3495-start

 Ben begonnen aan een nieuw werk. Mijn moeder heeft zoveel krullen op de foto, dat wordt nog een uitdaging.

3494-experiment

 Daar komt ze dan! De selfie in linosnede en borduurwerk. Hahaha, moet er wel om lachen. Wat een kleuren! Wat een uitsnede! Wat een gekke selfie! Tja. 

Note to self: kleurgebruik kan beter. De haren zijn met twee kleuren draden geborduurd. Wit net zwart, wit met grijsgroen, zwart met grijsgroen. Misschien eens investeren in een kleur garen dat lijkt op mijn haarkleur.  De tweede linosnede met dezelfde selfie op een andere manier borduren! Nog even wat ideeën verzamelen.

3493-trots

 

Ja, ik ben een trotse oma. Vandaag had ik weer de jongste twee kleinkinderen op bezoek. Ze hebben nog even getekend. Hierbij de resultaten en de uitleg. Eerste tekening door T. (2,5 jaar), het is een bed, met daarop een kussen, bovenste rondje. Daaronder een baby (inderdaad de kopvoeter), met een knuffel en een speen. 

Toen heeft ze opa getekend. Met snor, haren, oren en een bril. Helaas pastte zijn lange benen niet meer op het papiertje. Ze kan goed kijken! Net als grote zus Z. (5 jaar), want die heeft mij getekend. Let op de bril in twee kleuren! Ik had een jurkje aan met witte vlekjes. Op mijn zwarte panty zijn groene klavertjes drie geborduurd. Voor de lol heeft ze oorbellen getekend met bungelende roze hartjes. Ik vind het knap hoor. Het wordt tijd dat ik ook weer eens portretten ga tekenen. 

3492-waarom

 Waarom making het mezelf zo moeilijk? Ik heb geen ervaring met gezichten borduren. Ik heb geen ervaring met ontwerpen met uitsneden. Maar ik ga stug verder. Het is een en al experimenteren, toch? 

Voor wie het nog niet wist. Dit is een linosnede van mezelf, afgedrukt op een stukje linnen.

3491-nogmeer

 Na de yoghurtjes komen de slagroompotjes. De linosnede op stof heeft al zijn eerste steekjes gekregen. Het wordt een tussendoortje, want ik wil verder met mijn ‘story cloth’ over mamma en haar jeugd in Nederlands-Indië. 

3490-verder

 Het is alweer een tijdje geleden. Volgens mij had ik deze nog niet laten zien. Ook dit project gaat in de kleine uurtjes verder. 

Jammer, jammer. Was bij De Kantfabriek gevraagd of ik mijn geborduurde ogen wilde tentoonstellen vanaf 18 mei. Helaas gaat dat niet door. Maar ze bewaren mijn foto’s, ook die van de portretjes; dus wie weet. Ooit?

3489-selfie

 Had even de tijd vandaag om een linosnede te maken. Afgedrukt op een lapje linnen. Het is de bedoeling om een deel van deze ‘tekening’ te borduren. Wordt vervolgd! Was vandaag ook in de Kantfabriek in Horst. Er was een tweedehands boekenmarkt. Heb wel wat kunnen meenemen over batik. Er lag nog veeeel meer maar ik moest een keuze maken vond ik. 

3488-ogenserie

De laatste! Van de oudste kleinzoon. Ik had het oog al opgespannen toen ik erachter kwam dat ik de zwarte wimperharen nog moest borduren. Oei, oei. Het is tóch gelukt. 

 Tja, en dit zijn ze allemaal bij elkaar. Hoe ga ik ze ophangen? Los, of zo bij elkaar op een doek met een baklijst eromheen? Of misschien wel wat dieper in een houten lijst? Eerst maar eens betere foto’s maken.

3487-serie

 Ze mochten even in de zon, mijn serie met de ogen. Rechtsboven is nog niet af.

3486-naaiwerk

Gisteren was het een dag van naaien en wandelen. Oudste kleindochter had gordijnen die nog korter gemaakt moesten worden. En ook haar vriend had ik beloofd om gordijnen op maat te maken. In het gratis boekwinkeltje op Utrecht Centraal kon ik een boek over Thailand meenemen voor de oudste kleindochter! Hoe toevallig!

We zijn met de bus naar het centrum gereden om al wandelend door de stad bij vriendlief aan te komen. Iets teveel stappen voor mij, en ja, ze loopt ook sneller dan ik. Help, de jaren gaan tellen. Maar wat is Utrecht, met deze zon, een leuke stad!

In de trein kon ik nog verder werken aan dit oogje van de jongste kleinzoon. Nog even strijken zodat de blauwe balpenstreepjes verdwijnen en dan kan ik aan het laatste oog beginnen. 

 

3485-eetcultuur

 

Gisteren met familievriendin M. naar Zwolle geweest, naar de Toko Tour die ging over familierecepten, uit voormalig Nederlands-Indië. 

Heel interessant, en je kon ook proeven. Voor de pauze was dat lemper van ‘oma’ (rechtsboven), die was opgepimpt met kokos-pandan mousse, lombokhaar, een omeletje en wasabi-groen. Lemper 2.0 volgens kok Stanly Rutten van Rumah Rasa. De discussie ging ook over: in hoeverre kun je familierecepten aanpassen aan je eigen smaak of omgeving?

 Kookboekenschrijver Tom van de Have heeft het receptenboek van zijn moeder online gezet op nenek.eu (nenek betekent oma). Die van zijn oma komt er ook nog aan. Hij heeft alles origineel gehouden. 

Er was ook een intermezzo van een saxofoniste en Demi Kleinmeulman, die op zoek ging naar sporen van haar oma in Indonesië. Pas later, toen ze meer wist kon ze anders kijken. Toen ze met haar eigen moeder ging was die emotioneel. Demi had de zwartwitfoto’s van vroeger kleur gegeven, zei ze. Ik dacht ook meteen aan de opmerkingen van de kleinkinderen van mijn pa, die op Java riepen: opa, nu zien we in het echt waar jij altijd over hebt verteld!

Na de pauze was chef Titi Waber (linksonder) van restaurant Waber in Zwolle aan de beurt met een recept van haar oma uit Surabaja van ‘rujak cingur’, van een koeiensnuit. Het kraakbeen moet uren koken. De saus was lekker, maar dat kleine harde chewy stukje (ik had er drie stukjes in) had voor mij niet gehoeven! Tja, en van petis had ik ook nooit gehoord (gefermenteerde tonijn, maar kan ook van iets anders gemaakt zijn). En alles gemaakt met de tjobek. De kruiden en pinda’s worden fijngewreven. Ze ziet het haar oma nog doen. Zo kan eten herinneringen terugbrengen, en de smaak naar een ander werelddeel brengen. Nee, geen blender gebruiken zegt ze. Ook in Indonesië vind je de blenders overal, maar zelf fijnwrijven is veel lekkerder. 

En zij kan zich ook niet altijd houden aan het oorspronkelijke recept. Als er geen verse ingrediënten zijn bijvoorbeeld of als het niet duurzaam is ze te halen uit het verre Oosten. 

Het was een geweldige belevenis, zo met zijn allen. Praten over eten, over de generaties, over ‘vroeger’. 

De volgende Toko Tour is op 7 april ‘s avonds in Venlo. Ik ga zeker. Wie nog meer?

3484-tweetegelijk

 

De laatste twee ogen gaan haast tegelijkertijd. De kleinzonen hebben dezelfde kleur ogen, maar een heel andere vorm. Dus heb de draadjes zwart voor de pupil maar meteen twee keer geborduurd. En ook de e blauwtinten met het wit konden tegelijk. Maar nu gaan ze  een voor een, het wordt te ingewikkeld. Voor de jongste gaan er wat toefjes legergroenkleuren bij. Heb nog tijd om na te denken over extra kleuren bij de oudste. Ik verheug me al over de oogharen die ik mag borduren. Dat gebeurt op het laatst. De lapjes zijn erg krap, passen net in het borduurraam. Moet nog even nadenken hoe ik het goed vastkrijg. Het blauw van de tekening is van een uitstrijkbare balpen. 

3483-zes

 Het zesde oog is af, even nog de achterkant afwerken en dan ik aan de laatste twee oogjes beginnen. Het is mijn eigen rechteroog. Helaas had ik niet de juiste kleuren, bovendien maakte het ook uit of ik een foto mét of zonder zonlicht maakte. Heb maar wat gedaan. Er zit minder roze in dan ik van plan was geweest. De kleuren van mijn huidige bril zitten er ook in verstopt. Niet goed te zien op deze foto.

3482-slomezondag

 Er gebeurde niet veel dit weekend. Ben nog steeds herstellende van de griep. Beetje fietsen, beetje wassen, kleindochters, sporten en genieten van de zon. Mens, wat word je daar sloom van. Dit oog is wel afgekomen. Met een donkerblauw Suzuki-accentpuntje onder het oog. Nog drie ogen te gaan en dan vind ik het wel weer goed geweest. 

3481-verder

 Ondertussen gaat het borduren gewoon verder. Dit is het linkeroog van mijn lief, toen het mij nog kon zien. Sinds 2019 heeft dit oog het zwaar te verduren gehad en verloor het zijn zicht. De foto was onscherp, maar daar merk je nu niets van. Het is grappig om te spelen met kleur deze keer. Omdat het oog zelf zo duidelijk is lijkt het alsof de andere kleuren erbij weg vallen. 

3480-yoghurtparade

 Mijn eerste yoghurtpotjes zijn getekend. Ongeveer op ware grootte. Er zijn meerdere vaste vormen. Versie mét en zonder hengsel; er bestaat ook een platte pot en er zijn halve potten. Laat u verrassen. Ik heb de van Gogh aquarelpotloden gebruikt, maar het toevoegen van water is met dit 100 grams papier niet aan te raden. Het papier gaat bobbelen. 

3479-oogvier

 Het is me weer gelukt om het oogje van ons jongste kleinkind af te maken. Op het laatst heb ik nog een puntje geel en oranje toegevoegd. Ik kon ook meteen de laatste twee werkjes in een borduurring opspannen. Die waren vrijdag al aangekomen. 

3478-verder

 Constant snottebellen wegvegen bij kleindochters kan grote gevolgen hebben. Na hoestbuien, die donderdag over leken te gaan, werd ik die avond zó bibberig ziek dat ik vroeg naar bed ging. Had zelfs geen Duolingo gedaan! Vrijdag mocht ik weer oppassen en kon ik af en toe een slaapje doen. Ze hebben lief gespeeld. Gisteren was ik nog een dweil, maar vannacht had ik al beter geslapen. Ik had weer lucht. Het gaat langzaam beter. Ook zoonlief heeft al een week te kampen met deze verkoudheid met koorts. Ben nog niet gaan sporten. Dat moet nog even wachten. Gelukkig had ik vandaag (ja, ze waren er weer) nog tijd om wat te borduren. Foto’s maken doe ik morgen wel. Nog twee of drie kleurtjes! En de oogharen in zwart maken het dan compleet.

3477-ondertussen

 Ondertussen ben ik begonnen met het tekenen van yoghurtpotjes. Toen ik ging verzamelen (vanaf 2018 tot 2021) wilde ik ze naast elkaar op een vel papier tekenen. Omdat ik van die berg potjes af wilde heb ik ze maar provisorisch in een schetsboek getekend. Een potje per bladzijde. Niet dat ik er zoveel heb; nu eet ik meer kwark. Alleen de jongste kleindochters eten bovenstaande yoghurt, soms met besjes, meestal gewoon puur. Met een babylepeltje!! Dat hoort bij de traditie. Nu nog wat goede foto’s nemen van de rest…

3476-startnummervier

 Daar gaan we weer. Een nieuw oog. Nu van de jongste kleindochter, het jongste kleinkind. Je leert wel kijken als je zo’n oogje afdrukt en gaat borduren. Het valt me op dat ze een oogplooi heeft die bijna over de binnenkant van het valt. Bijna zoals een Aziatisch oog. Ze zijn ook amandelvormig en buigen naar boven af aan de zijkanten. Zo heel anders dan de ogen van grote zus! Moet toch eens de ogen van zoonlief eens bekijken. Heeft ze zíjn ogen?

Ik heb kleine borduurringen besteld, maar helaas nog niet gekregen. De ringen van 7,5 cm zijn perfect voor de kleinere oogjes. Je zou denken: hoe kleiner het oog, hoe sneller het klaar is. Niets is minder waar. Keuzes voor kleuren blijven ingewikkeld. En ik zie op de zwart-wit foto andere plekken lichter dan op de kleurenfoto. Oei. 

Bovendien ben ik begonnen aan een project, gestart in 2018. Daarover later meer. Het maakt deel uit van het #100dayproject.

3475-nummerdrie

 Oppassen met logeren, fietsen, sporten, genieten van de zon, uitrusten van een lange wandeling op donderdag, borduren en tekenen. Voordat je het weet is de week voorbij. Dit oogje is 3,5 bij 2,5 cm groot. Ook hier heb ik moeite met de kleurkeuze. Wat ik wél wist was dat ik een regenboog onder het oog wilde. Nou het is heeel subtiel geworden. Voor het eerst heb ik oogharen kunnen borduren; ze waren zichtbaar op de foto. Het is het oog van kleindochter nummer vier! Misschien verandert er nog iets. Eerst maar eens wat langer bekijken.

3474-klaar

Het oog is gisteren klaargekomen. Snel gewassen. Mooi opgedroogd. Niet heel erg tevreden mee, teveel ‘streepjes’ i.p.v. blokjes kleur (colour blocking). Hmmm, ik stoom maar gewoon door met meer ogen. Totdat mijn ondergrondstof op is bijvoorbeeld. 

 

Vandaag met een oud-collega en vriend naar Sittard geweest. Een wandeling van 5 kilometer door de stad. Ook nog even over de markt gewandeld. Wat leuk! Er zijn ook kraampjes met carnavalsstoffen. Dat hebben we niet meer in Roermond. Even bij Wollstreet (wolwinkeltje) binnengewipt, wat een prachtige sjaal is dit, krijg al meteen ideeën.. Kon in ieder geval twee houten borduurringen kopen voor de ogen van mijn ouders. Het staat erg mooi. Nu nog een plekje vinden om ze op te hangen of neer te zetten.

3473-verder

De vlucht van de kraanvogels ; website ligt er af en toe uit (teveel gebruikers).

Vanaf zaterdag hoor ik af en toe kraanvogels overvliegen. Via waarneming.nl zoek ik dan op ‘kraanvogel’ en dan kan ik zien of ik het goed heb. Vanochtend hoorde ik een kraanvogel, en ja hoor, om die tijd vloog er eentje over Swalmen!

Dit werk vordert gestaag, hoop het vandaag af te krijgen. 

 

3472-keuzes

 Welke kleuren kiezen; geen echte keuzestress, maar het kost wel tijd. Ik maak een paar steekjes in de gekozen kleur en zoek alvast de volgende kleur uit. Zo hangen mijn draden aan de voorkant. Ze hangen niet in de weg. En hoewel ik veel kleuren al heb verzameld mis ik toch nog een warmer paars. Hmmm.

Dit is het oog van mijn moeder. Ja, ze keek hier zielig. Ze was eerder gevallen (in 2011) en had blauwe plekken op haar gezicht. Ze kijkt ook niet echt ontspannen. Jongste kleinkind vindt het reuze interessant allemaal. Is dit jouw mamma? En dat is jouw pappa? En doe je mijn oog ook? Oei, zo blijf ik wel aan het werk, want grote zus wil ook, en mijn ogen zijn ook interessant al zeg ik het zelf. Wordt vervolgd… eerst klussen in Nijmegen.

3471-klaar

Klaar. Het proces is leuker dan het resultaat. Wat een werk! Het moeilijkste is de kleurenkeuze. Ik weet dat ik nog veel te leren heb over tonale waarden. Het volgende oog ga ik dan ook anders aanpakken. Ik ben heel tevreden over het oog zelf, de iris, de pupil en het licht erin. Nu nog op zoek naar een kleinere borduurring om het op te hangen!

3470-verder

 Gewoon verder… in de kantfabriek in Horst heb ik nog wat garens gekocht. Die kan ik goed gebruiken! Maar eerst kartonnetjes knippen voor de garenkaartjes.

3469-oog

 Het valt niet mee, maar ik ga stug door. Omdat de kleurenfoto niet echt duidelijk is over de kleuren verzinnen ze maar. Dat is ook de bedoeling. Colour blocking noemt Elizabeth Griffith dit. Doe eens gek, zegt ze ook. Maar dit oog is mijn eerste en ik hou me bij de aardse tonen die bij dit oog horen. Het is het oog van mijn vader, van een foto van 2011. Toen al had ik een idee om een serie te maken over ogen en heb ik foto’s gemaakt van mijn gezin en (toen maar drie) kleindochters. Ja, met een 50 mm lens om minder vervorming te krijgen. Misschien doe ik zijn andere oog ook, die kijkt minder streng. Elizabeth doet alleen de oogkas, als je de wenkbrauw erbij doet gaat de aandacht daarheen en dat wil ze niet. Nou, ik ben benieuwd waar dit allemaal naartoe gaat. Ik borduur met twee draadjes en de stof is een soort linnen; het zit niet echt strak in de ring. Met een wateroplosbare stift heb ik de contouren getekend. Elizabeth borduurt met een enkel draadje deze contouren. 

3459-doorgaan

Gisteren had Z. dit papieren konijntje geborduurd en verder versierd. Vandaag is ze vijf jaar geworden!

 En ik ga nu verder met het borduren van ogen à la Elizabeth Griffiths. Zij had begin 2023 een workshop hierin gegeven bij de stitchclub van textileartist.org. Daarbij gebruikt ze soms heel aparte kleuren en dat wil ik nu ook proberen.

3458-gesorteerd

 Tot nu toe heb ik meer dan 350 garenkaartjes in mijn bezit. De enkelvoudige katoenen draden, Blomstergarn, heb ik niet meegeteld, net zoals mijn zelfgeverfde garens en indigogarens. Het is meer dan een mens nodig heeft, maar oma haar garens zullen nog door haar achter-achterkleinkinderen (inderdaad mijn kleinkinderen) gebruikt gaan worden. Ik heb drie projectzakken waar ook nog garenkaartjes in zitten, die passen waarschijnlijk niet meer in de dozen. Ik heb nog één lege doos, die bedoeld is voor mijn zelfgeverfde garens, dus een (online) bezoek aan een winkel zal binnenkort weer nodig zijn.

Hmmm, mis nog veel kleurtjes, maar ik ga nog niets kopen.

3457-mam

 Het is mijn moeders sterfdag, alweer dertien jaar geleden. Gisteren had ik nog de digitale foto’s bekeken van toen. Verdriet, berusting, lieve familie, zo jong nog die kleinkinderen en achterkleinkinderen. En het was koud met sneeuw en ijs. 

Note to self: het is wel erg roze geworden, maar ze zou het mooi gevonden hebben dit portretje. Op de foto zag ik toch nog twee oorbelletjes, die mochten er hier wel op…

3456-Amsterdam2

Beetje moeilijk te zien, maar dit is het zicht naar beneden bij nicht M. Zij woont op de tiende etage, met uitzicht op Lijnden en Schiphol. Bij het raam van de eetkamer kijk je  beneden naar het balkon van de achtste etage. Wat gebeurt er na het ontbijt? Nicht M. klopt het tafelkleed uit door het raam … Ondertussen ben ik op zoek naar mijn telefoon en vraag aan nicht A. of ze me wilt bellen. Ik hoor niets, wij horen niets. ‘De telefoon lag toch niet op de tafel?’ Nou…

Lang verhaal kort. Beneden op balkon van de achtste etage lag mijn telefoon in zijn stoffen hoesje! Voor de opmerkzame lezer: als nicht M. het tafelkleed vanaf haar eigen balkon had uitgeklopt had mijn telefoon in het water gelegen, en waren we er nooit achter gekomen waar die lag.

Maar goed: in actie gekomen, aangebeld, maar de bewoner was niet thuis. Ik heb een briefje gemaakt en die op de deur geplakt. 

Plan B: bij de buurvrouw op de achtste etage aangebeld, die bleek een sleutel te hebben en heeft ook mijn telefoon van het balkon gehaald. 

Goed nieuws: de telefoon was niet kapot en deed het nog. 

Daarna konden we nog een wandeling maken bij de Tuinen van West, waar in de boomgaard met fruitbomen en struiken kippen, kalkoenen en hangbuikzwijnen rondliepen. 

 

3455-Amsterdam

 Het is weer nichtenweekend. Vier nichten Coors bij elkaar betekent: lachen, huilen, slapen, praten, eten, nog meer praten, snoepen en wandelen. Jongste nicht test een ‘happertje’, een waterfonteintje in het Amsterdamse Bos. 

3454-205kaartjes

 Tweehonderdvijf garenkaartjes heb ik gewikkeld uit oma Ger haar naaidoos. En er zijn op andere plekken ook nog garens die opnieuw gewikkeld willen worden. Uit mijn moeders erfenis… voorlopig kan ik vooruit met deze berg. Er zitten veel dubbelen in, maatvoer zijn ook kaartjes zonder DMC nummer.

3453-organiseren

 Ja, ja. Ben weer begonnen aan hetzelfde portret, maar in een andere setting; andere achtergrond, andere kleuren en met ‘witte’ haren. Dus méér borduren. 

Ook ben ik het borduurgaren van oma Ger en mijn moeder aan het organiseren. Ooit heb ik de kleurtjes in plastic zakjes gegroepeerd. Alleen het roze zakje is met wat accentkleuren in de gebruik genomen. De rest bleef achter op de kast. Tijdens een uitbarsting van energie, daar heb ik wel eens last van, ben ik al die strengetjes op kaartjes aan het wikkelen. Alleen de donkergroene moet ik nog. Omdat oma van bloemen borduren hield zijn er weinig tot geen blauwtinten. Zelf heb ik ooit geleerd om vlechtjes te maken van de strengetjes, dus die zitten er nu ook bij. Wordt vervolgd..

Wat me wel is opgevallen is dat oma soms wel tien(!) strengetjes van dezelfde kleur had. Hmmm, was dat omdat ze gewoon een doosje kocht, of dat ze iets ‘groots’ in gedachten had? Ik kan het niet meer vragen. Na haar eerste hersenbloeding kon ze niet meer borduren. Maar ik krijg deze hoeveelheid ook nooit meer weggewerkt.

3452-klaar

 In het echt natuurlijk veel mooier van kleur. Op het laatst (nee, niet voor de perfectie) nog een enkel steekje gemaakt. Genoeg. Klaar! Portretje van mijn moeder toen ze 14 of 15 was. In 1950 vanuit Indonesië met de Somersetshire in maart naar Nederland gekomen. Naar een voor haar onbekend land, koud, niet welkom. Het geeft een hint van wat al die mensen die nu op de vlucht zijn moeten voelen. 

Note to self: volgende keer stofrichting in de gaten houden. Gezicht lijkt ouder? Lippen waren anders dan ik nagetekend had. Ik kon het niet overtrekken omdat mijn lijnen (weer) weggestreken waren. Volgende keer de wateroplosbare pen gebruiken. Ben nog erger dan een ezel, maak nu al de vierde keer dezelfde fout. Dit werkje opspannen op een frame. Het is lastig borduren als er nog zoveel stof rondom zit. Ze lijkt hier echt indisch met haar brede neus en getinte huid. Op naar de volgende poging!

3451-start

 Dit keer wil ik mijn moeder als jong meisje portretteren. Op de foto is ze 14 jaar oud; het is een pasfoto voor een persoonsbewijs dat ze nodig had om Nederland binnen te komen in 1949. Ik wilde experimenteren met haren die al een kleur hadden (linksonder). Maar daar lijkt ze geen 14. Heb in al mijn (en háár) stoffen gezocht naar de juiste kleuren en heb een tweede portret samengesteld (rechtsonder). Ja, de stof voor de gezichten is verschillend. Eens kijken wat dat doet met het eindresultaat. Helaas moest ik de lichtere versie dubbel nemen. Kijken hoe dat gaat met borduren. 

3450-spoorwegmuseum

 En wéér was ik in een museum, de vierde al dit jaar, het spoorwegmuseum in Utrecht. Met 350 leden van de Urban Sketchers Nederland! Veel bekenden, vrienden en vriendinnen gezien en gesproken. Echt een leuk museum ook voor de kleinkinderen! Wel druk, veel lawaai en af en toe een overspannen kind. Onvermijdelijk. Helaas had ik mijn speciaal gemaakt boekje thuis vergeten. In mijn rugtas vond ik nog wat simpel papier om op te tekenen. Morgen maar eens het boekje vullen met mijn tekeningetjes en wat foto’s maken. 

3449-ernstigeblik

 Zoals gewoonlijk is de foto niet goed belicht, ondanks mijn licht-opstelling. Mijzelf dus deze keer. Ach, ik laat het maar los. Natuurlijk leer ik steeds meer over deze techniek en probeer ik ervan te leren. Susie Vickery experimenteert met hetzelfde onderwerp in andere technieken, dus wie weet?