1628-mannetje

Eergisteren mocht ik hem vasthouden, ons vierde kleinkind. Wat een klein mannetje is het toch! En meestal heel erg tevreden. Zijn ouders zorgen dan ook goed voor hem.

Een foto natekenen was toch moeilijker dan ik dacht, en ik heb de tekening voor deze blog moeten Photoshoppen. Hij is nog te jong voor een karikatuur, vind ik. En die voetjes zijn in het echt ook zo lief.

1627-natekenen

Er zit nog niets anders op dan foto's na te tekenen. Vandaag kan ik dit kleine mannetje misschien vasthouden. En ik wil ook nog een foto van mijn dochter met haar zoon..

Ik neem een tas mee vol cadeautjes... 

1626-kleinzoon

Het heeft even geduurd, maar de 26e is onze eerste kleinzoon geboren! 

Hier heb ik hem nagetekend van een foto. 

1625-flesje

Het lijkt net een raketje, dit piepspeelgoed in de vorm van een flesje. 

Bij het opruimen vond ik nog een door mij getekende linnen lap met figuren als een fototoestel, schaar, leesbril, nietmachine en dan dit flesje. Het moet minstens vierenhalf jaar geleden zijn dat ik het getekend heb. Het jongste kleinkind 'moest' met twee jaar van de fles 'afkicken'.

En nu dacht ik: ach, waarom maak ik er geen speelgoedje van? Het doodt de tijd tijdens het wachten.

1624-dekentje

Sorry, de kleuren zijn een beetje vreemd geworden in de vroege ochtendzon.

Er is weer een klein dekentje klaar. Misschien voor het nieuwe kleinkind, misschien ook niet. 

Het is gemaakt van de restjes van het boxkleed. 

1623-berenklauw

Onderweg naar mijn vader kom ik een grote groep reuzeberenklauw tegen.

Ze groeien echt heel snel, en ik vind ze schitterend. Maar ze zijn ook gevaarlijk. Het sap kan met zonlicht voor brandwonden zorgen, en als je het in je oog krijgt kun je blind worden. En tóch wil ik de plant nog eens tekenen.

1622-museumboot

Zomaar, onderweg, kwam ik deze boot tegen. Ik hoopte dat hij er op de terugweg nog zou liggen, en dat was ook zo. Ik maakte een foto, en er kwam een meneer op me af, die het hek opendeed. 'Zo kun je betere foto's maken', zei hij. Hij bleek Wim van Hooren te zijn, de eigenaar van deze supermarkt, ook wel parlevinker genaamd. Al het fruit bleek nep te zijn. Alle pakken waren leeg, sommige waren wel erg verkleurd.

Ik kreeg een mini-uitleg over zijn werk, hij is in 2008 gestopt. Het was een erg leuke ontmoeting op mijn fietsritje van bijna 60 km.

1621-boro

Boro is een oude techniek in Japan om versleten kleding weer draagbaar te maken. Omdat ons linnen dekbed door ouderdom gaten vertoonde dacht ik in mijn onschuld dat ik dat wel even kon repareren. Niets was minder waar. Mijn geborduurde steekjes deden juist het tegenovergestelde. De versleten stof kwam nog meer op spanning te staan en scheurde bij elke beweging. Natuurlijk had ik eigenlijk een extra lapje erachter moeten bevestigen. Dan werd het wél steviger.

Om een lang verhaal kort te maken, het dekbed is geen dekbed meer maar een mooie lap om mee te verven. Wordt vervolgd!
Hoewel het een prachtige techniek is, boro, heeft het voor mij nu ook een andere kant. Ik kan me goed indenken dat er weer een zucht geslaakt werd als er weer een scheur ontdekt werd in het reeds vele malen verstelde kledingstuk. Het gaf mij in ieder geval het gevoel van diepe armoede, en daar is niets mooi aan.

We slapen met dit warme weer onder een nieuwe linnen dekbedhoes. Voor mij heeft linnen een onnavolgbare aantrekkingskracht, het is zó zacht en met de jaren wordt het alleen maar zachter. Alleen de wasdroger laat het meer slijten dan wellicht nodig is.

1620-klaar

Klaar! Het vierde kleinkind mag komen, zijn of haar boxkleedje is vandaag gereed gekomen.

Elk vierkantje is gequilt... De stoffen komen van de markt, eigen collectie en een pakketje van the Log Cabin uit Hillensberg (D). Het valt me op dat het me weer niet gelukt is om een superrechte quilt te maken. Het is waarschijnlijk een handelsmerk van mij (slordige randen).

Van de overgebleven blokken heb ik een dekentje (meer een poppendekentje) genaaid. Dit is alleen de bovenkant, nu nog even een vulling en een achterkant toevoegen.

Hieronder een fotootje..

1619-boschmolenplas

Er moest gefietst worden! En minstens 50 kilometer! 

Het was warm, en als de zon scheen voelde je dat heel duidelijk. 

Mijn route liep via Roermond naar Neeritter en weer terug. De foto is van de Boschmolenplas. Ik was er nog nooit geweest, het was er erg stil.

Leve Buienradar, want die heeft geholpen om de onweersbuien te vermijden en droog thuis te komen.

Na het eten heb ik nog kunnen werken aan mijn kinderquiltje. Het is bijna af!

1618-stitchillo

Het is zó druk, de laatste tijd, dat ik geen tijd heb gehad om dit boek vol schatten van klein textielwerk door te nemen. Ik verheug me er al op als dat wel weer kan. Het boek is uitgegeven door #Uppercase. Het is een boek vol inspiratie.

Ik ben nog steeds voor het ongeboren kleinkind een boxkleed aan het quilten. Kleine steekjes voor een klein mensje. Had zijn of haar voetje al mogen voelen. Gek, dat je dat weer vergeten was van je eigen zwangerschappen. Maar het zwanger zijn zelf, dát zal ik nooit meer vergeten. Ik heb het gemist dat gevoel van met z'n tweeën door de wereld gaan.

1617-herinneringen

Het was weer een treindag. Lekker quilten aan mijn boxkleed in de koelte van de airco, tenminste op de heenweg; op de terugweg was het wel erg warm.

Met schoonzus I. naar een lezing geweest van schrijfster Simone Berger over haar doe-boek Istori Kita. In de zaal bijna allemaal Indische Nederlanders. Het was een interactieve lezing waarbij het publiek verhalen deelde naar aanleiding van getoonde foto's. Zo vreselijk leuk! Gelukkig weten we al veel, maar er zittende onze familie nog meer verhalen dan we denken. 

Ze heeft ons boek gesigneerd met een opdracht voor mijn vader.

1616-tijdnood

Met een nieuw kleinkind op komst heb ik opeens haast. Het kan elk moment gebeuren en ik heb het boxkleed nog niet klaar! In de laatste maanden heb ik talloze stofjes met elkaar gecombineerd, maar niets beviel me. Pas toen ik de stofjes (uit een pakketje) combineerde met wat blauwe stoffen was ik tevreden. De foto is een beetje gelig. Omdat er een baby op moet liggen moest ik het wassen. Ik weet dat dat handiger is als het kleed al gequilt is, maar ik voel wat haast en wilde het zo snel mogelijk af hebben. Zover is het nog niet, een eenvoudig boxkleed heb ik al, dat geeft me tijd om dit kleed af te maken. 

Het boxkleed moet 80 bij 100 cm worden en op de een of andere manier dacht ik steeds dat het 80x120 was. Ik heb nu teveel blokken gemaakt, daar ga ik nu een klein dekentje van maken.

1615-rondritje

Tussen huishoudelijke beslommeringen en een avondoppastaak had ik nog tijd om even te fietsen. Naar Venlo om mijn overgebleven Engelse ponden om te wisselen. De temperatuur was prima, de wind alleen op de heenweg. Het is dat ik af en toe een fotootje nam, anders had ik mijn record verbroken. Windkracht vier is niet niks. Op de heenweg heerlijk in mijn rug, op de terugweg vloog mijn (fiets)jurk alle kanten op. 

1614-luchten

Weer op de weg! Een van mijn verzamelingen bevat foto's van mooie luchten. Deze moest ik maken, zo mooi.

Hopelijk heb ik morgen tijd om eens creatief aan de slag te gaan. Hoe doen anderen dat toch? Tijd vrij maken om lekker te spelen met stof en met mijn tekenspullen. Op mijn Engelandreis heb ik een boekje gemaakt en de meeste tekeningen hebben nog wat kleur over.

1613-engeland4

Jammer, jammer, de vakantie is weer voorbij.

Met z'n vijven hadden we een taxi gepakt van ons hotel tot St. Pancras in Londen. Een rit die drie kwartier duurde. De chauffeur nam in Londen minder drukke wegen, eerst in Mill Hill, toen in Camden. Wil het nog even opzoeken op de kaart. Er waren Victoriaanse huizen en typische cottages met en zonder vakwerk. En dan al dat groen, heerlijk! En klimrozen tegen de gevels... 

we hadden nog wat tijd voor boodschappen, souvenirs en een theetje. 

Het was erg druk met Eurostarreizigers. Ik maakte de fout om mijn telefoon nog op mezelf te dragen en wat ponden in mijn bloeszak verstopt te hebben. Ik werd bij de controle helemaal betast en gescand. Mijn telefoon mocht in een megakratje in haar eentje door de scanner. Maar het leukste vond ik nog de paspoortcontrole. Je scant je paspoort en de poortjes gaan open. Dan moet je jezelf laten 'fotograferen'. Daarbij zet je je bril af. En als je foto klopt met die van je paspoort dan gaat het volgende poortje open. Wat een vertrouwen in de techniek! Ik had een ander rijtuig dan mijn tantes en achternicht, maar in Brussel zagen we elkaar weer. Na het afscheid reisde ik verder met de IC naar Luik. Pas na Brussel Centraal kon ik zitten. Om 20:40 werd ik opgehaald en ik kon manlief overhalen om nog even een terrasje te doen in de zon.

1612-engeland3

Party-time! Dit is het toetje; naast de quiches, zalm, aardappelsalades, garnalensalade, allemaal gemaakt door een vriendin van mijn 'tante'. We hebben geboft met het weer, het bleef droog. Ik heb heel veel familie erbij gekregen, de kinderen van tante Ans kende ik nog niet zo goed. Als kind hebben we elkaar voor het laatst gezien. Het was een feest vol verhalen..

Wat overbleef was een berg afwas die Fr. en ik hebben weggewerkt!

Het werd nog laat en ik kreeg een stapel kant mee. Zo jammer dat we niet dichterbij wonen. Ik had nog in Hatfield Park willen wandelen, maar dat moet maar een andere keer. 

1611-engeland2

De familie splitste zich in twee groepen. De helft ging zaterdag naar Londen, naar de wijk Shoreditch met hippe winkels. De andere groep, waar ik dus bij zat, toog naar de markt en twee charity-shops in Hatfield en daarna naar St.Albans. We hebben daar op de markt wat lekkers gekocht om te picknicken in de tuin achter de kathedraal. De zon was erg warm. Er was een bruiloft met dure nieuwe en oude auto's. Binnen was er een koor aan het oefenen; dat was echt prachtig. We werden er alle vier rustig van. De kerk heeft het langste middenschip van Engeland:  85 meter! En we kwamen er nog een dochter tegen van tante Ans, die komt morgen ook op het verjaardagsfeest van mijn second niece.

Die avond kleurde de hemel rood en ging het helaas toch even regenen. Daarna was het toch te koud geworden om buiten te blijven zitten.
Op onze hotelkamer kreeg mijn nicht van haar in Londen wonende zoon te horen dat hij OK was????
Er bleek weer een aanslag met een busje op de Londen Bridge te zijn.

1610-engeland1

Spannend! In je eentje naar je tante (second niece) in Hatfield (Herts.). Natuurlijk zijn er altijd mensen om mee te praten. Best gezellig allemaal, alleen waren er problemen met de Eurostar, net voor Lille. Voor mij is dat geen probleem, ik had mijn borduurwerk bij me!

1609-weerwarm

Het moest een rustig dagje worden. Eerst naar de dokter, wat boodschapjes, soepje trekken, was ophangen, strijken en koffer inpakken Helaas werd ik gevraagd om te helpen bij de tennislessen van de jongste kleindochter. Dat is wel leuk, maar ik moest nog Engelse ponden halen in Venlo. En dat wilde ik per fiets doen. Ik ben als een dolle op pad gegaan, in de geest van de Alpe d' Hu Zes, waar een schoonzoon drie keer de berg ging beklimmen. Het is nog allemaal goed gekomen, hoewel... moet nog wel wat strijken.