De laatste potjes zijn geleegd en de stofjes hangen te drogen. Ze ruiken allemaal naar poep? Normaal plak ik de kleine stukjes meteen in mijn administratieboek. Maar nu ga ik ze tóch even wassen. Geef mij maar Dreft-geur.
Hier nog een groepsfoto van de urban Sketchers van Maastricht. De foto is gemaakt door Peggy, vrouw van Ruud, die net als ik het symposiumt-shirt van 2019 aan heeft.
Voor het eerst weer met de trein, naar Maastricht, afgesproken met de Urban Sketchers van Maastricht. Doel: het Frontenpark. Eigenlijk zouden we een lang weekend vol schetsplezier hebben, maar Covid-19 zat in de weg. Het is helaas allemaal afgezegd. Daarom als pleister op de wond tóch een anderhalvemeter-samenkomst.
Ik was expres eerder gekomen, dan had ik nog wat privétijd. Mijn eerste tekenstop was bij het Dingshuis, waar de VVV zit. De mensen stonden al klaar om de winkels bij opening binnen te gaan. De tweede stop was bij het restaurant ‘t Lieuwke (ja, er zit een leeuw op het dak).
Moest me nog haasten om op tijd op de afgesproken plek te komen!
Het was weer even wennen, buiten tekenen! Maar wel gezellig om iedereen te zien en te genieten van het mooie werk! Zelf ben ik wel tevreden met de tekeningen; de aquarel is te veel gepriegel op ongeschikt papier. Kan echter niet ontkennen dat ik veel plezier had in het mengen van de vele kleuren groen. En wat is het heerlijk rustig daar! Heb zelfs bramen geplukt en gegeten.
In de trein was het nog rustig.
Experiment mislukt. Op fijn kaaslinnen heb ik vanuit de vrije hand machinaal twee oogjes genaaid. Het eerste oogje ging goed, de tweede had alleen maar lussen op de achterkant. Dat heb ik maar uitgehaald. Note to self: groter motief naaien, eerst tekenen, gebruik een borduurring. Ik heb het boek ‘Stitch Draw’ van Rosie James gekocht, en wil heel graag leren hoe je zulke mooie genaaide figuren kunt maken.
Op een van mijn Solar-verfpotjes is een larve neergestreken van een lieveheersbeestje. Het lijkt wel een tussenfase. Ben benieuwd hoe lang het nog gaat duren.
Gisterenavond heb ik het nuttige van een boodschapje doen verenigd met het aangename van een fietsritje. Vol verbazing heb ik naar deze meneer de zwaan gekeken. Terwijlvrouw en twee kleintjes honderd meter verder weg zwommen, heeft hij zijn territorium verdedigd. En dat ging gepaard met heftige aanvallen op arme eendjes, die er in het riet zwommen. Een grote eend was zelfs gewond op de kant gekropen. Ik vond het maar niks, al dat geweld. De gewonde eend zwom met de hals en kop in het water naar de verre overkant. Pappa zwaan had het gelukkig niet gezien, hij verlegde zijn aandacht naar andere eendjes.
Weinig creatiefs de laatste tijd. Ben wat meer aan het fietsen, genieten van het mooie weer. Ben nog wel mijn lapjes aan het wassen en de teststukjes aan het vastnaaien. Hoorde vandaag dat de bloemen die ik Afrikaantjes noem, tegenwoordig Tagetes genoemd worden. Vanwege racisme?
Bij deze serie komt mijn perfectionisme tot bloei. Maar ook de ergernis dat het dan nét niet goed is. Gelukkig kan ik er wel goed van slapen. Nog 25 te gaan, en dan heb ik 100 portretjes getekend.
Overal heb ik mijn potloodlijntjes moeten oververven met wit. Ze lieten zich niet weggummen of wegpoetsen. De perfectionist in mij zag steeds meer onregelmatigheden in de tekening. Ik werd haast gek van mezelf. Maar ik ben op tijd gestopt.
Ook heb ik buiten het jaartal bij mijn handtekening veranderd. Er staat nu: 2018-2020. Ben benieuwd wanneer ik de uitnodiging krijg voor de Open Dag.
Binnen: bovenste foto’s, het logo begint vorm te krijgen. Nog wat laatste wijzigingen. Note to self: afplakband paars laat tóch verf door. Potlood is niet weg te gummen. Balen.
Buiten: onderste foto’s: linkerfiguur heeft nu witte sokken, rechterfiguur heeft nu sokken die tót de knie reiken en niet erboven. Alle zwarte ‘sok’lijnen opnieuw geschilderd. Ondanks dat de tekening alweer twee jaar oud is, ziet het er gied uit. Buiten is het af! Alleen nog een nieuw jaartal erbij signeren.
Binnen: letters zijn niet allemaal even dik, en verwijderen potloodlijnen door ze met wit over te schilderen?
Na een weekje opdrogen is het tijd om de lapjes te wassen én te drogen.
Het wordt allemaal wat lichter van kleur als het opdroogt. Resultaat linksonder! Veel bruine lapjes! Morgen mogen mijn met hibiscus geverfde lapjes uit de potjes!
Ben weer gevraagd bij de voetbalclub in Boukoul om een logo te schilderen. Dit keer niet zo groot, én binnen. Daar zeg je dan geen nee tegen. Het begin liep een beetje chaotisch. Mijn USB-stick kon ik niet vinden. Het logo heb ik toen maar digitaal opgeslagen op een camerakaartje. De laptop had geen ingang voor een camerakaartje. Gelukkig stond het logo nog op de laptop van de vorige keer, twee jaar geleden!
Toen wilde de projector geen verbinding maken met de laptop; na hulp via FaceTime lukte het wel, maar de verhoudingen klopten niet. Daar moest iemand voor komen. Kortom: een uur later kon ik tekenen. Meteen daarna heb ik ook de eerste lijntjes kunnen schilderen. Ondertussen heb ik buiten ook wat wijzigingen gepland. Een iets te enthousiaste vrijwilliger had eind 2018 de sokken van beide voetballers rood geverfd. Heel slordig, ook dát nog. Maar ik hoop deze week alles klaar te hebben.
Vandaag was ik begonnen met een tekening van de jongste, maar die werd zó onherkenbaar dat ik toch maar de oudste getekend heb. Zoals altijd zijn de ogen het meest uitdagende deel.
Ben nog steeds bezig met het tekenen van mijn kleinkinderen. Daarvoor ben ik afhankelijk van foto’s. Vandaag had ik een nieuwe foto van mijn oudste kleinzoon gemaakt. Morgen komt de kapper en gaan zijn haren eraf. Ben benieuwd!
Tweede tekening is van de jongste dochter van mijn oudste dochter. Kleindochter drie. Hier leest ze een verhaaltje voor, als ik haar naar bed breng.
Gisteren de laatste hand geslagen aan het tweede experiment.
Van links naar rechts: Fluitenkruid, wortels van Zuring en bladeren van de Prunus Nigra (sierkers met rood blad). Eronder telkens vier potjes met de verfstof en diverse oplossingen zoals citroen, baking soda en ijzerwater. Sommige potjes krijgen al interessante kleuren. Helaas moeten we nog even wachten, voordat we de resultaten in onze handen krijgen. Als ik in mijn verf-administratieboekje kijk, denk ik dat het waarschijnlijk onmogelijk is om precies dezelfde kleur te krijgen bij een tweede keer. Het hangt af van de mate van het beitsen, de ouderdom en de oorspronkelijke kleur van de stof.
Dit is er ook helaas gebeurd. Ik had nog snack-worteltjes over en die waren al een week over tijd. Dacht ik: daar ga ik wat kleurstof uit halen! Maar ondanks een wekker, heb ik de boel laten droogkoken en aan laten branden. Zucht. Volgende keer dan maar.
Eerste experimenten van gisteren. Linksboven een niet zo lekkere Syrische thee. Er zitten bloemblaadjes bij en hop en kruiden en? Ik weet het niet; ik vond de thee ervan gewoon onsmakelijk. Ben benieuwd wat voor kleuren ik ga krijgen. Rechtsboven heb ik vers geplukte Robertskruid laten koken. Eronder zie je per kruid de vier potjes met verschillende oplossingen. Puur, met citroen, met baking-soda en met ijzerwater. De zon moet de rest doen. Dit weekend gaan de potjes open.
Omdat ik de bruine kleuren erg depri vond, heb ik een klein rood kooltje ‘opgeofferd’ voor verfdoeleinden. Linksboven zie je al de eerste kleuren. Onder de vier verschillende oplossingen in willekeurige volgorde. Alles is genummerd en gedocumenteerd! Rechtsboven heb ik wat rode koolverf en robertskruidverf gemengd. Heel interessant. De lapjes mogen nog een week drogen, waarna ze gewassen worden en gestreken. Kan niet wachten!
Toevallig twee oppastekeningen naast elkaar in mijn journal. Ik heb een speciaal oppasschrift, waar ik een verslagje in schrijf of teken (voor mezelf). Daar staan meestal slaaptekeningen in
Eindelijk heb ik het verhaal van de gaai in mijn journal afgemaakt. De grote tekening had ik een paar dagen geleden gemaakt, toen het nog warm was. Tijdens het oppassen gisteren kon ik de rest van de pagina schrijven en tekenen. Op de kleine tekening rechtsonder kun je zien hoe de Gaai zich aan het takje vasthield.De veertjes heb ik er ook nog bij geplakt. Ik had veel meer veertjes willen hebben, maar ik vind het erg griezelig werk om ze uit te trekken. Heb nog een paar losse bewaard. De staartveer was te groot voor de pagina.
Vier keer heb ik gegumd voordat ik tevreden was met zijn ogen. Het is alweer de zestigste van de honderd tekeningen in mijn 100dagenproject.
Omdat het een beetje een binnenzitdag zou worden vanwege de te verwachte regen, heb ik mijn administratie bijgewerkt van mijn laatste in de zon geverfde stofjes. Omdat dit de derde keer is dat er stof in de potjes ging, was er al veel verfstof verdwenen. Daarom zijn deze lapjes zo pastelkleurig geworden. Schitterend hoe al deze kleuren harmoniëren?
Aan het eind van de dag ben ik even gaan fietsen. Helaas kwam ik in een regenbui terecht met de hoofdletter R. Even was ik weer terug in mijn middelbare schooltijd. Blijven fietsen terwijl ik steeds natter en kouder werd, wetende dat ik straks droge en warme kleren kan aantrekken.
Hier is dan de aquarel van de overleden gaai. Er komt nog tekst bij voor mijn serie dode vogels.
Gisteren ook weer een rondje gefietst. Dit is Stevensweert.
De bedoeling was er nog een kleurtje aan toe te voegen, maar ik heb met omstanders staan praten en toen was de tijd om.
Eigenlijk was het fietsweer, maar er moest nog van alles gedaan worden. Mondkapjes afmaken, kleurstalen uit de potjes halen, te drogen hangen, blazer een andere kleur geven in de wasmachine, mijn heel vieze autoramen wassen, bezoekje aan mijn pa en dan ook maar even wat foto’s maken bij de kleinzoontjes.
Omdertussen lag er dit in de tuin...
Een dode Vlaamse Gaai, met een takje tussen zijn pootjes. Een compleet raadsel. Waarom had hij dat stokje vast? Is hij dood uit de boom gevallen? Ik heb hem opgemeten, het was geen volwassen exemplaar. Nadat ik terugkwam heb ik hem nog geschilderd bij een lichtje, lekker in de avondwarmte.
