Niets zeggen. In het museum Tuchwerk Aachen heb ik oud werk achtergelaten. Deze vijf klossen heb ik in 2005/2006 gesneden met een scherp mes. Zo verschenen er figuren. Ze passen wonderwel in de kast! Ik gun ze een tweede leven tussen onbewerkte broertjes en zussen.
Eindelijk de tijd genomen om een kaartje (met bijbehorende stempel) te maken voor een babietje.
Nog even terugblikken op de tentoonstelling… haha. Als ik dit zie, zie ik ook mijn moeder. Die deed dat ook altijd… gek doen. Er ‘hangt’ nog een uitnodiging in de lucht van het Flachsmuseum in Wegberg (D) voor 4-5 september 2022. Ze willen me daar ‘hebben’. Spannend. De echte afspraken moeten we nog maken hoor.
Inderdaad, deze lapjes hadden er al eerder uitgemoeten, maar deze maandag was er tijd. Dit zijn de kleuren van de Portugese laurierbessen. Schitterende kleuren! Alleen is er iets niet goed gegaan met de wollen lapjes. Waarschijnlijk was er te weinig aluin in de oplossing. Volgende keer beter!
Eindelijk de ‘voetjes’ gebruikt, die hadden we zaterdag al willen neerleggen! Jong en oud hebben zich ermee vermaakt.
Nog meer werk van mijn collega’s met prachtige geverfde stoffen.
Omdat er nog even tijd was voordat we gingen opruimen kon ik nog lekker buiten tekenen. Drie dagen hebben we opgebouwd, twee dagen was de expositie en binnen een uur zat alles weer in de auto’s. Het is weer voorbij. Thuis wacht het Grote Opruimen!
Een schitterende dag was deze eerste dag van de tentoonstelling. Het weer was goed. We hadden veel bezoekers. Er was veel interesse voor mijn werk en ik heb me schor gepraat. Heb zelfs wat verkocht! Hierboven werk van mijn collega’s.
De ballen waren weer een succes bij jong en oud. Vandaag heb ik ook de werken eens geteld. Zonder mijn twee schriften zijn het er 338, binnen en buiten!
Gek idee, dat het morgen alweer de laatste dag is. Duimen dat het droog blijft!
Vandaag heb ik mijn stofjes uitgestald; ze gaan weer mee naar huis, want er komen nog mensen vandaag in de hal.
Verder geholpen met ophangen en neerzetten van allerlei moois. En ik heb bijna 9000 stappen gezet met het vegen van de hal. Dat was écht nodig! Zie foto met de bezem! Wel zeven tot acht van deze hopen.
Het is nu wachten op de bezoekers. Nog even proefdraaien met het neerleggen van mijn verflapjes op een tweede tafel.
De ruimte is bijna gevuld. Langzaam aan beginnen we erin te geloven dat het weer een mooie tentoonstelling wordt. Luisteren naar wat er is en daarop voortborduren. Uiteraard loopt onze A. kritisch rond. En menigmaal moeten we weer wat anders verzinnen, maar daar leren we weer van.
Het is begonnen! De eerste werken hebben al een plekje gevonden. Nog vele te gaan. Uiteraard zijn er ook hobbels te nemen. Wat dacht je van een disco-avond en een dansvoorstelling in deze hal? Help, dat was niet afgesproken! De machine linksonder wordt vandaag aan het werk gezet. Nou maar hopen dat er geen olie in het rond vliegt! Mijn schilderijen kunnen gelukkig eenvoudig verplaatst worden.
En dit is de achterkant van mijn laatste werk. Weet nog steeds niet of ik het ga halen om het vrijdag mee te kunnen nemen. We zien wel.
Ondertussen gaat het gewone verfwerk gewoon verder. Twee eco-prints van solidago met ijzersulfaat en wat rode bloemen van schoondochter V. Volgende week meer. Eigenlijk moeten er nog drie series uit hun solar dyepotjes, maar ik heb geen tijd.
Want, dit werk moest af. En het kwam ook af! Net op tijd.
Ja, ja, soms gaat het ook goed met het inlijsten! Hier mijn allereerste collage van de verfexperimentenrestjes. Voor de achterkant van deze tweedehandse lijst moest ik een nieuw karton plakken en ophanghaakjes timmeren. Hieronder linksboven zie je de achterkant.
Een andere collage met een heel persoonlijk stukje stof erin is in de andere drie vakken te zien. De gewichtjes met lood zijn van oma Nonnon. Boven heb ik er nog eentje waar grijs vilt omheen zit. Die gebruik ik om patroonpapier te verzwaren zodat het niet wegwaait. Nog een kunstwerk in elkaar zetten, weet niet of ik nog toekom aan de allerlaatste. Weet nog niet hoeveel werk dat is. Maar in principe kan ik daar tot zaterdag ‘s avonds aan werken (zei ze optimistisch 😏).
Gisteren op onderzoek uit geweest. Moest nog stokjes hebben voor de gezusters en hun engelbewaarder. Dat zijn poppen, die ik eigenlijk voor de tentoonstelling van Wilwerwiltz 2020 gemaakt had. Ik ga ze op de expositie in Aken in een of andere machine steken. Kunnen ze bungelen! Wou dat ik dat ook kon. Het inlijsten van de collages gaat niet van een leien dakje. De houtlijm werkt niet snel genoeg en is al bijna hard. Mijn eerste glas is ook al gebroken. De ophoging van de bovenste passe-partout is té dik. Plan B is wel gelukt, alleen heb ik de stevige vingers van manlief nodig. Daar zal hij blij mee zijn. Het is nu officieel. Ik heb te weinig tijd. Wilde nog zó graag een ‘baby-op-handdoek’ afmaken. Ik weet niet of het nog gaat lukken.
Weer een artistdate met mezelf achter de rug. Met de fiets naar de molen in Panheel; ritje van veertig kilometer in prachtig nazomerweer. Piet Schoenmakers had er zijn atelier en laat tekeningen, schilderijen, beelden en grafiek achter. Mooie tentoonstelling, mooi gebouw en warme gesprekken gehad met bezoekers en een oud-leerling.
Oeps, al lang niets meer gepost hier. Ben hard aan het werk voor de tentoonstelling in Aken. Ik heb nu 56 voorbeeldlapjes genaaid van mijn verfexperimenten. Weet nog niet of ik ze allemaal laat zien. Volgende week gaan we vanaf woensdag ophangen. Er staan nog vijf experimenten, die eerst gewassen moeten worden, en nog vier die nog niet afgerond zijn. Ondertussen ben ik van alles aan het verzamelen om de winter door te komen. Lijk wel een eekhoorn. Allemaal bloemetjes en bessen afknippen en drogen!
Is het nou een artistdate of een artdate? In je eentje naar iets toegaan waar je creatieve zelf blij van wordt. In ieder geval was ik zondag naar ‘die TextielScheune’ gefietst. Op en neer een ritje van ruim 50 km. Heerlijk door het groen en de weilanden. Ik voelde me ook echt op vakantie! Naast een korte rondleiding over het proces van linnen maken en verwerken, heb ik ook genoten van het werk van Gabi Mett. De meer 3D werken zijn van Anne Ulrich. Zó verrassend hoe ze beide met rood werken! Het past daar heel goed.
Ik kreeg de tentoonstellingsassistente bijna aan het gillen toen ik vertelde dat er een dode muis op de grond lag. Hahaha. Het enge was: ze herkenden mij nog van vorig jaar.
Mijn dagen worden gevuld met het wassen, strijken, knippen, plakken en vouwen van stofjes. Dat alles voor de tentoonstelling in Aken. Ik twijfel steeds meer. Zal ik wel of niet nog iets maken van mijn geverfde lapjes? Het kost me al zoveel tijd om ze per kleur vast te naaien! En dan ben ik ook nog bezig om mijn nieuwe accu leeg te fietsen. Drie keer leegfietsen heb ik geleerd! Morgen maar een extra ritje maken.
Eergisteren had ik nog 130 km gefietst, gisteren nog 25 erbij en nu staat de teller van de fiets op 30.000 km! Feest! En dat in zes jaar en één week!
En omdat het nog zo mooi weer is worden de lapjes ook buiten opgehangen. Helaas zijn de tweede verfbaden van de oostIndische kers (tropaeolum majus) niet gelukt. Allemaal witte of tintje witte lapjes! Soms lijken de verfbaden meer kleur te bevatten dan in werkelijkheid. Ach ja, op naar een volgende kleur/ plant.
Leuk cadeautje hè? Kartonnen bloemen… alleen een iets lagere vaas gaan zoeken. Heb nóg een vaas gekregen, wat lekker spul voor onder de douche en iets voor mijn handen. Zó leuk! Want ook de kleindochters zijn nu in de leeftijd om zelf iets te kopen.
Van die van 16 heb ik een mosbol gekregen (Aegagropila linnaei). Een groen zeewierbolletje dat ik elke twee weken van vers water moet voorzien. De oudste levende is 200 jaar oud. Nou dan weet ik al wie deze plant gaat erven. En hij gaat ook groeien, maar er mag niet teveel zon bij komen. We zullen het meemaken. Ondertussen heb ik weer een serie Solar potjes ‘uitgepakt’ met wisselende resultaten.
Inderdaad, er gebeurt niet veel op creatief gebied. Heb een paar oude series verfexperimenten gewassen én ben naar de lijstenmaker geweest voor advies om mijn stofcollages te presenteren. Het is weer even hard werken om het gezin te vermaken en te voeden deze verjaarszondag. Inmiddels zijn we met z’n vijftienen. Gelukkig werkte het weer mee. Heerlijk buiten zitten met deze temperaturen, hoor. Ondertussen drogen mijn met sojamelk geweekte lappen aan de lijn. Ik had geen stofjes meer om mee te verven en er mogen weer 18 potjes open! Uiteraard heb ik genoten van de kleintjes. Alleen een foto maken van drie grote en drie kleine kinderen is een grote uitdaging. Het is me niet gelukt om ze alle zes in de camera te laten kijken. Heb er nog wel steeds plezier van ernaar te kijken op mijn telefoon. Wat een lieve bubs.
Gisteren zijn we gaan kijken bij Tuchwerk Aachen, waar onze tentoonstelling zal plaatsvinden op 25-26 september. Eerlijk? Het was donker en het was koud. Hmmm. We hebben er rondgelopen en hebben gemeten. Ik heb een plekje uitgezocht met een tafel, zie bovenste foto. Ik wil mijn verfpotten (Solar dye) meenemen. En wat mandjes met stoffen op kleur. Er niet nog zoveel gebeuren!
De hal staat vol met oude machines. Om te weven, spinnen en vilten. De (oude) mannetjes die er rondlopen kunnen van elke machine wel iets vertellen. We mogen onze spullen overal hangen! Hoop dat het allemaal een plekje kan krijgen. Mijn grootste zorg? Dat er nergens olie aan komt! Er ligt van alles op de grond en in en op de machines. Nog drie weken!
Van alles gedaan de laatste tijd. Geverfd.
En mijn 66ste verjaardag gevierd met…
Eten! Het meeste heb ik genoten van de jongste kleindochter die steeds de keuken in kwam om te snoepen van de kroepoek, de broccoli en de komkommers. Zó lief. Zondag komt ze weer en ook alle andere kleinkinderen. Dan wordt het drukker in de keuken!
