Dit weekend heb ik met een nicht de fotocollectie van haar overleden vader gesorteerd en bekeken. Op deze foto zit ik rechts mét een camera mijn neefje te "kieken". Je kunt dus wel zeggen dat het fotograferen mij met de paplepel is ingegeven. Het grappige is dat ik van mijn kleindochter ook zo'n foto heb.
Eerlijk gezegd ben ik pas gaan fotograferen toen ik zelf op reis ging. Daarvoor leende ik de Olympus van mijn vader (OM-1). Een paar jaar eerder was ik wel al aan het filmen. Toen nog met Dubbel-8, in kleur. Mijn schoolreisje van de middelbare school naar Parijs, mijn nichtje die ik leerde fietsen, mijn hondje Pebbles. Het wordt tijd dat ik die films eens laat digitaliseren. Dat schijnt best gemakkelijk te gaan. Toen we (bijna) dertig jaar geleden zijn getrouwd hebben we van de familie een Asahi Pentax ME gekregen. Die heeft het ruim twintig jaar uitgehouden, inclusief telelenzen. Ik heb dia's gemaakt en gewone kleurenfoto's. Mijn kinderen waren gewillige onderwerpen, maar ik kon ook heel goed racefoto's maken. Zo dichtbij mogelijk, en zo scherp mogelijk. Later kon ik een tweedehandse Canon EOS 5 kopen, maar ik heb er nooit met veel plezier mee gefotografeerd. Hoewel ik al in 1997 een digitale camera had, ben ik pas echt gaan fotograferen vanaf 2003. En nu ben ik niet meer te houden. Een kleine Canon Ixus 70 vergezelt me altijd. Ik heb nog een Canon Powershot G3, voor het toeristische werk en sinds kort ga ik met een Canon EOS 400D door het leven. Maar ik wil nu wél het bijbehorende boek doorwerken.
Ook heb ik met mijn nicht haar kunstwerken bekeken. Zij heeft vanaf 1991 getekend en geschilderd. Heel gek, dat wij nu "samenkomen" met de aquarel. Weer iemand waar ik wat van kan leren! Hoe gek loopt je leven soms?
Zaterdag ben ik met mijn tekenleraar en 6 anderen gaan tekenen in de mergelgrotten van Zichen-Zussen-Bolder. Zie ook http://www.mergelgrot.be/. Daar heb ik het Vredespaleis van Den Haag getekend. Een oefening in kijken! Getekend wordt er met houtskool, maar ik heb ook wat wit en roodbruin krijt gebruikt. We hadden geluk want er was al een stuk muur netjes vlak gemaakt (zwaar werk!). Het is er 11 graden, en boven de grond was het zeker 20 graden. Na afloop hebben we nog op een terras in Bilzen, kasteel Alden Biezen gezeten én rondgelopen. Aan het eind van de dag hebben we nog op een terras in Maaseik wat soep gegeten. Een heel geslaagde dag! 
Vandaag heb ik een hele dag bij Lieve Cornette van www.schilder-achtig.nl een workshop gehad met contourtekenen á la Egon Schiele. Eigenlijk gaat het tegen mijn principes in om iemand te kopiëren, maar het kan geen kwaad om je te verdiepen in de oude meesters. Nou ja, oud, begin twintigste eeuw.. We (groep van 12) begonnen met "blind tekenen". Daarbij kijk je, al tekenend, niet op je werk. Elke drie minuten veranderde het vrouwelijke model van houding. En daar zaten best moeilijke (voor háár én voor ons) houdingen tussen. Soms haalde ik het om het model "af" te krijgen, maar meestal niet. Na de eerste pauze mochten we al stiekem kijken tijdens het tekenen-in-een-lijn. Na de grote pauze gingen we ook kleur toevoegen, of zwart of wit langs een contour. Ik heb met een tekenpen van Pentel Tradio getekend, met siberisch krijt en ook met een non-permanent stift van Staedtler. Daarbij tekende ik in een dummy, op wit tekenpapier, op kraftpapier en op aquarelpapier. Kleur heb ik met aquarelverf toegevoegd, waarbij de tekenpen soms wat uitvloeide. De juf vond de combinatie heel verrassend en mooi uitgevoerd. Ze vond het een goed resultaat voor iemand die nog nooit naaktmodel getekend had. Ha, zulke opmerkingen koester ik...
Al heel lang wil ik mijn echtgenoot tekenen als hij aan het "banken" is. Ideaal, want hij blijft stil liggen. Alleen durf ik mezelf niet te bewegen, bang dat hij van houding verandert. Gisteren was het dan zover. In plaats van een mindmap over de nieuwe badkamer heb ik een poging gewaagd. Moet toch nog wel oefenen!
k de tweede keer dat ik geëxperimenteerd heb met het gieten van verf. En net als de eerste keer was hier ook een moment waarbij ik dacht: waar ben ik mee bezig?
Hoe lang duurt het voordat je je wat vrijer voelt met deze technieken? Waarschijnlijk doe ik ook veel te veel tegelijk. Experimenteren met kleur, met formaat, met het onderwerp en met de techniek. En dan maar denken dat je het kunt. Ha-ha. Op de andere foto zie je mijn geïmproviseerde schilderplekje. Lekker veel licht overdag. Zittend op een kinderbankje kan ik hier uren doorbrengen. Gelukkig zet ik af en toe de wekker om nog aan mijn verplichtingen te kunnen voldoen.
