Het wordt al wat! Gisteren heb ik dertien kruiwagens zand gesjouwd. Manlief heeft alvast de tegels gelegd. Er moet nog een trilplaat komen hoor! Ondertussen ben ik ook de moestuinplek aan het vrijmaken. Straks worden de nachten warmer en kan het spul naar buiten!
Mijn nieuwste kleurtjes! Boven zijn ze gemaakt met het kookwater van andijvie. De onderste zijn van het groen en stelen van de paardenbloem. Er staat nu nog één potje buiten, over een week te openen.
Niks handwerk, lezen, fietsen, sjouwen met zand, moestuinmeter maken en (on)kruid weghalen.
Met de klok mee: in het gat van 3 bij 3 meter heb ik eergisteren keramieken balletjes gestort.. daarna uitgespreid en de randen gevuld met het zand. Nog een laatste laagje zand. Van achter in de tuin oranje zand gehaald en uitgespreid over het vierkant. Negen kruiwagens in mijn handen gehad en in- en uitgeschept! Moe is moe, zeg ik dan.
Nog steeds hetzelfde dunne (doorschijnende) papier, nog steeds dezelfde bank, nog steeds dezelfde man 👨🏻.
In mijn huidige journal heb ik ook wat dunner papier gebruikt. Heb daar nu spijt van. De tekeningen schijnen door! Pech, maar ik doe het er maar mee. Bovenste tekening van echtgenoot is mijn dagelijkse uitzicht. We zijn nu ook fysiek hard bezig met het opzetten van een tuinhuis. Grondplek uitgegraven, betonnen tegels als rand en nu vullen met zand. Vijftienhonderd kilo zand! We vermaken ons nog wel. De tweede tekening is met kleurpotlood gemaakt van de Franse tulpen die al een weekje ‘overleden’ zijn. O, was nog vergeten de geverfde lapjes uit hun potjes te halen.
Eindelijk is de tekening af van de boomklever in mijn journal. Daarvoor wilde ik wat echte veertjes inplakken. Tot mijn verbazing lukte het snel en pijnloos. Het beestje toonde verder nog geen verontrustende tekenen van verval. Ik praat je wel eens bij als je wat verhalen hierover wilt.
Zo begon het afgelopen vrijdag... ik maakte hier een foto van bovenaf. Ik zit als ik teken dus dan ziet het vogeltje er anders uit!
Nee, er is niet nóg een vogeltje dood, heb nu pas de grotere tekening beletterd van de Zwartkop die laatst overleden was. Het lijkt wel alsof haar oogjes open zijn nu.
Tussen het werk in tuin en huis was er ook tijd nodig om de dode boomklever te tekenen. Dit is de grotere versie op een los vel aquarelpapier. Het beestje ligt er al een paar dagen, maar gelukkig waren er nog geen interne beestjes aan de gang. In mijn schetsboek heb ik hem nog eens getekend. Naar goed gebruik moeten er ook veertjes bijgeplakt worden. Maar dat is een klusje voor morgen. Waarschijnlijk komt dit beestje uit hetzelfde nest boomklevers. Zie mijn vorige blogpost.
Terwijl manlief de soep aan het maken was, kon ik nog even de Euphorbia (wolfsmelk) ontleden. Nou dat was nog niet zo eenvoudig. Wat een ingewikkeld plantje! Moet daar nog even voor zitten. Maar toen was er opeens een klap en een hoop gepiep!
Ik zag twee boomklevers op de tuintafel, maar iets deed me tóch kijken op de grond voor de schuifpui.
Daar zat dit jonge beestje. Zijn broertje of zusje had ik gisteren al dood aangetroffen aan de zijkant van het huis. Vreselijk! Gelukkig had ik nog even tijd voor een tekening van deze vogel. Wat een schitterende staartveren heeft hij, zwart-wit en blauwgrijs! Hij vloog weer weg na wat angstige minuten.
Het is altijd een cadeautje als ik mijn verfpotjes open mag maken. Elke week is het raak! Soms valt het resultaat tegen, dan is er geen kleur te bekennen, meer een zweempje lichtbruin of geel. Maar soms kan ik me verheugen op een langere reis met die kleur. Dan zit er zoveel verfstof in het potje, dat ik nog een keer kan verven! Er staan nu nog vijf potjes met paardenbloem en één potje met andijvie. Nog een week wachten.
Op de tafel staat ook nog een boeket met boterbloemen, margrieten en fluitenkruid.
In 2014 ben ik begonnen om planten in mijn tuin te tekenen in een Moleskine met een gele zijden kaft. Het werd tijd om er kleur aan toe te voegen! Dat lukt niet zo goed in een gewone Moleskine, maar dat geeft niet.
Ondertussen was ik getest en negatief bevonden! Kon ik nog even langs deze verliefde zwanen fietsen.
Toch even wat later op de dag (lekker rustig) gaan fietsen, klein rondje van 20 km. Dit zijn de Asseltse plassen. Het is lente!!
Tijdens het opruimen vond ik in mijn moeders spullen de bovenste afgedrukte foto. Volgens mij moet het in 1997 geweest zijn. Ben naar buiten gelopen om de onderste foto te maken. Er zijn vier bomen gestorven, en het huis is nu verborgen. Tijd om te snoeien! Vinden ook de buren, hihi.
De kleinkinderen weten het: als ik op sociale media een leuke foto zie, dan teken ik ze na! Hier de oudste kleindochter (16), waarin ze zichzelf omschrijft als ‘feeling peachy’.
Gisteren kreeg ik dit boek met pakketdienst GLS. De man kon mijn pakketje niet vinden en reed weer verder. Later bleek het overbuurmeisje gezien te hebben dat dit pakket uit de bus was gevallen en dat de bestuurder er gewoon (per ongeluk) overheen gereden is. Hmmm.
Een of ander vliegbeest dat op de te verwijderen stronk zat. Manlief heeft de stronk kunnen afzagen. Helaas is het beloofde tuinhuis gisteren niet gekomen. Vraag is of die vandaag wél komt? De tijd zal het leren. Het blijft een vreemde dag zo’n vrijdag na Hemelvaartsdag. Het voelt alsof het maandag is.
Hemelvaartsdag is traditioneel een uitjesdag voor echtgenoot en mijzelf. Omdat ik al bijna twee jaar niet meer door Gennep ben gefietst, wilde ik graag de ooievaars weer zien. In de auto dus! Met het schetsboekje dat speciaal voor ‘uitjes’ bedoeld is. De laatste keer dat we samen gingen was 25 december! Ik heb de tekening van toen afgemaakt met de bijrijder-uitzicht.
Blij dat ik de twee ooievaars gezien heb! Helaas heb ik mijn tekenvulpen laten vallen. Heb een beetje geholpen met een tang en hoop dat de pen heel blijft.
Het kon weer! Oppassen, na een coronageval in de familie. Hier ligt kleindochter4 bij ons boven in het ledikantje. Heerlijk zo’n dreumes in je huis. In no time ligt er van alles op de vloer of worden de keukenkastjes geïnspecteerd. Nog even op de fiets geweest naar de schaapjes en kippen. Mijn dag kan niet meer stuk. Ben je een gekke oma als je de hele tijd je gemaakte foto’s en filmpjes bekijkt?
Niet alleen deze hommel is druk bezig in mijn azalea...
... ik heb ook zitten spelen met mijn tot nu toe geverfde lapjes met paardenbloem. Links de wortels van de paardenbloem, midden alleen het geel van de bloemen en rechts de stelen en bladeren. Het is weer heel bijzonder!
Het is weer volbracht! Honderd tekeningen van diverse gezichten. De meeste zijn van de kleinkinderen. Bij de laatste drie heb ik naast potlood 2B ook 4B gebruikt, die is zwarter en zachter. Heb nog veel te leren!
Sorry mam, je lijkt er bijna op!
Een mooie dag om aan je moeder te denken. Wat zou ze genoten hebben van mijn kleinkinderen. Net zoals ik ervan geniet. En ook van de natuur kon ze genieten. Heb een paar Franse tulpen op de markt gekocht. Hoop dat ze gauw open gaan. Voor alle moeders op deze aarde. 🌸🌷
Onder tijdsdruk hebben kleindochter en ik een soort hemdje in elkaar gezet. Zónder patroon, zónder enige kennis hoe je iets in elkaar kunt zetten. Het is meer een prototype geworden. In het proces heb ik deze dertienjarige weer beter leren kennen. Zó assertief! Daar kan ik alleen maar van dromen, hihi.
Vandaag gaat ze weer weg. Kleindochter L. was twee nachtjes bij ons. Veel te kort! Want met haar doe ik meestal veel creatieve projecten! Vanmiddag gaat ze weer terug.
Eindelijk! De eerste prik. Gisteren mocht ik er eentje halen in Venlo. Ik was natuurlijk veel te vroeg en heb nog wat in de auto zitten tekenen. Binnen was het heel druk. Soort Eftelingrijen. Maar omdat het niet lang stilstaan was, veranderde mijn blik constant. Soms heb ik benen van de ene persoon onder de andere getekend. Alleen bij het vijftien minuten wachten kon ik wat tekenen. Hoewel, de mevrouw voor me veranderde óók van positie. Begin juni krijg ik de tweede!
Linksboven zie je het resultaat van de eerste fase verven met paardenbloem. Met de klok mee: de wortels, de hele bloemblaadjes, het restant zoals stengels en dichte bloemknoppen en bladeren. Die laatste roken echt naar gekookte spinazie! Het schijnt dat je van de jonge bladeren iets heilzaams van kan koken. Heb het maar niet geprobeerd. Wist je dat ze er in Rusland rubber van maakten? Totdat de synthetische rubber uitgevonden werd. Ook is het een christelijk symbool van rouw. Leve Wikipedia!
Eerst met mijn handen in warm water om al mijn geverfde lapjes van 2021 te wassen. Het zijn er bijna honderd, met wat garenstrengen erbij. Helaas drogen ze wat lichter op.
Door de koude wind was ik genoodzaakt om eerst naar het noorden te fietsen, zodat ik op de terugweg wind in de rug had. Ditmaal een ander weggetje ingeslagen met als verrassend resultaat een kijkje op de afgravingen bij het natuurgebied Holtmühle.
Een uur later was ik nog niet warm.
