2082-historisch

Met al die sneeuwavonden doet een historische doek geweldig werk als sneeuwvanger voor mijn autootje. Meer dan veertig jaar geleden begon dit als een dekbedovertrek voor ons bed.

Het waren stofjes van Laura Ashley. Vierkantjes om kartonnetjes met de hand vastgemaakt! Op de Engelse manier, een andere manier kende ik toen nog niet. Nu zou ik dit met de naaimachine maken.

Na de bruine periode verdween de overtrek naar een kist op zolder. Later heb ik de doek gebruikt als bescherming van de achterbak in de auto. De honden hebben er vaak hun vieze poten op afgeveegd.

2081-winter

Mijn tijd verdeel ik tegenwoordig tussen collage, collage, collage, breien, opruimen, koken, niet strijken, vrijwilligerswerk (dagboek overtikken), social media, nog steeds niet strijken en familiebezoek.

Dit uiltje vind ik echt leuk geworden, al zeg ik het zelf.

Zo af en toe pak ik ook de fiets. Helaas sneeuwde het een beetje, maar mijn jas heeft me netjes droog en warm gehouden. Het gezegde is niet voor niets: er bestaat geen slecht weer, er bestaat wel zoiets als slechte kleding!

2080-collage-tuinen2

Deze had ik gisteren nog willen laten zien, maar er ging iets fout.

Hier zijn twee grotere stukken op elkaar gelegd.

Met een bewerkt stukje (gaatjes) papier.

Tja, beetje braaf maar wel een leuke oefening om te gebruiken wat je hebt liggen.

2079-collage-tuinen

Van transparante vellen plastic heb ik vormen geknipt.

Dit is mijn eerste ‘vreemde-vormen’-tuin. Er komen er nog meer.

2078-microleven

Zie je het gezichtje in de ‘blob’ linksonder?

Was aan het experimenteren met walnootinkt, een transparent vel (voor een overhead projector) en een plateau van siliconen, toen er kleine gezichtjes tevoorschijn kwamen. Helaas lukte het me niet om dit vast te leggen op het plastic. De experimenten zijn nog niet zoals ik ze wil omdat ik eigenlijk vloeibare acryl (inkt?) nodig heb. Maar voorlopig kan ik met de resultaten wel uit de voeten. Ik ga collages maken met doorzichtige stukken plastic. Wordt vervolgd!

2077-portretten

In een opwelling heb ik deze hond gemaakt naar een foto van overleden hond Mara. Aan haar hals hangt een bewijs van een van de vele inentingen.

Gisteren met de groep Grenzenlo(o)s weer een portret begonnen en thuis afgemaakt. 

Dit keer heb ik eerst het gezicht en het lijfje vastgeplakt. Bij het vervoer ben ik tóch een stofje kwijtgeraakt. Dan maar plan B. In plaats van een wit kantje werd het een zwarte. Veel beter!

Haar ogen zijn veel te zwaar opgemaakt. Ze lijkt onschuldig, maar O wee! 

We moeten nog hard aan het werk met zijn allen voor onze tentoonstelling in Roermond in 2020.

2076-otedama

Otedama’s zijn kleine kussentjes, hier van zijde; gevuld met rijst als speelgoed, gevuld met lavendel voor in de kast, gevuld met fijn grind als presse-papier. En je kunt ze ook vullen met wat vette wol als speldenkussen.

Vier lapjes van 10 bij 5 cm exclusief een naadje rondom en naaien maar!

Deze zijn met de naaimachine gemaakt. Ik heb 400 gram rijst gebruikt voor drie kussentjes. En de zijde was al voorzien van een plakvlieseline-achterkant anders rafelt het zo erg.

2075-gezichten

Het zijn de details, waar ik op blijf hangen. Nu zijn het de witte puntjes in de ogen. Het linkergezichtje draag ik op aan mijn moeder. Op de een of andere manier doet dit gezicht me aan haar denken. Zijn het haar ogen? 

Afgelopen maandag heb ik geprobeerd om sneller te werken. Waar ik in 2,5 uur (voorlopig) klaar was, had vriendin A. er al twee gemaakt. 

Het is enorm leuk om zo te spelen met stofjes en de ideeën schieten door mijn hoofd.

2074-super-bloed-wolfmaan

(klik op de foto om hem te vergroten)

Daar stond ik dan, in de kou, met mijn oude Canon 400D en een Tamron lens van 250 mm.

Om 04:00 was ik al eens wakker geworden, maar zag nog niets vreemds aan de maan. Net voor 06:00 stond ik dan toch buiten, lekker ingepakt in de vrieskou. Ik zag nog net de laatste aardeschaduw voor de maan schuiven. Via een artikeltje op internet wist ik hoe ik mijn camera moest instellen. F11, 1 sec, ISO 3200! Helaas had mijn camera maar ISO 1600 als hoogste waarde. Ik moest ook steeds mijn statief verstellen, want telkens zakte de maan een stukje naar beneden en een beetje naar rechts. Wist niet (meer) hoe ik manueel scherp moest stellen en was genoodzaakt om de camera dat maar zelf te laten doen. Daardoor heb ik wellicht toch af en toe iets bewogen, getuige de laatste foto, waar een dubbel beeld was ontstaan. Eigenlijk had ik de maan wel wat roder verwacht. Misschien kwam dat door het omgevingslicht. Vanwege de kou was ik niet met de auto naar de Maas gereden; daar zou het wel een stuk donkerder geweest zijn.

De overbuurman was vroeg wakker en kon op mijn aanraden ook nog genieten van dit schouwspel.

Ondertussen was ik toch wel erg koud geworden, en dook ik even later weer gezellig naast manlief in bed.

2073-retourtje

Zondag was het weer tijd voor mezelf, na een uitje met jongste kleindochter op zaterdag.

Tijd om te fietsen! Heel erg warm was het niet, net rond het vriespunt, toen ik richting Venlo fietste.

Dit prachtige beeld van Rik van Rijswijk heeft een vaste plek gekregen in de haven van Venlo. Alleen jammer van die paal met camera. 

Het waren maar 40 plus kilometers, maar was er toch moe van. Moest veel wandelaars en hun honden ontwijken op het fietspad. Er was een fit-wandeling bezig.
O ja, en de kleinzoon voelt zich al een stuk beter!

2072-ziek

Tijd genoeg vandaag om kleinzoon te tekenen. Hij was ziek en heeft alleen maar geslapen.

Af en toe wat water en zelfs een banaan en een mandarijntje. Hij had verhoging en bleek een onrustige slaper. Vandaar de onafgemaakte voetjes op de rechterkant. En ja, hij had drie speentjes in de buurt. 

Zo begon de dag, rechtop zittend.

Hier was hij al wat in de kussens gezakt. Zielig hè?

2071-random-collage

Deze collage begon met het blauwe stuk. Al gauw groeide het, maar ik ging te ver. Ik vond de potloodlijnen te zwart en de enige oplossing was: er met Gesso overheen. 

Nu ben ik wel tevreden.

Het is de achtste van acht collages in wording. De plek van het eerste stuk is ‘random’ geplaatst. Ik merk dat ik toch een voorkeur heb om in het midden te beginnen, lekker symmetrisch werken. 

2070-snippers

Ben een beetje verslaafd aan deze collages. De meeste snippers zijn gescheurd.

Helaas zijn de foto’s wat donker uitgevallen.

Deze snippertjes zijn geknipt en zijn geknipt uit ontvangen enveloppen.

Bij het opruimen vond ik nog een stapel uitgeknipte krantenfiguren en hun negatieve vormen.

Dat moet zeker acht jaar geleden gebeurd zijn. Ik weet ook nog dat het project toen was gestrand omdat ik een gebedenboekje kwijt was. Daar moesten de vrouwelijke uitgeknipte krantenfiguren ingeplakt worden. Van de negatieve vormen ga ik collages van maken. 

Ondertussen heb ik mijn knipsels georganiseerd in bamboe borden. Soort bij soort. Grootte bij grootte. Inderdaad, mijn werktafel is nu veel te klein.

2069-grid

Voor de workshop van Carla Sonheim ben ik op jacht naar stukjes papier en ook stukjes stof.

Links- en rechtsboven is met stof gemaakt, de onderste met papier. Ik teken eerst een grid of raster van potloodpuntjes en ga dan plakken. De stofjes heb ik met acryl medium gel geplakt, papier doe ik met een plakstift. 

De vierkanten zijn 20x20 cm.

Toch heb ik nog moeite met de grootte van de stukjes. Deze is op A4 gemaakt met iets te grote stukjes stof. Er mag meer ruimte tussen.

Deze is ook op A4, maar de stukjes papier zijn een stuk kleiner. Wat nu beter is?

2068-gezichten

Vandaag met vriendin A. met lapjes en lijm aan de slag gegaan. Geïnspireerd door Katherine Roumanoff hebben we een stuk karton gebruikt om gezichten op te maken. 

Als je zo experimenteert leer je heel veel over materialen, werkwijzen en vormgeving.

We waren zó lang bezig dat ik toch nog in het donker naar huis moest fietsen. Gelukkig bleef het droog.

Zó zag mijn dame er uit, toen ik naar huis ging. Zoek de verschillen!

Ik wilde nog iets aan het haar doen, maar het netje-met-kraaltjes van mijn oma durfde ik niet te verknippen. Dan maar een zwart-roze lapje genomen. Ook heb ik haar oogopslag nog gewijzigd. Ik gebruik gel medium om de lapjes te plakken.

Het enige dat ik nu nog wil doen is het geheel op een stevige ondergrond vastmaken. Mijn karton trekt een beetje krom. De achtergrondstof rimpelt daardoor.

Note-to-self: op harde achtergrond werken, gebruik contrasten, plak eerst hals en eventueel oren, dan hoofd! Zet de wekker!

2067-lightfestival

Het was gisteren geweldig bij de rondvaart van het Light Festival in Amsterdam.

‘Media is the message’  was het thema, verbeeld door nationale en internationale kunstenaars.

Kleindochter L. zat bij het raam en maakte op een oude iPhone foto’s en filmpjes. 

Mijn eigen Lumix kon niet goed scherpstellen door de druppeltjes op de ramen en ook ik ging met de telefoon aan de slag. 

De rondvaart duurde wat langer door file op de vaarweg. En één keer schampte de boot tegen een pilaar. ‘Geen probleem’ zei de kapitein, ‘ daar is hij voor gemaakt.’

Wat we gisteren nog meer gedaan hebben?

Eerst met de Noord-Zuidlijn naar de Albert Cuypmarkt. Regen en regen. Wat eten bij de Bazaar. Nieuwe trui voor de kleindochter gekocht; ja, ze wist precies wat ze wilde! Toen met de metro naar het Waterlooplein, bezoek met speurtocht aan het Rembrandthuis. Daarna gelopen naar de Nieuwmarkt en door de Zeedijk op zoek naar een etentje. De hangende gerookte eenden bij de Chinese eettentjes beviel L. niet zo, dus werd het pizza bij een Italiaan. Souvenir kopen op het Damrak en dan in de rij voor de rondvaart van half acht.

2066-treinleven

Twee uur in de trein met tweede kleindochter L. We doen een dagje uit, had ze nog te goed voor haar tiende verjaardag april 2018! Uiteraard gaan we tekenen. De voorpret was gisteravond met het uitzoeken van het tekengereedschap en een boekje uit oma’s grote collectie.

Helaas bleef dit kind ook niet een seconde stilzitten. Haar hoofd kwam wel steeds in bijna dezelfde houding terug.

2065-oppasdag

Het viel wat tegen om mijn kleinzoon te tekenen. Hij zit geen seconde stil! 

Ik ben wel blij dat hij zichzelf herkent. 

Ondanks het druilerige weer hebben we nog een rondje kunnen wandelen.

Wat een plezier om met laarsjes in een regenplas te stampen!

2064-opruimen

Zo begon het vorig jaar, van oud karton een vakkenindeling maken voor mijn tekenspullen.

Zo is het nu. Links de bak met balpennen, viltstiften en acrylmarkers. Rechts mijn potloden, gummetjes, wat plakband, lijmstiften en boekbindersspul.

Deze bakken staan links in de kast. In de rechterkant heb ik een plank vrij kunnen maken. 

Het is bedoeld voor mijn huidige projecten, maar het is o zo verleidelijk om de kast weer vol te proppen met ‘leuk-om-te-bewaren’-spullen. Ja, ik heb te veel.

2063-avonden

Het was alweer een tijdje geleden dat de jongste kleindochters hier sliepen.

Die van bijna 11 doet me nu aan mijn moeder denken.

En deze van acht (vandaag geworden) zakte steeds dieper in het kussen. Moest improviseren en ben toch maar het nijlpaard (knuffel) gaan tekenen.

Mijn tweede #logeergasten boekje is bijna vol..

2062-feestje

Jongste kleindochter wordt morgen acht jaar. Als cadeau heb ik 100 foto’s laten afdrukken, heb ze -old school - ingeplakt en van bijschriften voorzien.

Nog een kaartje erbij en een tasje van restlapjes. Zoals gewoonlijk alles weer op het laatste moment.

2061-paksoi-stempel

Van een afgesneden paksoistruikje heb ik een stempel gemaakt.

Kwam nog ergens een paars stempelkussen tegen en de eerste pagina in mijn nieuwe journal is al goed op weg. Morgen maak ik hem af. Ondertussen ben ik mijn boekbindersnaald mét draad kwijt???

2060-randje

Net op het randje van de nieuwe dag heb ik mijn boek voor Wanderlust2019 genaaid. Er moet nog een omslag bijgemaakt worden, maar dat doe ik wel als de jongste kleindochters weer weg zijn.. 

Omdat het toch een tijdje geleden is dat ik een boekje genaaid had, heb ik me laten begeleiden door (even googlen) Sea Lemon haar Coptic Stichdemonstratie. Echt waar, ik kan niet zonder internet!

2059-fietsgenot

Hoewel het niet echt warm was, ben ik toch gaan fietsen. Ik zag een zilverreiger, die steeds voor me uit vloog. Hij landde weer in een zijtak van de Schwalm (inderdaad op Duits grondgebied). Ik durfde hem niet te storen, en probeerde achter bomen te blijven, uit zijn zicht. Het kan trouwens ook een kleinere soort zijn. Als hij ging vliegen leken zijn vleugels net zo breed als de beek.

Even verderop heb ik in de Schwalm ook beverratten gezien. Je hoorde ze knagen!

En als beloning een mooi uitzicht op het Kasteel van Brüggen. Volgende keer toch maar het echte fototoestel meenemen.

2058-start

De kop is eraf; het jaar is weer begonnen met een tekening in de serie #de-Ochtenden.

Het wordt weer een creatief jaar en een uitdaging om dat alles voor elkaar te krijgen.