300-hoeve

Woensdag en donderdag heb ik twee dagen mogen tekenen en schilderen op hoeve Castaert in Kanne, net over de grens bij Maastricht. Het was er heel warm. De eerste dag heb ik op het pad de hoeve geschilderd met aquarel. De tweede dag heb ik in de schaduw gestaan en heb een landschap geschilderd. Op de tweede foto zie je de vier zwart-witwerkjes van mij. Ik kende het materiaal niet, maar het resultaat mocht er zijn, zei de juf. Op de laatste foto zie je de boerin (van dik in de tachtig) net weglopen. Als zij en haar man overlijden, dan wordt de hoeve met de grond gelijk gemaakt. De boerderij stamt uit 1663, maar is heel erg vervallen.

Volgende keer laat ik meer tekeningen zien, nu ga ik met de trein naar Parijs ;-)

299-verrassing

Vandaag ben ik de moeder van een 28jarige dochter. Zo oud al (nee, niet de dochter, de moeder)! Bijgaand kaartje heb ik getekend. Nu maar hopen dat ze het niet meteen raadt waar ze een nachtje gaat slapen met haar zusje.
Mijn collega had het meteen geraden... Roep maar...

298-scanner

Een dia- en negatiefscanner kun je al voor 100 euro kopen. En nu is het tijd om eindelijk mijn zwart-wit-negatieven eens te bekijken. Het was in 1977 dat ik met een geleende Moto Guzzi Californian (de eigenaresse zat bij me achterop) met een Moto Guzziclub uit Nijmegen naar de Bol d'Or ging. Dit is een 24-uursrace voor motoren, en we gingen een week.

Ik had de Olympus OM-1 (zonder telelenzen, denk ik) van mijn pa geleend. En ik heb een paar rolletjes volgeschoten. Mijn frans ging in die tijd met sprongen vooruit, want ik ging elke dag alleen op pad. Daarom weet ik ook niet meer met wie ik gegaan ben. Misschien ga ik er nog eens op zoek naar.. via een website en een advertentie in een motorzaak in Nijmegen.

Omdat ik zelfs nooit contactafdrukken heb gemaakt had ik geen flauw idee wat er op de negatieven stond. De scanner laat in een klein schermpje het positieve beeld zien, en je kunt het dan opslaan op een geheugenkaartje. Tweeëndertig jaar heb ik gewacht; en in een half uurtje stonden alle negatieven (scherpe en onscherpe) op het kaartje. Een wonder.

297-katoen

Een collega had bolletjes katoen nodig voor een oefening die ze woensdag gaat doen. Ze wil zichtbaar maken hoe netwerken tussen mensen gevormd worden. Afgelopen vrijdag heb ik me uitgeleefd in het ouderwets oprollen van katoenen draden. Vroeger, toen de kinderen nog klein waren kocht ik altijd strengen wol, die dan ook opgerold moesten worden. Wat gek dat alles weer terugkomt.

296-lunch-en-borrel

Voor mijn werk heb ik mijn vrije tijd foto's genomen en bewerkt van drankjes en hapjes. Ik heb nu heel veel bewondering voor alle culinaire foto's. Want ik kreeg te maken met weerspiegeling, te weinig licht, bier dat inzakt, kringen op het witte kleed, een hond die steeds bedelend achter me aanliep, en een hoop afwas achteraf. Ook was het erg moeilijk om van de chips af te blijven. Maar nu heb ik een leuke collectie die ik in virtuele bijeenkomsten kan gebruiken als leuk tussendoortje.

Nu weet ik ook alweer waarom ik zo weinig kastruimte heb. Ik heb te veel verzameld in de afgelopen dertig jaar.

295-gedrevenheid

Ik zie het overal om me heen. Er zijn nog steeds mensen die heel gedreven zijn in wat ze doen. Mijn schildermaatje heeft een ongelooflijke hoeveelheid quilts gemaakt vanaf eind vorig jaar. Een man op de sportschool is al twee jaar bezig om alle schilderijen van Vincent van Gogh na te schilderen, soms vier keer zo groot. Zoonlief slaat geen dag over om te trainen voor zijn motorcarrière. Kleindochter N. wilde alle blaadjes die ze verzameld had tijdens het wandelen opplakken. (Ze zijn helaas heel erg gekrompen.)

En ik? Ik probeer nog elke ochtend een tekening te maken. Vanochtend kon ik er twee maken!

294-ochtenden

Het lijkt wel alsof ik niets meer doe op het gebied van de kunsten. Misschien is dat wel waar want ik heb in de tuin gewerkt, heb bezoek ontvangen, heb een tasje gevilt en een bloem, heb op kleinkinderen gepast, heb vrij genomen en toch weer gewerkt, heb een reisje naar Parijs geboekt enzovoorts, enzovoorts.

Maar 's ochtends probeer ik een tekening te maken van een slapende echtgenoot. Ik heb er al tweeëntwintig. Pas vanmorgen is er een "mislukt". Hij draaide zich om voordat ik details kon tekenen. Gelukkig kon ik er daarna nog een voltooien. Ik doe er ongeveer vijf minuten over.

Een paar van die tekeningen heb ik op stof overgebracht en heb die geborduurd. Het resultaat zie je hierboven. Wat ik met die lapjes precies ga doen weet ik nog niet, maar er valt me wel iets in, want ze zijn nog niet af.