821-meisje-in-rood

Eindelijk. Dit doekje is klaar.

Was er vorig jaar mee begonnen. De ondergrond is op een ouderwetse manier gemaakt met dammarhars, lijnolie en een ei. Je maakt een tekening met houtskool, zodat je de vorm er goed in hebt zitten. Om licht en donker goed te kunnen zien maak je een grisaille. Daarbij schilder je het hele werk alleen in wit op een donkere doorschijnende groene laag. De donkerste stukken worden dan een beetje doorschijnend wit en de lichtste stukken (zoals op de wang) bevatten heel veel wit. 

De methode helpt je om de laatste stap te nemen, werken met kleur.

Het eigenlijke schilderen kan dan beginnen, gewoon met olieverf en een zelfgemaakt schildermedium, geheel volgens traditionele methoden, geleerd van Leon Janssen.

Alleen de haren zijn iets te rood geworden, en als je goed kijkt kun je in de schaduw de groene ondergrond nog zien doorschijnen.

820-meisje

Afgelopen weekend hebben de kleine meisjes gelogeerd en ze mochten alle drie een acrylschilderij maken. Een hoop geregel natuurlijk want acryl is niet echt uitwasbaar.
De oudste (8) was geïnspireerd door de film Frozen, de middelste (5) schilderde een bloem en de jongste (3) liet het allemaal gebeuren en schilderde vol overtuiging een abstract beeld. Het was heel grappig om te zien dat de oudste twee huidkleur wilden maken en niet wisten hoe, terwijl de jongste dat zonder voorbedachte rade vanzelf kreeg.. jaloersmakend! De jongste was het eerste klaar en ik heb met de overgebleven verf wat papiertjes vol geschilderd. Dit was de beste.

819-CasHolmes2

 Op deze tweede dag leerden we 'design by destruction', oftewel het 'kapot' knippen van afgekeurde stukken zodat je met de stukjes weer nieuwe composities kunt maken.
 

 Dit werkstukje heeft een nieuwe onderkant gekregen en er zijn wat losse stukjes bovenop gelegd. Het is nog niet definitief aan elkaar gezet zodat ik thuis nog kan schuiven en toevoegen en weghalen als ik dat wil. Het is goed als je een paar dagen het werk laat liggen. Je krijgt er dan een nieuwe blik op.

Dit zijn wat grotere werkstukken. In de bovenste zijn stoffen van mijn oma, moeder en mij verwerkt. In de onderste heb ik een kleine tekening van een bloem van mijn moeder gekopieerd naar een grotere versie van mij. Met wateroplosbare aquarelkrijtjes heb ik kleur toegevoegd, en er zijn stukken zelfbedrukt theepapier (ja, van de theezakjes) en losse stukken stof op vast geplakt. Er moet nog een hele hoop geborduurd worden, met de hand en met de naaimachine voordat ik het áf vind.

818-CasHolmes1

De traditionele tweedaagse workshop in Maasbracht met alle quiltvriendinnen wordt begeleid door Cas Holmes. Ze leert ons te ontwerpen en te spelen met stof en papier. Ze tekent erg veel in haar schetsboek, dat ze ter plekke gemaakt heeft van gedoneerd papaier, waaronder een afdruk van een van mijn houtsnedes (die met de twee vrouwen en de vogelkooi). Hierbij wat natte voorbeelden van wat ik gemaakt hebt. Hopelijk zijn ze morgen droog en kunnen we aan de slag met naald en draad om 'mark-making' te oefenen. Het blijft goochelen met de engelse en de duitse taal. We zijn met vier nationaliteiten bij elkaar en heel veel jaren ervaring met textiel en ontwerpen.

817-lentekriebels

Gewoon wat krabbeltjes in mijn Moleskineboekje.. Niet allemaal even goed gelukt..

816-VervolgHoogdalem

Hierbij nog wat foto's gemaakt door Diane Heijmans van de ECI Cultuurfabriek tijdens de workshop van Herman van Hoogdalem, afgelopen zaterdag, zie weblog.

815-huisjes-in-wording

Ze zijn nog niet klaar, deze huisjes voor een opdracht, maar ik wil er op deze manier wel even naar kijken. Dan kan ik uiteindelijk de beslissing nemen wat ik er nog mee wil doen, ook in overleg met de opdrachtgevers.
Deze witte kaarten zijn 10 bij 13,5 cm. Omdat ik papier gebruikt heb van tijdschriften zit er na het scannen een raster in de gekleurde vlakken. Heb al van alles geprobeerd om dat raster weg te krijgen, maar de juiste manier heb ik nog niet gevonden. Het is een beetje een technisch verhaal, maar ik wil het wel leren. Ken mijn scanner nog niet zo goed, en welke opties binnen Photoshop handig zijn weet ik nog niet.
Er zijn heel veel tijdschriften en folders nodig om deze plaatjes te vinden. Het konijntje onderaan komt van een kerstkaart, de molentjes zijn van een illustratie uit Spoor (blad van de NS) door Caroline Cracco.

814-Vissen

Omdat mijn (eet)tafel nog vol ligt met knipsels, plaatjes en lijm voor een 'huisjesopdracht' ben ik maar verder gegaan met het maken van een verjaardagskaart voor schoonzus J.
Ik heb het mezelf best moeilijk gemaakt omdat de kaart erg klein is, namelijk 8 bij 12 cm.
Nog wat inspirerende woorden op de achterkant en ik ben klaar..

813-kleindochterkrabbels

Soms moet ik mezelf dwingen om weer wat te tekenen. Ditmaal was het de jongste kleindochter van drie die ik met mijn viltstiftpen op papier heb gezet.
Het eerste wat ze die ochtend tegen me zei was: Ik heb een jurk! Tja, dan zet je die natuurlijk op papier.

812-Hoogdalem-workshop

 

In het ECI-cultuurpaleis in Roermond werd vandaag een workshop gegeven door Herman van Hoogdalem (Groningen) over het schilderen van (demente) oude mensen.
Hij heeft samen met Gijs Wanders een documentaire gemaakt over het proces van zijn serie : Dementie. Mijn oefening is misschien niet gelijkend, het lijkt wel een karikatuur, maar ik vond het 'zoeken en aftasten met verf' een prettige bezigheid.

 

Eerst heeft hij uitgelegd wat er allemaal bij komt kijken als je mensen wilt tekenen, schilderen en filmen als ze zelf niet in staat zijn hier toestemming voor te geven. Het contact met de familie is heel belangrijk.

Hij heeft diverse tekeningen gemaakt en soms ook een kleurenstudie voordat hij uiteindelijk op groot formaat (2.50 meter hoog) is gaan schilderen. Hij heeft de werken zo groot gemaakt omdat je dan je ogen er niet voor kunt sluiten. Zijn moeder heeft twintig jaar geleden ook dementie gekregen. Hij is gaan zoeken naar die verwarde blikken, soms met woede en soms met wanhoop, die hem doen herinneren aan de blikken van zijn eigen moeder.

Na de rondgang door de tentoonstelling (nog tot 6 februari), waar we vragen mochten stellen zijn we zelf aan de slag gegaan. Het was voor mij een teleurstelling dat we niet met aquarel aan de slag gingen maar met sterk verdunde acryl. Toegegeven, ook met olieverf kun je aquarelleren, waarom dan niet met acryl? Voor iedereen was het groot werken nieuw. Mijn medecursisten varieerden van ervaring tussen 'heb nog nooit een portret geschilderd' tot 'kunstacademie in Milaan' gedaan. De kunstenaar kreeg hulp van Helma Veugen (in 2005 heb ik daar les van gehad). Helaas hadden we maar anderhalf uur om te schilderen. Maar de meesten hadden geen problemen met het schilderen van een van de twee modellen. Na afloop en een korte pauze was er ook nog een lezing.

Hierbij interviewden de filmmaker en de kunstenaar elkaar en mochten we ook weer vragen stellen. Het was al donker toen we weer buiten waren. Het is jammer dat we geen adressen hebben kunnen uitwisselen.

811-Food1

Dit jaar is het thema op Kumulus 'Food'. Een onderwerp waar ik heel wat kwijt over kan.
Voor mij is sinds mijn jeugd een enorme behoefte naar zoet ontstaan. Tegenwoordig ben ik verzot op pure chocola met en zonder nootjes. Af en toe komt er iets anders lekkers op mijn pad. Vorig jaar kreeg ik een doos vol braziliaanse toffees. Niet alleen de buitenkant was verrukkelijk om te zien, ook de smaak was zoals een toffee zou moeten smaken. De wikkels heb ik bewaard en heb er nu een collage van gemaakt op de naaimachine.
Helaas maakte ik de fout om het geheel licht te strijken, maar de warmte was genoeg om een paar wikkels te laten krimpen. Ai, daar ging mijn mooie vierkant.. Met reepjes van de doos heb ik uiteindelijk tóch een vierkant gekregen van 45 bij 45 cm. De ondergrond is een wat stijve vlieseline, die ik nog in de kast had liggen. Omdat het geheel niet goed wilde hangen, de vlieseline was te slap, heb ik het op een canvasdoekje van 40 bij 40 gelijmd met Mod Podge. Dat potje komt nog uit de erfenis van mijn moeder en nu ruikt mijn hele huis ernaar (het stinkt heel chemisch).
Op deze sombere dag word ik blij als ik ernaar kijk, het is zó zomers.

810-kompas2

 

Het licht van de kristal aan mijn zijraam belciht het resultaat van deze fase van de 'kompas-opdracht'. Volgende maand krijgen we de uitwerking van de volgende rand. Het was nog een heel gepuzzel omdat het patroon in inches staat beschreven. En mijn grootste liniaal in inches gaat maar tot 7 inch. Dat werd dus omrekenen, 1 inch=2,54 cm.

Omdat ik met restjes te maken heb, moest ik de lange reep groen in drie stukken aan elkaar zetten om de bijna 63 cm te halen. Extra werk, maar het is het waard geweest. Alleen vind ik de grote lege driehoeken niets. Daarop ga ik nog wat appliceren. 

Het is grappig om te zien hoe doorschijnend mijn ecru stof is. Je ziet de tegelvloer er doorheen. Wordt vervolgd in de volgende maand..

809-kompas

 

Eigenlijk was het niet de bedoeling dat ik mee zou doen met de 'opdracht' om gezamenlijk dezelfde quilt te maken. Ik werk liever wat vrijer en met simpele motieven. Maar in het kader van 'opruimen en gebruiken wat je hebt' ben ik na de laatste quilting-bee toch gaan snuffelen in mijn grote lapjescollectie. Een quilting-bee is een bijeenkomst waar (meestal) vrouwen bij elkaar komen om elkaar hun laatste quilts te laten zien en om eraan te werken. In mijn stad gebeurt dat een keer per maand, en er komen 30-40 vrouwen. Ook is er altijd een winkeltje dat stoffen verkoopt. Omdat ik met restjes stof moet werken, heb ik geen flauw idee of ik genoeg stof heb, maar de uitdaging om te kunnen improviseren trekt me wel aan. De stoffen heb ik ooit, jaren geleden, als pakketje in de Elzas gekocht bij een Deens winkeltje en ik hoop dat ik er genoeg van heb om de quilt af te maken.

Nu nog even mijn vriendin C. om het patroon vragen, want ik weet niet hoe het verder moet..

 

808-Nikki

Natuurlijk kon ik het niet laten om ook van mijn overleden hond Nikki wat kleine aquarellen te maken van 18 bij 18 cm. Ook deze zijn weer wisselend van kwaliteit, het zijn tenslotte experimenten.

807-eikenrijen

Soms kan ik met weemoed kijken naar de kale bomen achter in de tuin. Hoe lang kan ik hier nog van genieten? Hierbij een oefening in aquarel.
Ik kom er net achter dat er toch veel foto's verdwenen zijn toen ik de computer het fotokaartje zelf liet repareren. Helaas, maar het is niet anders. Daar past dit wat treurige plaatje prima bij.

806-tempera

Mijn keuken lijkt wel een scheikundelokaal. Potten met etiketten erop, een weegschaal, een kan met milliliteraanduiding en een handleiding van Leon Janssen, leraar van Kumulus om temperaverf te maken.

De eerste stap is het oplossen van de dammarhars in de terpetijnolie. Dat duurt twee dagen. In het potje hierboven zit de dammarhars in een kousje, dat net de bodem niet raakt. Uit nieuwsgierigheid schud ik af en toe met het potje, maar ik moet nog geduld hebben. Het is nog niet helemaal opgelost. De oplossing heet 'Dammarvernis 1 op 2'.

Hierna moet ik nog de emulsie maken met ei, en het medium waarmee ik met olieverf het schilderij ga schilderen. Nog even geduld voor het resultaat, want als je er maar een keer per week aan kan werken gaat het niet hard.

805-Jaar2014

    Gelukkig nieuwjaar!









De hele dag heb ik gewerkt om deze linoleumafdruk te maken. Er zijn er negen.
Het idee werd geboren toen de tweede kleindochter danste op de titelsong van de Disneyfilm Frozen. Ze is vijf, maar ze probeert elk stapje na te doen, en elk woord uit te spreken. Ze moet nog wel wat oefenen, het liedje op Youtube is in het engels.
Eigenlijk zou ik vaker afdrukken moeten maken. Het is zó rustgevend om bezig te zijn met drukinkt, roller en papier.