaar. Ik heb er een soort staartje aan gemaakt; de katoenen teddystof rolde vanzelf op. Ik had me voorgesteld dat het mannetje hier lekker op kon kauwen. Tandjes!
Toen ik de knuffel ging brengen, bleek mijn dochter net bezig te zijn geweest met het bepalen welke knuffel er mee naar de opvang kon. Misschien maak ik er nog eentje. Maar dan nu met een kop eraan met oren. Daar kun je lekker op sabbelen.
Ik kon ook nog een foto maken, en die heb ik nagetekend
In de ochtend ging het goed; ze heeft de hele tijd geslapen. Maar helaas wilde ze niet uit de fles drinken en trad plan b in werking. Ze werd naar haar moeder gebracht! Hoop dat ze gauw leert om her flesje te gebruiken.
Daarna hebben we een groot rondje gewandeld. Vooorbeeldig geslapen.
En toen het weer tijd was voor de volgende voeding huilde ze weer. Niet te troosten. Gelukkig kwam mamma heel snel...
Er was een onverwacht bezoekje en een bloemetje om na te genieten.
Gisteren was ik bezig om brood te bakken met bananen en anandelmeel. Omdat ik meer ‘beslag’ had kon ik variëren met de inhoud. De rechthoekige vorm is de originele versie, er is er eentje met appel en chocola, en eentje met alleen chocoladedrops. Beide heb ik een topping gegeven van Choqola, een gezonde versie van chocola. Omdat ik nog over had van de gesmolten choqola heb ik nog wat bonbonnetjes gemaakt. De hele ‘niet-echt-bento’-box heb ik aan een vriendin gegeven.
Deze tekening heb ik opnieuw gemaakt. De versie van zaterdag was griezelig verkeerd. Kleindochter3 leek daar 15 jaar ouder? Deze is nu beter gelukt, ze heeft kleinzoon2 op de arm.
Het blijken maar 24 lapjes te zijn, niet 25? Verkeerd geteld, hihi. Ik heb de ongewassen versie al ingeplakt in mijn administratieboekje. Op de onderste foto zijn de lapjes gewassen, maar nog niet droog. De kleuren zijn daardoor wat dieper. Ze passen wonderwel bij elkaar.
Gisteren heb ik nog veertien potjes kunnen vullen om in de zon te staan met kleine lapjes voorbewerkte katoen. De rest van de 25 potjes gaf geen kleur meer af, of er stond schimmel in. Iieee. De vorige ‘batch’ had twee weken gestaan. Vanavond maar eens kijken of er verschil is tussen het eerste en het tweede verfbad. Ik heb de lapjes toch wel even licht gespoeld, zó bang ben ik voor schimmel en slijm! Eens kijken of ik deze potjes een maand(!) dicht kan laten staan.
Het leek me beter om per kleurstof de lapjes bij elkaar te houden. Ik heb de lapjes vastgenaaid op linnen stof. Misschien komen er nog wat lapjes bij van de glazen potjes die nog buiten in de zon staan. Dit zijn trouwens allemaal de gewassen versies.
Van links naar rechts, van boven naar beneden:
Brandnetels, wortelgroen, afrikaantjes, dennenappels, kaki/ persimmon, hopbellen
Weer een echte studie vandaag, een profiel, zijaanzicht van kleindochter2. Het waren de haren die ik heel graag wilde tekenen. Ik geloof wel dat mond en neus gelukt zijn. Heb nog wel wat oefening nodig.
Vanmiddag was ik een stuk gaan fietsen (44 km). Op de heenweg kwam ik haar tegen met mijn dochter. Puur toeval. Op de terugweg kwam ik haar weer tegen samen met oudste kleindochter. Toeval? Ik was aan de tekening begonnen vóórdat ik ging fietsen. Sterk verhaal toch?
Omdat mijn dochters vandaag vrij waren hadden ze een afspraak met elkaar en hun kinderen. Ik kon de verleiding niet weerstaan om er niet even naartoe te fietsen. Hoewel de zon scheen was het nog erg koud op de fiets. Deze kleinzoon wordt hier vastgehouden door kleindochter2. Zijn wangetjes waren heel erg rood van de zon en de warmte van een lange autorit. Maar hij lacht zó gemakkelijk. Heel lief.
Omdat ik ze nu niet zo vaak kan zien en aanraken maak ik tekeningen naar foto’s van de kleinkinderen. Dit zijn de jongste drie. Af en toe zie ik iets wat goed gelukt is; nog maar meer oefenen! Nog 71 te gaan!
Gisteren onverwacht met echtgenoot op stap geweest. Ik mocht mee en heb getekend in mijn reisboekje, speciaal voor dit soort ritten. Er zit verschillend papier in.
Voordat ik naar mijn vader ging, moest ik even verderop even stilstaan. De twee buurmannen proberen hier een ontsnapte ezel binnen de omheining te krijgen. Hilarisch! Ik heb gewacht tot dat gebeurd was. Het beest vermaakte zich uitstekend in de zijtuin. Toen ik in het donker er weer langs reed was alles weer normaal. Denk ik.
