112-timing

Elke keer verbaas ik me over mezelf. In alle stress van het op reis gaan (wat neem ik mee- wat moet ik nog strijken?) zit ik nu rustig achter de computer. Alle foto's van de camerakaarten zijn weer op de externe harde schijf gezet én op een cd-rom. Het waren er weer duizend! En dat van een maand tijd. Afgelopen vrijdag heb ik nog een beeldig kaartje geaquarelleerd, van een bloeiende hosta met een felicitatie voor een oom en tante die 40 jaar getrouwd zijn. En ik heb voor tante een zwarte zijde sjaal met zwarte en twee tinten grijs gevilt. Dat was wel een beetje haastwerk, maar ik kon vanwege de wind niet buiten vilten, en in de keuken was het een beetje behelpen. Het resultaat is zoals altijd weer opvallend. En de nieuwe zeep die ik uit België heb meegenomen ruikt heerlijk (marseillezeep, zoals wij hier de vleoibare groene zeep kennen).

Zaterdag heb ik voor het sporten nog een tekening van twee hosta's gemaakt. Dat was iets te veel voor mijn Carpaal Tunnel Syndroom, maar ik heb het afgemaakt! De achtergrond heb ik verpest, het zij zo.

En nu ga ik mijn koffer vullen met luchtige kleding. Vanochtend bij de wandeling ben ik helemaal nat geworden. Het huis ruikt nu ook naar natte hond; even een wierookje aansteken. In Parijs wordt het maandag zeer aangenaam zomerweer. Het wordt 24-26 graden, af en toe een klein wolkje en droog! Hoef ik geen regenjas mee te nemen. Ben benieuwd hoeveel ruimte ik over heb in mijn koffer...

111-leeg

Het wordt leeg in mijn omgeving. De kinderen zijn en gaan op vakantie. Theoretisch zou ik dus tijd voer moeten hebben voor alle eigen hobbies. Alleen ga ik nu zelf ook een paar dagen weg. Lekker eten, wandelen en winkelen in Parijs. Ik zal de honden missen, maar gelukkig is W. thuis om ze te verzorgen.
De reacties op mijn Parijs' tafereel blijven positief. Het wordt tijd dat ik een plaatje publiceer.
Nu heb ik problemen met de nieuwe router die door zoonlief geïnstalleerd is. De computers doen het, maar de printers kan ik niet aanspreken. Zucht. Hij is nu op vakantie, dus.

110-lucht

Eindelijk is mijn Parijs-aquarel/tekening klaar. Nou ja, klaar. De lucht bevalt me niet helemaal, dus misschien verander ik daar nog iets aan. Ik heb gemerkt dat de verf die al een maandje op een bord ligt, toch wat korreliger gaat worden. En op het plastic bord gaan sommige kleuren veranderen in een vliesje, dat maar moeilijk oplost.

Omdat mijn kleindochter in bad vaak speelt met een leeg klein flesje Zwitsal, heb ik dit flesje nagetekend in mijn serie "zonder potlood". Dit is een serie tekeningetjes, getekend op 10x15 cm met kroontjespen en sepia inkt, en daarna met aquarel ingekleurd. Mijn uitdaging is om zonder te schetsen met potlood meteen het stilleven te tekenen. Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan??

Morgen mag ik weer sporten in de fitnessruimte. Ik zit nu op een schema om vet te verliezen en daarvoor mag ik veeeel zwaardere gewichten gebruiken dan ik voorheen nam. Ik zie mezelf al slank worden!

109-eindelijk

Het is me toch gelukt! Ben maar naar de ANWB gegaan om een reisje naar Parijs te boeken. Dat duurde wel even maar dan heb je ook wat!
Afgelopen vrijdag wilde ik met mijn moeder naar Doesburg, maar voordat we de stad (Nijmegen) uit waren, waren onze plannen gewijzigd en ginngen we naar Dali in Arnhem. Net voor het Keizer Karelplein zei ik: O ja, hier is ook die kunstenaarswinkel. Ze riep meteen: ik heb nog kwasten nodig! We zijn er even langsgegaan, en we zijn in de van Welderenstraat en omstreken gebleven! Nijmegen maakte zich op voor de Vierdaagse, het was gezellig druk en best warm (26-27 graden). Toen had ik ook even de tijd om het reisje te boeken.
Ik mocht vandaag op N. passen en in plaats van tijdens haar slaapje de tekenpen vast te houden heb ik toegegeven aan mijn verslaving aan boeken over Parijs. Het is echt heel warm, in de schaduw 30 graden! Lijkt me niet fijn aquarelleren! Gisteren was er op de digitale tv een uitzending over aquarelleren, les 1. Ik schat dat het zo'n dertig jaar oud is.
Morgen pak ik weer mijn kwasten!

108-Parijs

Wachten op de bevestiging van een reisje naar Parijs valt niet mee. Over enkele dagen weet ik of de reis per TGV in het gewenste hotel kan beginnen! Om de tijd te doden ben ik een tekening aan het maken van het uitzicht vanaf de Sacre Coeur. Naar een foto, dat wel. Helaas wordt het veel te precies. Dat was niet de bedoeling maar de pen met inkt vloog zo gemakkelijk over het papier... ik kon niet meer stoppen. Vijf uur heb ik er aan gewerkt, en nu wil ik er met aquarelverf overheen. Maar zal ik dat wel doen? Verpest ik dan het werk niet? Wanneer moet ik stoppen? Ik weet het nog steeds niet. Nu ga ik stoppen, want ik kan niet meer uit mijn ogen kijken. Die zijn veel te moe..

107-bril

Het valt niet mee. Een nieuwe bril met computerbril- en leesbrilglazen staat nu een paar dagen op mijn neus. Het valt bijna niemand op. Maar ik kan in de verte niet zo goed zien, en traplopen gaat ook nog niet optimaal. Drie weken zal ik hem moeten ophouden!
Ondanks de drukte voor de open dag van het bedrijf, op 30 juni, heb ik afgelopen vrijdag nog twee tentoonstellingen in het museum gezien. Michael Schulz is tekenaar en zijn bureau was verplaatst naar een ruimte in het museum. Hij heeft een kaart gemaakt van de binnenstad van Roermond. Ik kijk met veel plezier naar zijn werk. Hij heeft maar enkele lijnen nodig om de essenties te pakken.

Het werk van Marijke Stultiens deed me denken aan vroeger. Ik heb op de middelbare school een tekening gemaakt onderverdeeld in blokjes van 5 cm, waar ik een heel jaar over gedaan heb om die te vullen. Ik gebruikte daarbij een Rotring tekenpen. Helaas is na mijn eindexamen HBS-b deze tekening en ook die van andere collega-scholieren verdewenen, en nooit meer boven tafel gekomen. Ik merk soms dat dat me toch een beetje pijn doet. Toen ik Stultiens werk zag van blokjes, herhaling, afvalmateriaal, karton en heel veel soorten boeken dacht ik meteen: ik ga ook weer een groot werkstuk maken met allerlei blokjes. En een boek vol aquarellen!

Eigenlijk dacht ik dat ik mijn fotocamera kende, maar van de Open dag zijn er veel foto's niet gelukt.. Onscherp, bewogen mensen, overbelichte stukken, met en zonder flits... Ik word er niet vrolijk van. Misschien waren de batterijen wel bijna op, ik heb moeten wisselen. Het kan ook zijn dat ik mijn flits niet gebruikt heb, en dat er dan toch instellingen (tijd? asa?) anders zijn dan als de flits er fysiek niet op zit. Helaas, ik kan het niet overdoen. Mijn pa heeft ook foto's gemaakt, misschien heeft hij bruikbare..

En nu? Nu denk ik aan het witte vel papier, waar ik gisteren een tekening van Parijs opgezet heb, en die ik eigenlijk wil inkleuren.